Η στρατηγική της έντασης του Μητσοτάκη ηττήθηκε

Ο Δημοτικός Σύμβουλος Χαλανδρίου Σωτήρης Λαπιέρης, ένας από τους τέσσερις χθεσινούς συλληφθέντες για την περίπτωση και τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν γράφαμε σε περασμένη ανάρτησή μας, αναφέρει σε ποστάρισμα του στον λογαριασμό του στο f/bQ

Η στρατηγική της έντασης του Μητσοτάκη ηττήθηκε. 

Η χθεσινή μαζική πορεία για τις φωτιές και για αλληλεγγύη στην απεργία πείνας του Γιάννη Μιχαηλίδη γκρέμισε το διαχωριστικό ανάμεσα στις "δυο χώρες":

Από την μια την πραγματική Ελλάδα, αυτήν που καίγεται από τις πυρκαγιές, την ακρίβεια, την πανδημία, τον περιορισμό ελευθεριών...

...και από την άλλη την Μιντιακή Ελλάδα, που "απολαμβάνει" το ψηφιακό πορτοφόλι για ταυτότητα και δίπλωμα, "ευγνωμονεί" τον Μεσσία για τις χαμηλές τιμές ρεύματος και "ζει" το καλοκαίρι του τουρισμού.

Το πλάνο των Μητσοτάκη-Θεοδωρικάκου για όσους συλληφθήκαμε χθες ήταν να γίνουμε τα σκηνικά του θεατρικού έργου "νόμος και τάξη": αφού μας ψέκασαν, μας ράντισαν με την αύρα και μετά μας έδειραν απρόκλητα, μας φόρτωσαν ανυπόστατες κατηγορίες που καταρρίπτονται από δεκάδες βίντεο, φωτό και μάρτυρες. 

Το πλάνο δεν βγήκε.

Ταυτόχρονα, η χθεσινή πορεία έδειξε ότι η απεργία πείνας του Γ. Μιχαηλίδη δεν πήγε στον βρόντο, ακόμα και αν τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της "δικαιοσύνης" τον καταδίκασαν σε θάνατο.

Μπορεί να μην δικαιώθηκαν τα αιτήματα της απεργίας πείνας, αλλά ο Γ.Μ δεν θυσιάστηκε στο βωμό της στρατηγικής της έντασης. 

Η απεργία πείνας του ΔΚ ήταν η πρώτη απόπειρα να ξεδιπλωθεί η στρατηγική της έντασης. Τότε έσπασε και πάλι από τους χιλιάδες που κατέβηκαν στον δρόμο, έσπασαν τον νόμο για τις διαδηλώσεις και μαζί με την παύση της απεργίας πείνας του ΔΚ, μπλόκαραν τις εξελίξεις που επιθυμούσε η θανατολάγνα κυβέρνηση Μητσοτάκη. 

Όσο και αν προσπαθούν να κρύψουν την ζοφερή πραγματικότητα πίσω από εικόνες ξύλου, "ανομίας", καταστολής του "εχθρού λαού", αυτή θα επανέρχεται διαρκώς μέσα από τους δρόμους, τις απεργίες, τους αγώνες. 

Γιατί η Μεταπολίτευση δεν έχει τελειώσει στην Ελλάδα. Ούτε οι μνήμες του καταστατικού γεγονότος που λέγεται "Πολυτεχνείο".

Ένα, δύο, τρία, πολλά Πολυτεχνεία λοιπόν...

Για την ακρίβεια και την κλοπή του εισοδήματος του κόσμου της δουλειάς, για την καμμένη χώρα, για τους νεκρούς του "καλοκαιριού της πανδημίας", για την περιστολή των ελευθεριών!

Όσες φορές και να νομίζουν ότι έστησαν τον λαό στην γωνία και μπορούν να τον συντρίψουν με την σιδερένια φτέρνα τους, τόσο ο αγώνας, η αλληλεγγύη, η συλλογική οργάνωση και η πάλη θα τους διαψεύδουν...

Υ.Γ. Ευχαριστώ όλους και όλες για τις ευχές και το κουράγιο!