Για να βάλουμε τα πράγματα στην σωστή τους βάση με αφορμή τα όσα συμβαίνουν με την ΕΥΠ

Του Γ. Γ.

«Είναι φανερό πως δε μπορούμε να μιλάμε για "καθαρή δημοκρατία" όσο υπάρχουν διαφορετικές τάξεις, εκτός πια αν κοροϊδεύουμε την κοινή λογική και την ιστορία. Μονάχα για ταξική δημοκρατία μπορούμε να μιλάμε. Ας πούμε σε παρένθεση πως "καθαρή δημοκρατία"» δεν είναι μόνο μια φράση αμαθούς που δεν καταλαβαίνει τίποτα από ταξική πάλη, ούτε από τη φύση του κράτους, αλλά και μια φράση τρεις φορές κούφια, γιατί στην κομμουνιστική κοινωνία η δημοκρατία, αφού εκφυλιστεί και γίνει συνήθεια, θα σβήσει χωρίς να έχει υπάρξει ποτέ «καθαρή δημοκρατία» 

 Βλαντίμιρ Λένιν: "Προλεταριακή επανάσταση και ο αποστάτης Κάουτσκι".

Δεν έχει για μας καμιά ιδιαίτερη σημασία να αναπαράγουμε τις κοκορομαχίες των αστικών κομμάτων, που προκλήθηκε όταν βγήκε στην επιφάνεια ο πόλεμος που υπάρχει μεταξύ των φραξιών που υπάρχουν στην ΕΥΠ/ΚΥΠ. Δεν είναι καινούργιο φαινόμενο αυτό, αλλά εντάθηκε από την στιγμή που η κυβέρνηση της Ν.Δ ανακοίνωσε την υπαγωγή της ΕΥΠ στην αρμοδιότητα του Πρωθυπουργού και ενέθεσε -με τις γνωστές διαδικασίες- την διοίκηση της στο Π. Κοντολέοντα. (Αν θέλετε να δείτε το στόρι της υπόθεσης ρίξτε μια ματιά εδώ).

Με δυο λόγια η τωρινή φάση, όπως την παρουσιάζει ο τύπος της αντιπολίτευσης. Η κυβέρνηση κατέθεσε τροπολογία (υπουργείο Εσωτερικών) το βράδυ της Παρασκευής (10/12) σε άσχετο νομοσχέδιο σύμφωνα με την οποία περίπου 200 υπάλληλοι της ΕΥΠ που δεν είναι αρεστοί στη διοίκηση μετατάσσονται σε θέσεις πολιτικού προσωπικού στην ΕΛ.ΑΣ. Σύμφωνα με συνδικαλιστικούς παράγοντες του Συλλόγου Εργαζομένων της ΕΥΠ, στόχος της εν λόγω τροπολογίας είναι η «απαλλαγή της υπηρεσίας από στελέχη διαφορετικού πολιτικού προσανατολισμού από αυτόν της κυβέρνησης». Και τονίζει ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ: "Οποια προσπάθεια εκκαθαρίσεων στα στελέχη της, θα έχει βαρύτατες συνέπειες στην εθνική ασφάλεια της χώρας".

Επειδή και οι Συριζαίοι μας δουλεύουν και καθώς τυχαίνει να μην είμαστε χθεσινοί στην πολιτική πιάτσα να αναφέρουμε κάποια πράγματα, πριν καταλήξουμε στο συμπέρασμα που θέλουμε. Πριν 'ρθουμε στα Συριζαίικα πεπραγμένα θυμηθείτε ένα κείμενο συντρόφου που είχε τίτλο: Μια ιστορική αναδρομή στην πιο "βρόμικη" υπηρεσία του ελληνικού κράτους, την ΚΥΠ/ΕΥΠ. 

Πάμε τώρα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που το έπιασε ο "πόνος" επειδή "κινδυνεύει η εθνική ασφάλεια", γιατί ο Μητσοτάκης καθιστά την ΕΥΠ "όργανο προσωπικής χρήσης" για τις δικές του προσωπικές και πολιτικές σκοπιμότητες. Γίνεται δηλαδή το ίδιο ακριβώς που είχε συμβεί και επί ΣΥΡΙΖΑ. 

Και κάτι άλλο και κρατήστε το: Στην προεκλογική περίοδο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρησιμοποιήσει "χαρτιά" από τα κιτάπια της ΕΥΠ, που δημιουργήθηκαν επί διακυβέρνησή του, για την ηθική υπόσταση στελεχών της Ν.Δ και την εμπλοκή τους σε δύσοσμες καταστάσεις.

Αντιγράφουμε από περασμένη ανάρτησή μας:

Με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία, και με προσωπική επιλογή του Α. Τσίπρα, διοικητής της ΕΥΠ αναλαμβάνει ο Γιάννης Ρουμπάτης.

Αυτός δεν είναι κάποιο τυχαίο πρόσωπο. Εχει μια μακρά δημόσια παρουσία. Από την εποχή που απασχολούταν στις εκδόσεις Κοσκωτά, μέχρι την θητεία του σαν κυβερνητικό εκπρόσωπος και ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ.

Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα ικανό άτομο του παρασκηνίου. Οταν λοιπόν στις 30/1/15 ανέλαβε την διοίκηση της πιο βρόμικης υπηρεσίας του ελληνικού κράτους, διαπίστωσε ένα αδυσώπητο πόλεμο ανάμεσα στις κλίκες -είχαν στηθεί επί διοίκησης Μπίκα και συνεχίστηκαν επί Δραβίλλα- μέσα στην ΕΥΠ.

Πράκτορες και τεχνικοί της ΕΥΠ είχαν στήσει έναν μηχανισμό υποκλοπών, εκβιασμών, επιλεγμένης πληροφοριοδότησης πολιτικών και μπίζνας πληροφοριών και έτσι θησαύριζαν.

Οπως όμως συμβαίνει και στις καλύτερες συμμορίες υπήρξαν αλληλοκαρφώματα και κάποια απ' αυτά τα λαμόγια προσέγγισαν τον Ρουμπάτη.

(Ολη αυτή η ιστορία έφερε τον κωδικό ΟΛΕΦ, Είχε στηθεί δηλαδή μια ιδιωτική ΕΥΠ μέσα στην ΕΥΠ).

Ο Γ. Ρουμπάτης, λοιπόν, με το που αναλαμβάνει την διοίκηση της ΕΥΠ και αποκτά γνώση για το τι κατάσταση επικρατεί στο εσωτερικό της, έχοντας την απόλυτη συμπαράσταση του τότε πρωθυπουργού Τσίπρα, στήνει τον δικό του μηχανισμό. 

Περιθωριοποιεί όλα τα στελέχη της ΕΥΠ που δεν είχε εμπιστοσύνη, προσλαμβάνει δεκάδες άτομα της επιλογής του και παράλληλα η κυβέρνηση του χορηγεί ένα τεράστιο χρηματικό ποσό για να αποκτήσει η ΕΥΠ  υπερσύγχρονο εξοπλισμό με τον οποίο μπορεί να πραγματοποιεί πάσης φύσεως υποκλοπές σε σταθερά και κινητά τηλέφωνα, σε διαδικτυακές επικοινωνίες και με την συνδρομή πρακτόρων να πραγματοποιεί ασφυκτικές παρακολουθήσεις "επιλεγμένων ατόμων".

Πανέξυπνος άνθρωπος, χαμηλών τόνων και του παρασκηνίου ο Ρουμπάτης, είχε εξ' αντικειμένου ένα σκοτεινό βρόμικο ρόλο. Δεν ήταν όμως τόσο άθλιος. (Και κάτι σχετικά άγνωστο, που έχει κυκλοφορήσει, χωρίς όμως να ξέρουμε κατά πόσο ισχύει.  Πιθανόν ο Ρουμπάτης αισθάνθηκε ενοχές για την συνεργασία της υπηρεσίας του με την ΜΙΤ, η οποία στράφηκε ενάντια σε Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές  που ζούσαν στην χώρα μας, και έτσι δεν δέχτηκε -όπως τον πίεσαν- η ΕΥΠ να εμπλακεί σε προβοκάτσια σε βάρος του αναρχικού χώρου). 

Σε κάθε περίπτωση πάντως ο Ρουμπάτης προσπαθεί να φτιάξει τον δικό του μηχανισμό και να διαλύσει το παρακρατικό κύκλωμα που υπήρχε δεκαετίες στα σώματα καταστολής. 

Ετσι ακριβώς γίνεται και σήμερα. Η νέα διοίκηση της ΕΥΠ περιθωριοποιεί όλα τα στελέχη της υπηρεσίας που δεν έχει εμπιστοσύνη, όπως ακριβώς έκανε και ο Ρουμπάτης επί ΣΥΡΙΖΑ. Τουλάχιστον σ' εμάς αυτό όχι απλώς δεν προκαλεί εντύπωση, αλλά το θεωρούσαμε και αναμενόμενο. 

Το βασικό για τον γράφοντα είναι άλλο. Οτι ο κόσμος μας, η τάξης μας, πρέπει να αποκτήσει ταξική συνείδηση και να θέσει αυτά τα γεγονότα στην σωστή τους βάση και όχι να τα αντιμετωπίζει σαν μεμονωμένα  περιστατικά.  (Αυτό όμως είναι μια μεγάλη συζήτηση. Το είχε αναλύσει με μεγάλη επάρκεια ο Λένιν γράφοντας ότι "η ταξική συνείδηση μπαίνει απ’ έξω στις μάζες", γιατί οι εργάτες δεν μπορούν να την αποκτήσουν από μόνοι τους, λόγω της φύσης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Εγραφε δηλαδή ότι οι εργάτες πρέπει να κατανοήσουν την ταξική τους θέση μέσω της κατανόησης των σχέσεων με τις άλλες τάξεις και το κράτος ως οργανωμένη πολιτική δύναμη. Και αυτό είναι καθήκον του κόμματος της εργατικής τάξης). 

Πρέπει να αντιληφθούμε την απάτη της αστικής αντιπροσωπευτικότητας και τον μύθο ελεύθερης βούλησης και να διαλυθεί η παγιωμένη ψευδαίσθηση ότι επιλέγουμε ελεύθερα τους δυνάστες μας. Να καταλάβουμε αυτό που έγραφε ο Μαρξ. Οτι δηλαδή και η καλύτερη κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι παρά δικτατορία της αστικής τάξης. Ο Λένιν μάλιστα από το 1919 έδινε την πρέπουσα απάντηση στους οπαδούς του κοινοβουλευτικού κρετινισμού: «…Kωμικά στενοκέφαλοι. Aυτοί δεν κατάλαβαν ότι η ψηφοφορία στο πλαίσιο, τους θεσμούς, τις συνθήκες του αστικού κοινοβουλευτισμού είναι μέρος του αστικού κρατικού μηχανισμού που πρέπει να συντριβεί και να καταστραφεί από πάνω ως κάτω για να εφαρμοστεί η δικτατορία του προλεταριάτου, για να περάσουμε από την αστική δημοκρατία στην προλεταριακή δημοκρατία…».

Και για να επανέλθουμε στο θέμα μας. Ολοι αυτοί οι μηχανισμοί, όπως και να λέγονται, Δικαιοσύνη, ΕΥΠ, Αστυνομία κλπ, είναι πυλώνες του αστικού κράτους. Και μετά από τόσες δεκαετίες στο κομμουνιστικό κίνημα, θεωρώ ποια αστειότητα να ακούω από αριστερούς να λένε ότι πρέπει να παλέψουμε για να εκσυγχρονιστεί η λειτουργία τους. Και επειδή αναφερθήκαμε στην ΕΥΠ, για να μην επαναλαμβάνω αυτά που ήδη έχω γράψει σας παραπέμπω στο κείμενο μου "Για όσους έχουν φαντασιώσεις περί "εκδημοκρατισμού" των κατασταλτικών μηχανισμών"