Η σημαντικότερη, μεταξύ αρκετών άλλων, απόπειρα δολοφονίας του ηγέτη της Οκτωβριανής επανάστασης Βλαδίμηρου Λένιν, σημειώθηκε, σαν σήμερα, στις 30 Αυγούστου το 1918.
Ήταν βράδυ στο παράρτημα «Σφυροδρέπανο» του εργοστασίου Μίχελσον στη Μόσχα, όταν στην μη καλά φωταγωγημένη αυλή του, ο Λένιν συζητούσε με κόσμο, μετά το πέρας σύντομης ομιλίας του στον χώρο του εργοστασίου. Λίγες ώρες πριν το γεγονός είχε λάβει χώρα η δολοφονία του στελέχους των μπολσεβίκων, Μωυσή Ουρίτσκι, προέδρου της ΤσεΚά (Πανρωσική Έκτακτη Επιτροπή για την Καταπολέμηση της Αντεπαναστάσεως και του Σαμποτάζ παρά το Συμβούλιο Λαϊκών Επιτρόπων) του Σοβιέτ του Πέτρογκραντ, η οποία είχε θορυβήσει, όπως είναι επόμενο, την ηγεσία των μπολσεβίκων.
Ο Λένιν μετρούσε μέχρι και εκείνη την μέρα άλλες δύο απόπειρες δολοφονίας μόνο για το ίδιο έτος (1918) σε βάρος του. Σε αυτό ακριβώς το κλίμα, χωρίς να έχει λάβει σοβαρά, για τα δεδομένα, μέτρα ασφάλειας, στην αυλή του εργοστασίου και την στιγμή που ο Λένιν κατευθυνόταν στο αμάξι για να αποχωρήσει μετά την ομιλία του, η κατ’ ομολογία δράστρια της δολοφονικής επίθεσης έναντι στον Λένιν, Φάννυ Καπλάν, εξαπέλυσε τρεις σφαίρες με πυροβόλο όπλο εναντίων του. Δύο εξ αυτών τον τραυμάτισαν στον αριστερό ώμο και στον λαιμό. Ιδιαίτερα το τραύμα στον λαιμό του μεγάλου επαναστάτη θεωρείται αναμφίβολα υπεύθυνο για την μετέπειτα επιδείνωση της υγείας του, σε σημείο που δεν μπορούσε να εργαστεί, καθώς υπέστη τρία εγκεφαλικά επεισόδια, μέχρι και τον θάνατό του το 1924.
Η δράστρια της απόπειρας δολοφονίας Φάννυ Καπλάν, ουκρανικής και εβραϊκής καταγωγής, (πραγματικό όνομα Feiga Haimovna Roytblat), γεννημένη το 1890 ήταν μέλος των Σοσιαλεπαναστατων – Εσέρων, οι οποίοι διαφωνούσαν με την επαναστατική γραμμή των Μπολσεβίκων και του Λένιν.
Η Καπλάν, στα 16 της χρόνια γίνεται μέλος αναρχικής συλλογικότητας στο Κίεβο, όπου και λαμβάνει το ψευδώνυμό της. Λίγο μετά, αποπειράθηκε ανεπιτυχώς, με δύο συντρόφους της, να κατασκευάσει εκρηκτικό μηχανισμό, ο οποίος και πιστεύεται ότι προοριζόταν για κυβερνήτη του τσαρικού καθεστώτος.
Ο μηχανισμός εξερράγη πριν την τοποθέτηση, η Κάπλαν συλλαμβάνεται φέροντας μόνιμες βλάβες στην όραση, οδηγείται σε φυλακές στην Σιβηρία, όπου και θα παραμείνει 11 χρόνια, διάστημα στο οποίο υποχρεώνεται σε καταναγκαστική εργασία. Αφέθηκε ελεύθερη από τα κάτεργα της Σιβηρίας, ύστερα από αμνηστία που της δόθηκε, μετά την πτώση του τσάρου Νικολάου Β’, στην επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, η οποία και ήταν η απαρχή της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης.
Αμέσως μετά την απελευθέρωσή της, η Καπλάν εισέρχεται στους κόλπους των Σοσιαλεπαναστατών, γνωστών και ως Εσέρων. Είναι γνωστό ότι, οι Εσέροι ήταν σε συνεχή και έντονη διαμάχη με τους Μπολσεβίκους (βλ. Συνθήκη του Μπρεστ – Λιτόφσκ), με τους πρώτους να διασπώνται σε δύο στρατόπεδα, τα επονομαζόμενα δεξιό και το αριστερό. Η Κάπλαν θεωρείται με βεβαιότητα, ότι ακολούθησε την δεξιά παρέκκλιση.
Αυτό που ακολουθεί την απόπειρα εκτέλεσης του Λένιν είναι η επί τόπου σύλληψη και η μετέπειτα ανάκριση της Καπλάν, κατά την διάρκεια της οποίας, αρνείται να κατονομάσει τους συνεργάτες της απόπειρας δολοφονίας, ισχυριζόμενη ότι έδρασε μόνη. Η εκτέλεσή της με μια σφαίρα έρχεται λίγες μέρες μετά το περιστατικό (3 Σεπτέμβρη 1918) ύστερα από διαταγή του Γιάκομπ Σβερντλόφ, ηγετικού στελέχους των Μπολσεβίκων και ενός εκ των πέντε μελών του Στρατιωτικού Επαναστατικού Κέντρου, μαζί με τον Στάλιν και τον εκτελεσμένο Ουρίτσκι).
Όλο αυτό το σκηνικό συνθέτει το πλαίσιο, μέσα στο οποίο επανέρχεται η θανατική ποινή, την οποία αρχικά είχαν καταργήσει οι Μπολσεβίκοι από τις 28.10.1917.
Ο Ι.Β.Λένιν, και ο μαρξισμός-λενινισμός, παρά τις επιθέσεις των εχθρών και διάφορων «φίλων» της επανάστασης παραμένει επίκαιρος για την απελευθέρωση της παγκόσμιας εργατικής τάξης, σαν η μόνη επαναστατική θεωρία που πηγάζει από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και δίνει τα αντίστοιχα όπλα στο προλεταριάτο για το δικό του άλμα στον ουρανό, ξανά και ξανά μέχρι την θανάτωση του ιμπεριαλισμού που σαπίζει και την αντικατάστασή του από τον σοσιαλισμό- κομμουνισμό.
Δημοσίευση σχολίου