Επίκληση του "τεκμηρίου αθωότητας" κάνει η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων απευθυνόμενη σ' αυτούς που στιγμάτισαν την δικαστική ετυμηγορία να αφεθεί ελεύθερος ο παιδοβιαστής Δ. Λιγνάδης. Επισημαίνει ότι "πολύ εύκολα μπορούμε να οδηγηθούμε σε εκτροπή προς τα λαϊκά δικαστήρια και την πυρά για τις «μάγισσες» της κάθε εποχής", και συμπληρώνει: "Μόνη σταθερή εγγύηση προστασίας έναντι των άνω φαινομένων αποτελεί το Κράτος Δικαίου και οι θεσμοί του, μεταξύ αυτών δε η Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη".
Αλήθεια, που ήταν το συνδικαλιστικό όργανο των δικαστών να θυμηθεί το τεκμήριο αθωότητας όταν ο πρωθυπουργός από το βήμα της βουλής μάλιστα χαρακτήριζε "συμμορίτες" και "υπόκοσμο" τους δημοσιογράφους Κώστα Βαξεβάνη και Γιάννα Παπαδάκου;
Αναφέρει στην εισαγωγή της ανακοίνωσης της η Ενωση Δικαστών την πρόταση του Αμερικάνου φιλοσόφου Τζον Ρωλς: «Το τι είναι δίκαιο και τι άδικο είναι συνήθως αντικείμενο διαφωνίας σε μία κοινωνία». Εδώ δεν θα διαφωνήσουμε. Ετσι ακριβώς είναι. Ζώντας σε μια αστική δημοκρατία που στην πραγματικότητα είναι η δικτατορία της αστικής τάξης, η δικτατορία των εκμεταλλευτών πάνω στον εργαζόμενο λαό, είναι συνεπακόλουθο η δικαστική εξουσία η οποία είναι ένας πυλώνας του κράτους στα χέρια της άρχουσας τάξης, το "τι είναι δίκαιο" να το καθορίζει από το σύστημα που υπηρετεί.
Γι' αυτό και η εξουσιαστική κάστα των δικαστών έχει μια άλλη σχέση διαχρονικά απέναντι στην πολιτική εξουσία. Είναι δεμένη όπως το νύχι και το κρέας. Είναι ένας βασικός πυλώνας του αστικού καθεστώτος, και συμβάλει ουσιαστικά να καταστρέφονται ζωές, να δεινοπαθεί ένας ολόκληρος λαός, ενώ παράλληλα όταν χρειάζεται να λογοδοτήσουν οικονομικοί εγκληματίες αλλά και ένστολα καθάρματα υπεράσπισης του καθεστώτος, οι δικαστές αναλαμβάνουν να δείξουν μια απίστευτη "επιείκεια".
Αν ψάξει κανείς, την ιστορία, δεν θα συναντήσει ούτε μια περίπτωση δικαστών απ' αυτούς που στελέχωσαν τα μετεμφυλιακά έκτακτα στρατοδικεία σκοπιμότητας και έστειλαν χιλιάδες αγωνιστές στα εκτελεστικά αποσπάσματα και στις εξορίες να έχει τιμωρηθεί για τα εγκλήματά τους. "Το αστικό κράτος έχει συνέχεια" και όσοι το υπηρετούν, όσα εγκλήματα και να κάνουν βρίσκονται στο απυρόβλητο και στις περισσότερες φορές ανταμείβονται για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στο σύστημα.
Από τότε που η δικαστική εξουσία είχε αναλάβει να ξεπλύνει τον ένοπλο δωσιλογισμό και να εντάξει τους εκφραστές του στον «κορμό» του αστικού κράτους, μέχρι σήμερα που δείχνει το ταξικό της μίσος σε κάθε πολίτη που θεωρεί εχθρό του καθεστώτος, όπως έγραφα σε μια ανάρτηση που είχα κάνει τον Ιούνη του 2017 και την τιτλοφορούσα: "Απ' τα έκτακτα στρατοδικεία της μοναρχοφασιστικής εποχής στους δικαστές της Ηριάννας"
Για να μην επαναλαμβάνομαι στα όσα θα ήθελα να σχολιάσω με την ανακοίνωση με την ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων δείτε την ανάρτησή μου: Κάτω τα χέρια από τους λειτουργούς της Θέμιδας, "αναρχοάπλυτοι"
Δημοσίευση σχολίου