Λίγο πριν φέξει η καινούργια μέρα προηγείται το πιο βαθύ σκοτάδι.

Θα ήταν πλεονασμός για την αντίληψη των αγαγνωστών/ιων μας να σχολιάσουμε τον τρόπο που υποδέχτηκαν τον νέο χρόνο οι ταγοί της νεοδημοκρατικής "αριστείας".

Η αρχική φωτογραφία "κραυγάζει". Η πολιτική τους αντίληψη, οι προτεραιότητες και η κουλτούρα τους, μεταφρασμένες στις ενέργειες Μητσοτάκη και Μπακογιάννη.

Κι όλα αυτά σε μια θλιβερή εποχή. Εξουθενωμένοι γιατροί και νοσηλευτές να παλεύουν αβοήθητοι για να περιορίσουν τις καθημερινές εκατόμβες νεκρών από την πανδημία, άστεγοι, πεινασμένοι και χωρίς ρεύμα δημότες της Αθήνας, να μην γνωρίζουν τι τους ξημερώνει.   

Ναι δεν έχουμε αυταπάτες ότι το σύνθημα ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟ ΛΑΟ θα συνειδητοποιηθεί σύντομα πλατιά, σε βαθμό που με αλληλεγγύη και οργάνωση θα απαλλαγούμε απ' αυτή την κυβερνητική μαφία που καθορίζει τις τύχες και τις ζωές μας.

Είμαστε αισιόδοξοι όμως και αγωνιζόμαστε γι' αυτό. Είναι ζήτημα χρόνου ο λαϊκός παράγοντας να βγει στο προσκήνιο για να απαλλαγούμε από την σαπίλα των Λουδοβίκων και των αυλικών τους. Και αυτή είναι η ευχή μας για τον καινούργιο χρόνο: ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΦΑΛΑΓΓΙ

Ας θυμηθούμε τι έγραφε ο Αντώνης Σαμαράκης. 

 Όταν ήμουνα μέλος στην αντίσταση, τότε που ήμουνα νέος, πήγα και γω στα βουνά πάνω στην Θεσσαλία. Εκεί μια μέρα, σε ένα χωριό που λέγεται Aης Γιώργης, ένας φίλος, ο Αντώνης Mπάκαρος, μου είπε να πάμε το βράδυ να φυλάμε τα ζώα στο βουνό μην τα αγριέψουνε οι λύκοι.

Ήταν μια νύχτα κατάμαυρη, πίσσα που στα μάτια μου φαινότανε αιώνια. Γυρνάω λοιπόν μια στιγμή και λέω στον Aντώνη «αυτή η νύχτα δεν θα τελειώσει ποτέ; το σκοτάδι γίνεται όλο και πιο πυκνό».

Αυτός μου απάντησε με κείνη την βουνίσια προφορά του. «Δεν ξέρεις ότι το πιο βαθύ σκοτάδι την νύχτα είναι λίγο πριν την αυγή;».

Εγώ δεν είχα ξαναζήσει στην ύπαιθρο, δεν το 'ξερα αυτό. Και πράγματι έτσι είναι.

Λίγο πριν φέξει η καινούργια μέρα προηγείται το πιο βαθύ σκοτάδι. Άρα λίγο πριν φέξει η καινούργια ελπίδα ζούμε το πιο βαθύ σκοτάδι.

Και μια απάντηση του Μρεχτ στους θιασώτες των "ίσων αποστάσεων"

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΥΣ

Όταν αυτοί που αγωνίζονται ενάντια στο Άδικο
Δείχνουν τα πληγωμένα τους πρόσωπα
Είναι η ανυπομονησία εκείνων που ήταν ασφαλείς
Μεγάλη.
Γιατί παραπονιέστε, ρωτάνε
Παλέψατε το Άδικο! Τώρα
Αυτό σας νίκησε: σωπάστε λοιπόν!

Όποιος αγωνίζεται, λένε, πρέπει να ξέρει να χάνει
Όποιος ψάχνει τον καυγά, μπαίνει σε κίνδυνο
Όποιος συμπεριφέρεται βίαια
Δεν μπορεί να κατηγορεί τη βία.
Αχ, φίλοι, που είστε ασφαλείς
Γιατί τόσο εχθρικοί; Εμείς είμαστε
Οι εχθροί σας, που είμαστε οι εχθροί του Άδικου;

Αν οι αγωνιστές ενάντια στο Άδικο νικηθούν
Το Άδικο πράγματι δεν έχει δίκαιο!
Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν
Τίποτα παραπάνω από το ότι
Είμαστε λίγοι
Αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Και από τους θεατές περιμένουμε
Τουλάχιστον να ντρέπονται.