Σήμερα συμπληρώνονται 42 χρόνια από τη δολοφονία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου.
Ήταν στις 28 Ιούλη του 1980 όταν η μεγαλοεργοδοσία της ΕΤΜΑ δολοφόνησε έξω από την πύλη του εργοστασίου τη συντρόφισσα και φοιτήτρια της Παντείου, Σωτηρία Βασιλακοπούλου.
Ο “Ριζοσπάστης” έγραφε την επόμενη μέρα: «Στυγερό έγκλημα διαπράχτηκε χτες το μεσημέρι στην Αθήνα από μπράβους του μονοπωλίου ΕΤΜΑ. Η φοιτήτρια της Παντείου Σωτηρία Βασιλακοπούλου, μέλος της ΚΝΕ, έπεσε νεκρή ύστερα από προμελετημένη επίθεση του Μάριου Χαρίτου(…). Είναι γνωστός τραμπούκος και προστατευόμενος της εργοδοσίας της ΕΤΜΑ».
Το παράδειγμα της Σωτηρίας παραμένει επίκαιρο, ζωντανό. Η θυσία της εμπνέει και οδηγεί τους αγώνες του σήμερα, τους νέους κομμουνιστές, τους νέους αγωνιστές.
Η δολοφονία…
Μια μέρα πριν το πανεργατικό συλλαλητήριο στην Αθήνα οι Κομματικές και Κνίτικες Οργανώσεις “οργώνουν” εργοστάσια, σχολές και γειτονιές.
Έτσι, το μεσημέρι της 28ης Ιούλη μέλη της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ και της Αχτίδας ΑΕΙ της ΚΟΑ του ΚΚΕ συγκεντρώνονται έξω από το κάτεργο της ΕΤΜΑ για να μοιράσουν προκηρύξεις του ΚΚΕ.
Η εργοδοσία όμως είχε διαφορετική άποψη. «Να μην πάρουν οι εργάτες προκηρύξεις του ΚΚΕ. Για κανέναν λόγο…».
Στον περίβολο του εργοστασίου είχε ήδη κάνει την εμφάνισή της η αστυνομία.
Γύρω στις 2 το μεσημέρι άρχισαν να βγαίνουν από το εργοστάσιο οι πρώτοι μεμονωμένοι εργάτες, οι οποίοι παρά τις απειλές των αστυνομικών παίρνουν τις προκηρύξεις. Οι υπόλοιποι εργάτες της βάρδιας παραμένουν στον χώρο του εργοστασίου κλεισμένοι μέσα σε πούλμαν, καθώς η εργοδοσία προσπαθεί να βρει τρόπο να τους φυγαδεύσει χωρίς να έρθουν σε επαφή με τους κομμουνιστές.
Η αστυνομία σε αγαστή συνεργασία με την εργοδοσία δίνει εντολή να βγουν τα πούλμαν με ταχύτητα έξω.
Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πετάνε τις προκηρύξεις μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα των πούλμαν, ενώ παράλληλα προσπαθούν να γλιτώσουν από την τρελή τους πορεία. Σε μια τέτοια προσπάθεια χτυπήθηκε η Σωτηρία.
Ο οδηγός Μάριος Χαρίτος, παρά τις φωνές της ίδιας και των συντρόφων της, δε φρέναρε, τη χτύπησε και εκείνη έπεσε κάτω. Στη συνέχεια ο οδηγός γκάζωσε και με τις πίσω ρόδες του λεωφορείου πέρασε πάνω από το σώμα της Σωτηρίας. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια μιας εργάτριας λίγες ώρες μετά τη δολοφονία: «Η Σωτηρία ήταν δικό μας σπλάχνο…Τη φάγανε και είχαν όλους εμάς στο νου τους…»
Η προσπάθεια συγκάλυψης
Στο μεταξύ οι διαμαρτυρίες των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αναγκάζουν την αστυνομία να καταδιώξει το λεωφορείο.
Ο υπαστυνόμος μόλις πλησιάζει τον οδηγό του λέει: «Φύγε γρήγορα, αυτά συμβαίνουν!».
Οι σύντροφοι της Σωτηρίας όμως δεν το αφήνουν να περάσει έτσι. Φτιάχνουν ανθρώπινη αλυσίδα εμποδίζοντας το λεωφορείο να φύγει. Το ασθενοφόρο φτάνει τελικά μετά από 20 λεπτά και η αστυνομία δε διακόπτει καν την κυκλοφορία.
Από την πρώτη στιγμή γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί η εν ψυχρώ δολοφονία της συντρόφισσας Σωτηρίας ως “τροχαίο”.
Τα αστικά μέσα καταγράφουν την είδηση της δολοφονίας στο άθροισμα των 11 νεκρών… στα τροχαία του Σαββατοκύριακου.
Η “Καθημερινή” γράφει την επόμενη μέρα: «Σοβαρά επεισόδια απειληθήκαν εξ αφορμής ενός θανατηφόρου τροχαίου» και η “Βραδυνή” αντίστοιχα «Το δυστύχημα αυτό προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν οι κομμουνισταί, χαρακτηρίζοντάς το ως… δολοφονία».
Την ίδια εκδοχή περί “τροχαίου” υιοθέτησε και η “ανεξάρτητη” δικαιοσύνη λίγες μέρες αργότερα. Ο εισαγγελέας άσκησε ποινική δίωξη κατά του οδηγού του λεωφορείου για ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Στους ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος δεν ασκήθηκε ποτέ καμία δίωξη!
“ Όχι άλλο αίμα για την εργοδοσία”
Παρά τις απειλές και την τρομοκρατία της εργοδοσίας που διαλαλεί από τα μεγάφωνα «εργάτες και εργάτριες της ΕΤΜΑ το εργοστάσιό σας (!) δεν απεργεί. Όσους σας παρασύρουν να τους αναφέρετε στη διεύθυνση…» η απεργία πετυχαίνει.
Στην προσπάθειά του αυτή το κεφάλαιο θα βρίσκει πάντα συμπαραστάτες του τον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό, “παλιό και νέο”. Όπως ακριβώς έγινε και στο εργοστάσιο της ΕΤΜΑ, όπου για να πετύχει τον έλεγχο και τη διάσπαση των εργαζομένων είχε φτιάξει πολλά σωματεία ανά ειδικότητα, όλα εργοδοτικά.
Εμπνεόμαστε από το παράδειγμα της Σωτηρίας, «θα βγούμε νικητές κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές»
Η Σωτηρία Βασιλακοπούλου δολοφονήθηκε κρατώντας προκηρύξεις του ΚΚΕ στο χέρι και μια πικέτα που έγραφε “παλέψτε μέσα από τα σωματεία για πραγματικές αυξήσεις-ΚΚΕ”.
Η Σωτηρία δολοφονήθηκε γιατί αποκάλυπτε πως πίσω από τη χλιδή και τα λούσα των αφεντικών, πίσω από την περιβόητη καπιταλιστική ανάπτυξη κρύβεται η εκμετάλλευση, τα βάσανα, ο ιδρώτας και το αίμα εκατομμυρίων εργατών.
Ο κάθε καπιταλιστής “καλός” ή “κακός”, “υγιής” ή “μη υγιής” το μόνο που κοιτάει είναι πώς θα αυξήσει τα κέρδη του. Γι’ αυτό και η ΕΤΜΑ, όπως και πολλές ακόμα επιχειρήσεις, έκλεισε και μεταφέρθηκε στην Κίνα πετώντας χιλιάδες εργαζόμενους στον δρόμο.
Η θυσία της Σωτηρίας, όπως και χιλιάδων αγωνιστών που έδωσαν τη ζωή τους για τα δίκια της εργατικής τάξης, δεν πήγε χαμένη. Αυτές οι θυσίες είναι οι μόνες που γίνονται για να έρθουν καλύτερες μέρες για το λαό και τη νεολαία. Στον καθημερινό αγώνα ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα, για τη ζωή που μας αξίζει και δικαιούμαστε.
Μ” αυτόν τον τρόπο τιμάμε τη συντρόφισσά μας Σωτηρία Βασιλακοπούλου.
Πηγή: "Οδηγητής"
Δημοσίευση σχολίου