Του Γ. Γ."Η αστική δικαστική εξουσία -επιτρέψτε μου τον όρο δικαιοσύνη να μην τον χρησιμοποιώ διότι αποδίδει μια ηθική και ιδεαλιστική έννοια σε μια εξουσία που είναι η πιο σκληρή και η πιο αυταρχική από όλες και κανείς δεν την ψηφίζει και κανείς δεν μπορεί να την ανακαλέσει- δεν είναι τυφλή. Βλέπει πάρα πολύ καλά με το οπτικό πεδίο στραμμένο στην εξυπηρέτηση των ταξικών συμφερόντων της καθεστηκυίας τάξης της οποίας αποτελεί μέρος της, στην οποία είναι εντεταλμένη για να υπηρετεί τα συμφέροντα".
Κώστας Παπαδάκης - Δικηγόρος:
Μόνο να γελάσει κανείς πικρά μπορεί αν διαβάσει το εύστοχο άρθρο που υπάρχει στην ιστοσελίδα του Documento και το οποίο τιτλοφορείτε "Διάτρητη με εξωφρενικά νομικά επιχειρήματα η πράξη αρχειοθέτησης του Άδωνη Γεωργιάδη". Ο συντάκτης του έχει κάνει υπέροχη δουλειά και μας απαλλάσσει εμάς να ασχοληθούμε με το θέμα.
Ανακάλεσα όμως στην μνήμη μου ένα σχετικό κείμενο που είχα γράψει πριν λίγα χρόνια με τίτλο «Κάτω τα χέρια από τους λειτουργούς της Θέμιδας, "αναρχοάπλυτοι"!». Πιστεύω ότι αξίζει να του ρίξετε μια ματιά.
Κι εδώ άλλο ένα άρθρο μου που έγραψα με αφορμή ότι είχα βρει τα πρακτικά της δίκης στην οποία ο πατέρας μου, μαζί με άλλους αγωνιστές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ καταδικάστηκε από δικαστήριο του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος της εποχής. σε θάνατο, γιατί σύμφωνα με το κατηγορητήριο ήταν μέλη εκτελεστικού αποσππασματος το οποίο υλοποίησε απόφαση λαϊκού δικαστηρίου εκτελώντας ένα υψηλόβαθμο μπάτσο.
Δημοσίευση σχολίου