Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
1. Η τηλεκπαίδευση ή η εξ αποστάσεως διδασκαλία, όπως εφαρμόζεται στα σχολεία, δεν έχει καμιά σχέση με τη δια ζώσης διδασκαλία και δεν είναι εκπαίδευση. Είναι μέσο που αναπαράγει τις κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανισότητες, ακρωτηριάζει πνευματικά τους μαθητές, αλλοτριώνει τον παιδαγωγικό ρόλο των εκπαιδευτικών και κονιορτοποιεί ψυχοσυναισθηματικά μαθητές και εκπαιδευτικούς.
2. Εντείνει τις κοινωνικές και ταξικές ανισότητες αναιρώντας ευθέως το δικαίωμα για καθολική και δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά. Γιατί καταργεί την καθολική πρόσβαση των μαθητών και οξύνει τις υπάρχουσες ανισότητες, ιδιαίτερα απέναντι στους μαθητές με κοινωνικές, οικονομικές, μαθησιακές δυσκολίες. Χιλιάδες οικογένειες δε διαθέτουν επαρκή αριθμό ηλεκτρονικών συσκευών για χρήση στο Διαδίκτυο (π.χ. λόγω χαμηλού εισοδήματος, πολύτεκνες οικογένειες, τηλεργασία γονέων / κηδεμόνων, το ίδιο το ΥΠΑΙΘ ομολογεί πως το 1/3 των μαθητών δε διαθέτει εξοπλισμό). Ας μην ξεχνούν οι κυβερνητικές Αντουανέτες και οι διαπρύσιοι κήρυκες της τηλεκπαίδευσης ότι σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ένας στους τρεις Έλληνες βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Για αυτό η τηλεκπαίδευση» είναι μια ταξική διαδικασία που αποκλείει φτωχούς μαθητές όχι τόσο γιατί «δεν έχουν τον εξοπλισμό», αλλά κυρίως ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου