"Oι μαχητές των δρόμων": Σαν σήμερα, 18 Ιουλίου 1924, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας ιδρύει την πολιτοφυλακή "Roter Frontkämpferbund" ("Ένωση στρατιωτών του κόκκινου μετώπου"). Ήταν μια οργάνωση αυτοάμυνας των κομμουνιστών και του εργατικού κινήματος απέναντι στους αστυνομικούς και στρατιωτικούς μηχανισμούς του Γερμανικού αστικού κράτους και τις παραστρατιωτικές ακροδεξιές συμμορίες, που διέλυαν συγκεντρώσεις των εργατικών σωματείων και των κομμουνιστών. 11 Μαϊου 1924, λίγους μήνες πριν την ίδρυση της RFB, η αστυνομία είχε ανοίξει πυρ σε εργατική συγκέντρωση, δολοφονώντας 8 εργάτες και τραυματίζοντας άλλους 16.
Η RFB ήταν μια καθαρά εργατική πολιτοφυλακή, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές. Ταυτόχρονα ήταν και μια πλατιά, ενωτική οργάνωση από όλους τους εργάτες που αγωνίζονταν ενάντια στους φασίστες και τους ψευτοαριστερούς σοσιαλδημοκράτες. 98% των μελών της ήταν εργάτες και περίπου 50% δεν ήταν μέλη του ΚΚ Γερμανίας. Είχε όλες τις βάσεις της στις εργατικές συνοικίες και τους χώρους δουλειάς.
Αμέσως μόλις ιδρύθηκε, η RFB κατέβηκε στους δρόμους και οργάνωσε την περιφρούρηση των διαδηλώσεων και των εξορμήσεων στα εργοστάσια, την άμυνα και προστασία απέναντι σε επιθέσεις των φασιστικών ομάδων και της αστυνομίας, την υπεράσπιση των "κόκκινων" γειτονιών από τις ναζιστικές επιδρομές.
Το Δεκέμβρη του 1928, ο αρχηγός της αστυνομίας στο Βερολίνο (ένας Σοσιαλδημοκράτης με το όνομα Zorgiebel) απαγόρευσε όλες τις διαδηλώσεις στην πόλη.
Το Μάρτη του 1929 επέκτεινε την απαγόρευση σε όλη την Πρωσία για να την ανανεώσει την Πρωτομαγιά του 1929, ζητώντας από τα συνδικάτα να απέχουν από τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις και να οργανώσουν εκδηλώσεις αποκλειστικά σε κλειστούς χώρους.
Οι Κομμουνιστές αποφάσισαν να αψηφήσουν την απαγόρευση, να κατέβουν στο δρόμο και, αν η αστυνομία επιτεθεί, να καλέσουν γενική απεργία την επόμενη μέρα. Και έτσι έγινε. Η αστυνομία προχώρησε σε επίθεση, οργανωμένη από ειδικές μονάδες καταστολής. Η RFB και με τα συνδικάτα στα οποία ήταν πρωτοπορία οι κομμουνιστές, βρέθηκαν μπροστά στις μεγάλες οδομαχίες με την αστυνομία και τους φασίστες παρακρατικούς. Ακόμα και εργάτες που συμμετείχαν στις "εσωτερικού χώρου" εκδηλώσεις των σοσιαλδημοκρατικών συνδικάτων κατέβηκαν στον δρόμο.
Συνεπές στις διακηρύξεις του, το Κομμουνιστικό Κόμμα κάλεσε σε γενική απεργία την αμέσως επόμενη μέρα. Οι "προοδευτικοί" Σοσιαλδημοκράτες έδωσαν εντολές στην αστυνομία για επίθεση και ακολούθησε μακελειό.
Στην συνέχεια οι ψευτοαριστεροί σοσιαλδημοκράτες, που στις ομιλίες έβγαζαν λόγους για την "δεξιά", τον "αντιφασισμό" και την "συνεργασία" εργοδοτών και εργατών και στην πράξη δολοφονούσαν τους εργάτες, έθεσαν σε απαγόρευση όλες τις μαζικές οργανώσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος και πρώτα από όλα την RFB, χτυπώντας πισώπλατα το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα ενώ ανέβαινε ο φασισμός.
Το μακελείο της Πρωτομαγιάς του 1929, μαζί με την δολοφονία της Λούξεμπουργκ και του Λίμπκνεχτ το 1919, την στάση του SPD στον πόλεμο (όταν έστειλε τους εργάτες να σκοτωθούν για ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στο όνομα της "υπεράσπισης της πατρίδας") κ.α χάραξαν-με εργατικό αίμα-την γραμμή ανάμεσα στους κομμουνιστές και αγωνιστές του εργατικού κινήματος και τους Σοσιαλδημοκράτες υπαλλήλους των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και του αστικού κράτους.
Η αντιφασιστική δράση του εργατικού κινήματος και των κομμουνιστών στους δρόμους δεν σταμάτησε με τις απαγορεύσεις των σοσιαλδημοκρατών.
Όταν οι ναζί ήρθαν στην εξουσία, πολλοί αγωνιστές της RFB ήταν στους πρώτους που συνελήφθησαν.
Πηγές: "Beating the Fascists?: German Communists and Political Violence 1929-1933", Eve Rosenhaft, Cambridge University Press, "Ναζισμός και εργατική τάξη", Sergio Bologna, Antifa scripta, "Το ιστορικό παράδειγμα του SPD: Από τον οπορτουνισμό στην αστική διακυβέρνηση", ΚΟΜΕΠ.
Πηγή: Praxis Review - twitter
Δημοσίευση σχολίου