Στις 8 Μάρτη του 1857 οι εργαζόμενες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία διεκδικώντας τη μείωση των ωρών εργασίας σε 10, εξίσωση των μισθών τους με τους άντρες, υγιεινές συνθήκες εργασίας.
Αρκετά χρόνια αργότερα το 1910 η επαναστάτρια κομμουνίστρια Κλάρα Τσετκιν, πρότεινε την καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.
Από εκεί και πέρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, οι πρωτοπόρες γυναίκες αγωνίστηκαν για την κατάκτηση ίσων δικαιωμάτων και φυσικά ελεύθερης γνώμης και συμμετοχής στα κοινά.
Στη χώρα μας η σημαντικότερη προσπάθεια γυναικείας χειραφέτησης έγινε την εποχή του ΕΑΜ και του ΔΣΕ, μια προσπάθεια που οργανώθηκε απ' τα μέλη του ΚΚΕ. Η γυναίκα για πρώτη φορά βγήκε απ' το σπίτι, συμμετείχε σε συνελεύσεις βουνού και πόλης, είχε το δικαίωμα στη γνώμη, μπορούσε επιτέλους να πει όχι!
Την περίοδο της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου, εκτός απ' την επιμελητεία και το υγειονομικό, γυναίκες κράτησαν για πρώτη φορά όπλο και πολέμησαν ισάξια με τον άντρα τον αντίπαλο! Απ' τη Σχολή Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου (ΣΑΓΑ) του ΔΣΕ βγήκαν αρκετές γυναίκες αξιωματικοί. Η Ηλέκτρα Αποστόλου, Ηρώ Κωνσταντοπούλου, Λέλα Καραγιάννη, Ειρήνη Γκινοβα, Ευθυμία Πατσιά, είναι ορισμένες απ' τις πολλές περιπτώσεις γυναικών που στάθηκαν ακλόνητες μπροστά στα βασανιστήρια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα!
Σήμερα που το σύστημα έχει καταφέρει να κάνει τους ανθρώπους και με την έμφυλη βία να στρέφονται όλοι εναντίον όλων και που η ευρωπαϊκή Ήπειρος να απειλείται πραγματικά από έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, κάθε προοδευτικός άνθρωπος οφείλει να σταθεί δίπλα στη γυναίκα που παλεύει να ζήσει με αξιοπρέπεια!
Δε θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα όπως καταλήγει στο εκπληκτικό βιβλίο της " Το δεύτερο φύλλο" η Σιμόν Ντε Μπωβουαρ: Για να εξασφαλιστεί η υπέρτατη νίκη, η βασιλεία της ελευθερίας είναι κοντά στα άλλα αναγκαίο να εκδηλώσουν άντρες και γυναίκες την αδελφοσύνη τους έξω απ' τις φυσικές διαφοροποιήσεις!
Δημοσίευση σχολίου