Ο πρωθυπουργός της ακρίβειας

Πηγή: "ΕφΣυν"

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει χαρακτηριστεί από την αντιπολίτευση ως ο πρωθυπουργός της δικαιολογίας. Στην πραγματικότητα είναι ο πρωθυπουργός των διαγγελμάτων και των δικαιολογιών ή απλώς της εκφώνησης δικαιολογιών μέσω διαγγελμάτων.

Χθες προχώρησε σε ακόμη ένα διάγγελμα για τα μέτρα στήριξης των πολιτών απέναντι στην ακρίβεια που θα λάβει η κυβέρνηση και τα οποία θα εξειδικεύσουν σήμερα πρωί πρωί οι αρμόδιοι υπουργοί. Σοφότερους δεν μας έκανε. Αντίθετα, προκάλεσε σύγχυση -ειδικά στο σκέλος που αφορά την επιδότηση στην τιμή των καυσίμων- με αποτέλεσμα να χρειαστεί εκ των υστέρων η παρέμβαση συνεργατών του για να αποσαφηνιστεί κάπως το ζήτημα. Δεν πρόκειται για μέτρα. Πρόκειται για κοροϊδία.

Ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι για την ακρίβεια φταίει ο πόλεμος στην Ουκρανία και ότι «οι ανατιμήσεις είναι εισαγόμενες». Αρα δεν υπάρχει ευθύνη της κυβέρνησης. Γι' αυτόν πάντα οι άλλοι φταίνε. Αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία όξυνε το πρόβλημα της ακρίβειας. Δεν το δημιούργησε. 

Οφείλουμε να του θυμίσουμε ότι η ακρίβεια υπάρχει ως φλέγον ζήτημα από το περασμένο φθινόπωρο. Πολύ πριν από τη ρωσική εισβολή. Θα του θυμίσουμε επίσης ότι ο ίδιος, μιλώντας στη Βουλή στις 22-11-2021, απέδιδε την ακρίβεια σε «σημαντικές εμπλοκές στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα» εις οποίες τάχα είχε προκαλέσει η πανδημία και χαρακτήριζε το φαινόμενο πρόσκαιρο, μολονότι παραδεχόταν ότι υπήρχε διεθνώς και η αντίθετη άποψη, ότι «ενδεχομένως αυτός ο πληθωρισμός να έχει πιο μόνιμα, πιο δομικά χαρακτηριστικά».

Αν ο Κ. Μητσοτάκης ήθελε να είναι. έστω μία φορά, ειλικρινής απέναντι στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. θα έπρεπε να παραδεχτεί ότι η κυβέρνησή του υποτίμησε το πρόβλημα από την αρχή, με αποτέλεσμα να το αφήσει να θεριέψει.

Δεν πήρε κανένα μέτρο για να προλάβει φαινόμενα κερδοσκοπίας, την ύπαρξη των οποίων αναγκάζεται τώρα να παραδεχθεί. Δεν οργάνωσε καμία άμυνα του κράτους. Αντιθέτως, παραιτήθηκε από αυτήν, όπως έγινε με την απολιγνιτοποίηση και το ξεπούλημα της ΔΕΗ.

Συνεπώς η ευθύνη της κυβέρνησης είναι τεράστια και δεν κρύβεται. Οπως δεν κρύβεται και το γεγονός πως ούτε θέλει ούτε μπορεί να προστατεύσει το λαϊκό εισόδημα. Η παρουσία της και η πολιτική της συνιστούν επιδείνωση του προβλήματος και όχι λύση του.