Η γνωστή ρήση του Ναπολέοντα πως η ιστορία γράφεται από τους νικητές είναι ακριβής μα και ελλιπής ταυτόχρονα. Γιατί η ιστορία γράφεται από τους νικητές μέχρι του σημείου που μπορούν να τη γράψουν. Για όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν οι αναθεωρητές.
Πρώτα ήταν η εξοργιστική πλάκα της Μαρφίν που δυστυχώς στέκεται ακόμα εκεί αβανδάλιστη.
Ύστερα ήρθε η πρόστυχα ανιστόρητη επίσκεψη στον Αη-Στράτη από τον Μητσοτάκη, του οποίου οι επικοινωνιολόγοι προσπαθούν να χωρέσουν όπου και όπως μπορούν τη λέξη ‘διχασμός’.
Ο ‘καθηγητής’ από το Yale, που έδωσε τα συστημικά του διαπιστευτήρια καθ’ όλη τη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου, βρήκε θέση στο prime time του φαληρικού χαμαιτυπείου. Ο αντικομουνισμός είναι διαχρονική αρετή για τους λακέδες των πλουτοκρατών και ως τέτοια ανταμείβεται, ενώ η πολιτική χυδαιότητα έχει πάντα ανάγκη έναν επιστημονικό μανδύα για να καλύψει τη γύμνια της.
Οι μηχανές του αναθεωρητισμού δουλεύουν στο φουλ.
Τα Πικραμένα παιδιά των δωσίλογων, η σπορά των ηττημένων ναζί (που τελικά δεν έχασαν ποτέ) προελαύνουν επιχειρώντας να παραχαράξουν την ιστορική αλήθεια.
Εκμεταλλευόμενοι την αφασία ενός λαού χωρίς ταξική συνείδηση, χωρίς ιστορική γνώση και μνήμη, και τελικά χωρίς αυτοσεβασμό.
Έναν λαό εθισμένο στη σαχλαμαροποίηση των καναλιών, με το μυαλό πουρέ από το lifestyle, την κριτική σκέψη θαμμένη από τα δελτία ειδήσεων και την αισθητική κακοποιημένη από τα ριάλιτι και τα τηλε-σίριαλ της υποκουλτούρας και της παρακμής.
Χρόνια μεθοδικής αξιοποίησης του knowhow που άφησε κληρονομιά ο προπάτορας τους Γκέμπελς, προκειμένου να ανοιχθεί ο δρόμος από τον οποίο θα περάσουν οι μπουλντόζες του αναθεωρητισμού.
Ξηλώνοντας τα πάντα και διαμορφώνοντας το έδαφος πάνω στο οποίο η εγχώρια λούμπεν μεγαλοαστική τάξη θα κτίσει τους νέους παρθενώνες αίσχους και αλητείας.
Με σημαία, και ταυτόχρονα πρόσχημα, το σπάσιμο της υποτιθέμενης ‘ίδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς’ επιχειρείται το ξαναγράψιμο της ιστορίας με τη χειρουργική θαρρείς αφαίρεση όλων των αγκαθιών που θα μπορούσαν να ματώσουν τους νόμιμους ιδιοκτήτες της χώρας.
Με τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς στα χέρια τους, έτσι ώστε να καταξιώνουν ως αυθεντίες τους (κατ ‘ευφημισμό) ιστορικούς της αρεσκείας τους προκειμένου μετά να μπορούν να προβάλουν την γνώμη τους ως αδιαμφισβήτητη αλήθεια.
Με τσουβάλια κρατικού χρήματος να πηγαίνουν στο ΕΛΙΑΜΕΠ και τα διάφορα ιδρύματα Καραμανλή/Μητσοτάκη εξαγοράζοντας τις ιστορικές παρκετέζες του ναζιστικού τους στάβλου.
Όψιμοι τιμητές, της πάντα βαμμένης με αίμα, εθνικής ενότητας επιχειρούν τάχα μου να ξορκίσουν το διχασμό έτσι ώστε να μπορούν να κάμπτουν τις όποιες αντιστάσεις και να συνεχίζουν να λυμαίνονται απερίσπαστοι τη χώρα και τους ανθρώπους της.
Σε ένα μέλλον στο οποίο ο γιός του βασανιστή θα πορεύεται χέρι-χέρι με το γιό του βασανισμένου και ο γιός του εργάτη με το γιό του εφοπλιστή. Σε ένα μέλλον που όσο και αν διαμορφώνουν και ονειρεύονται, δεν πρόκειται να έρθει όσο η καταπιεστική εργασιακή και κοινωνική συνθήκη που επιβάλλουν παγιώνεται και βαθαίνει. Φουντώνοντας το ταξικό μίσος των καταπιεσμένων προς τους καταπιεστές τους και θρέφοντας το διχασμό που τόσο τάχα μου αποστρέφονται.
Δημοσίευση σχολίου