Τα παραπάνω έγραφαν οι Μαρξ και Ενγκελς στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο απευθυνόμενοι στους αστούς για να συμπληρώσει ο Β.Ι. Λένιν ότι το δικαστήριο των αστών πάντοτε ήταν και παραμένει «τυφλό, εκλεπτυσμένο εργαλείο ανελέητης καταπίεσης των τάξεων που εκμεταλλεύονται, που περιφρουρεί τα συμφέροντα των παραλήδων».
Απ' το 1931 ακόμα ο "δικός" μας Κώστας Βάρναλης, απευθυνόταν στην τάξη μας, μέσα απ' το καταπληκτικό του βιβλίο η "Αληθινή απολογία του Σωκράτη", γράφοντας: "Αλίμονο στον αφτόδουλο πολίτη, που / φτασμένος στα έσχατα της απελπισιάς, / παραδίνεται για να σωθεί, στο έλεος του / Θεού και στους νόμους των κλεφτών".
Αυτό που έχει σημασία είναι να μην πέσουμε στο λούκι και να επικεντρωθούμε σε μια δικαστική απόφαση, ποιοι ήταν οι δικαστές που την πήραν και αν οι νόμοι που στηρίχτηκαν είναι δημιούργημα του ΣΥΡΙΖΑ ή της Ν.Δ. Το βασικό που πρέπει να προπαγανδίσουμε και να διαλύσουμε τις αυταπάτες, -σε όποιο κόσμο υπάρχουν-, είναι ποιο ρόλο επιτελεί διαχρονικά ο ρόλος του σκληρού κατασταλτικού μηχανισμού που ονομάζεται αστική δικαιοσύνη.
Είναι εντελώς ρεφορμιστική η αντίληψη να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος, αντιμετωπίζοντας μεμονωμένα κάθε δικαστική απόφαση αναλόγως αν εξυπηρετεί μικροκομματικές σκοπιμότητες ή όχι.
Δημοσίευση σχολίου