Η φετινή 8η Μάρτη έρχεται σε μια περίοδο όπου καθημερινά βρισκόμαστε μπροστά σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, κακοποιήσεων, βιασμών και γυναικοκτονιών. Σε μια περίοδο όπου οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους επιτίθενται στο δικαίωμα στην άμβλωση μέσω μεταφυσικών-αντιεπιστημονικών θεωρημάτων και «επιστημονικών» συνέδριων γονιμότητας ενώ παράλληλα επιλέγουν να διαπαιδαγωγήσουν τη νεολαία με απαξιωτικές και απαρχαιωμένες αντιλήψεις σχετικά με τη γυναικεία φύση και τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία που μας γυρνά πίσω στον 19ο αιώνα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο επίθεσης ενάντια σε κεκτημένα δικαιώματα των γυναικών του λαού έρχεται να ενταχθεί και ο νόμος της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τη θέση των γυναικών και των παιδιών μέσα στην οικογένεια.
Η φετινή 8η Μάρτη έρχεται σε μια περίοδο όπου καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από το αφήγημα των ΜΜΕ τα οποία αναλαμβάνοντας τον ρόλο τους ως ιδεολογικοί μηχανισμοί υπεράσπισης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος συγκαλύπτουν «αυτοδημιούργητους» επιχειρηματίες της «καλής κοινωνίας» που συμμετέχουν σε κυκλώματα μαστροπείας και βιάζουν ομαδικά, «πέφτουν από τα σύννεφα» που ανήλικα κορίτσια και αγόρια κακοποιούνται σεξουαλικά από παπάδες, δίνουν βήμα σε «επιφανείς προσωπικότητες» να ξεπλένουν τους διάφορους Λιγνάδηδες που μέσω της ταξικής τους θέσης και του εργοδοτικού τους ρόλου εκβιάζουν, εκμεταλλεύονται και κακοποιούν. Ενώ την ίδια στιγμή που τα αστικά δικαστήρια αφήνουν ελεύθερους τους επιχειρηματίες που βιάζουν (Θεσσαλονίκη) να σουλατσάρουν, ασκούν διώξεις σε κομμουνιστές / κομμουνίστριες, αναρχικούς / αναρχικές και αντιφασίστες / αντιφασίστριες αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά τον ρόλο τους ως οργανικό κομμάτι εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Τα παραπάνω δεν έπεσαν από τον ουρανό, συμβαίνουν μέσα σε μια συνθήκη όξυνσης της επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη και τον λαό στα πλαίσια της βαθιάς κρίσης στην οποία έχει μπει το σύστημα, με την δυνατότητα επιβίωσης της εργατικής τάξης και του λαού να μειώνεται δραματικά, και η οποία χτυπάει τις γυναίκες του λαού που υφίστανται διπλή καταπίεση, στο σπίτι και στη δουλειά.
Οι γυναίκες της εργατικής τάξης και του λαού βρίσκονται μετέωρες δεχόμενες χτυπήματα σε όλες τις πτυχές της ζωής τους. Όχι μόνο δεν μπορούν να επιβιώσουν λόγω της ταξικής εκμετάλλευσης που υφίστανται στη δουλειά (πενιχροί μισθοί – φτηνά εργατικά χέρια, εχέγγυα ότι δεν θα θελήσουν να κάνουν οικογένεια, ανεργία) αλλά παράλληλα «απογυμνώνονται» από την ανθρώπινη φύση τους και συχνά χρησιμοποιούνται ως αντικείμενα από τους άντρες (βιασμοί, σωματική και ψυχολογική κακοποίηση, γυναικοκτονίες) ως συνέπεια του μισογυνισμού που αναπαράγεται από το σύστημα σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.
Το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο, οι γυναίκες της εργατικής τάξης και του λαού, πρώτα και κύρια, βιώνουν την πατριαρχία όντας εγκλωβισμένες σε καταπιεστικά οικογενειακά και κοινωνικά περιβάλλοντα από τα οποία αδυνατούν να ξεφύγουν λόγω της απουσίας κοινωνικών παροχών και δημόσιων και δωρεάν δομών σχετικά με την ανατροφή των παιδιών (οικονομική ενίσχυση, πρόσβαση σε κρατικούς παιδικούς/βρεφονηπιακούς σταθμούς κλπ), την εγκυμοσύνη (άδειες, πρόσβαση σε δωρεάν και ασφαλή άμβλωση, δημόσιος και δωρεάν προγεννητικός έλεγχος κλπ), την διαφυγή από περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας (έλλειψη κρατικών δομών για κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά, εργασιακή αβεβαιότητα και οικονομική εξάρτηση από το οικογενειακό εισόδημα ή/και το εισόδημα του συζύγου κ.ά.).
Οι γυναίκες του λαού και της εργατικής τάξης είναι αυτές που πρέπει να μετατρέψουν την 8η Μάρτη σε ημέρα πάλης και αγώνα ενάντια στο σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης, ενάντια στην γυναικεία ανισοτιμία και την πατριαρχία ως ιδεολογικό μηχανισμό της αστικής τάξης.
Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα πρέπει να βγει ξανά στο προσκήνιο, να συγκροτήσει τους όρους για τη ισότιμη και πλατιά συμμετοχή των φτωχών εργαζόμενων γυναικών, των γυναικών του λαού σε όλα με μέτωπα πάλης του ταξικού-λαϊκού κινήματος, ενάντια στο σύστημα που γεννά και θρέφει την ανισοτιμία των γυναικών, που αναπαράγει την πατριαρχία σαν κυρίαρχη αστική ιδεολογία, που κουρελιάζει την δυνατότητα επιβίωσης της εργατικής τάξης και του λαού.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, καλούμε αγωνίστριες/ες, συντρόφισσες/ους, την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία να συναντηθούν μαζί μας, να συμμετέχουν στο μπλοκ μας την Τρίτη 8 Μάρτη, με σημείο συγκέντρωσης την πλ. Κοραή στις 6μμ, για να διαδηλώσουμε οργανωμένα και δυναμικά βάζοντας ανοιχτά το γυναικείο ζήτημα από ταξική σκοπιά. Είναι καθήκον των γυναικών της εργατικής τάξης και του λαού να μετατρέψουν την 8η Μάρτη ξανά σε ημέρα πάλης και αγώνα ενάντια στο σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης, ενάντια στην γυναικεία ανισοτιμία και την πατριαρχία που ως ιδεολογικός μηχανισμός της αστικής τάξης προσπαθεί να διαχωρίσει την εργατική τάξη βάσει του φύλου και να καθυποτάξει τις γυναίκες που είναι το μισό του ουρανού.
Να διαδηλώσουμε από κοινού κρατώντας πάντα στο νου μας ότι οι γυναίκες του λαού, ιστορικά, σμίλεψαν την λευτεριά και την ισοτιμία τους οργανωμένες και αυτοτελώς σε γυναικείες οργανώσεις-επιτροπές που όμως βρίσκονταν πάντα και απαραίτητα συνδεδεμένες με την συνολική πάλη απέναντι στο σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης που γεννά τη γυναικεία ανισοτιμία.
👉 Κάλεσμα: Τρίτη 8 Μάρτη – συγκέντρωση 6μμ στην πλ. Κοραή (μετρό Πανεπιστήμιο)
ΚΑΤΩ Η ΔΙΠΛΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ
Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΣΜΙΛΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ-ΛΑΪΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ
Πρωτοβουλία Γυναικών για μια Ταξική 8η Μάρτη
Δημοσίευση σχολίου