Η παγκόσμια έκθεση του 1958, ήταν μια γιορτή της μεταπολεμικής "δημοκρατικής" και δήθεν "ανθρωπιστικής" Ευρώπης.
Οι Βέλγοι ήθελαν να ανταγωνιστούν άλλες χώρες και να προσελκύσουν "επενδυτές". Ο ανθρώπινος ζωολογικός κήπος είχε στηθεί στο πιο κεντρικό σημείο της έκθεσης. Εκεί, μέσα σε "τροπικούς κήπους", "τοποθετούσαν" άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ντυμένους με παραδοσιακές φορεσιές, σαν σε βιτρίνα, η οποία χωριζόταν από τους επισκέπτες με μία περίφραξη από μπαμπού.
Ήταν ένα "τυπικό" χωριό, στο οποίο υποτίθεται ότι οι Κονγκολέζοι περνούσαν τις μέρες τους φτιάχνοντας κατασκευές στις αχυρένιες καλύβες τους, ενώ οι λευκοί άνδρες και γυναίκες με τα παιδιά τους περνούσαν, τους χάζευαν και ως επί το πλείστον, τούς χλεύαζαν.
Κάποιες φορές τους πέταγαν νομίσματα ή περνούσαν μπανάνες από τα ανοίγματα της περίφραξης.Για την έκθεση έφεραν από την Αφρική 598 Κονγκολέζους: 273 άνδρες, 128 γυναίκες και 197 παιδιά (183 οικογένειες).
Δεν ήταν η πρώτη φορά. Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι παρουσιάζονταν σε διάφορες Ευρωπαϊκές πόλεις, από τις αρχές του 20ού αιώνα.
Η σάπια καρδιά των ιμπεριαλιστικών αστικών τάξεων της Ευρώπης, του δήθεν πολιτισμένου "δυτικού κόσμου", των "αξιών" στα λόγια και του ρατσισμού στην πράξη, συνεχίζει να χτυπάει, με άλλους τρόπους και μορφές, μέχρι σήμερα. Διαφορετικά "εκθέματα" Αφρικάνικων χωριών παρουσιάστηκαν και τις δεκαετίες 1990 και του 2000 σε Γαλλία, Γερμανία κ.α.
Πηγή: Praxis Review - twitter
Δημοσίευση σχολίου