Παρισινή κομμούνα (Ξεκίνησε τα ξημερώματα της 18ης του Μάρτη του 1871): Η έφοδος στον ουρανό και η επίδρασή της στη μαρξιστική σκέψη

«Το πνεύμα δεν βρίσκεται ποτέ σε ηρεμία, αλλά τελεί σε μια διαρκή προχωρητική κίνηση… το πνεύμα στην πορεία της διαμόρφωσης του ωριμάζει αργά και σιωπηρά, ώσπου να φθάσει στη νέα του μορφή, διαλύει τμηματικά το οικοδόμημα του προγενέστερου κόσμου του, τα τραντάγματα του οποίου παρεμφαίνονται μόνο από σποραδικά συμπτώματα»

Χέγκελ, Φαινομενολογία του Πνεύματος

«Η ιστορία όλων των ως τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία ταξικών αγώνων. Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, μάστορας και κάλφας, με μια λέξη, καταπιεστής και καταπιεζόμενος, βρίσκονταν σε αδιάκοπη αντίθεση μεταξύ τους, έκαναν αδιάκοπο αγώνα, πότε καλυμμένο, πότε ανοιχτό, έναν αγώνα που τελείωνε κάθε φορά με έναν επαναστατικό μετασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας ή με την από κοινού καταστροφή των τάξεων που αγωνίζονταν»  

(Mαρξ-Ένγκελς, Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, σελ 25)

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από το περίφημο σύγγραμμα των Μαρξ-Ενγκελς, γραμμένο στα 1848, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Κείμενο με απίστευτη δύναμη που παρ’ όλο το μικρό του μέγεθος συμπυκνώνει τις βασικές συνιστώσες του μαρξιστικού υποδείγματος στο πεδίο της ιστορίας, γνωστότερο και ως ιστορικός υλισμός.

Με μια σύντομη καταγραφή και ανάλυση των βασικών κοινωνικών σχηματισμών που έχει η ανθρωπότητα γνωρίσει, οι συγγραφείς εισάγουν την πάλη των τάξεων ως τον τρόπο που οι κοινωνίες αρθρώνονται και εισάγουν την κίνηση και τη μεταβολή σε αντιδιαστολή με την κυρίαρχη αντίληψη ενός ανιστορικού χρόνου. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ