Του Γ. Γ.Από το Δ.Σ του Συνδέσμου φυλακισμέντων και εξορισθέντων αντιστασιακών (Σ.Φ.Ε.Α) 1967 -1974 λάβαμε μια ανακοίνωση με τίτλο "Οχι στην δικαίωση της χούντας και της συνεργασίας με τους Ναζί", στην οποία στιγματίζεται η ενέργεια του συμβουλίου της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, να εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης την ακύρωση της μετονομασίας της οδού «Στρατηγού Αθανασίου Χρυσοχόου», που είχε ονοματοδοτήσει το διορισμένο από τους δικτάτορες ΔΣΘ, σε οδό «Αλμπέρτου Ναρ».
Πριν παραθέσουμε το σχετικό Δελτίο Τύπου του Σ.Φ.Ε.Α είναι σκόπιμο να κάνουμε μια τηλεγραφική αναφορά για την πορεία του "Στρατηγού Αθανασίου Χρυσοχόου". Υπήρξε ένας καραβανάς, επιτελάρχης του στρατηγού Τσολάκογλου κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, και με το βαθμό του συνταγματάρχη τότε διαδραμάτισε κομβικό ρόλο στη συνθηκολόγηση του 1941.
Μετά την υποδούλωση της χώρας μας από τις δυνάμεις του άξονα, ο κατοχικός πρωθυπουργός που διορίζουν οι Γερμανοί, Τσολάκογλου, του δίνει το πόστο του γενικού επιθεωρητή Νομαρχιών της Μακεδονίας.
Ο Χρυσοχόου απαιτεί εκεί όχι μόνον «απολύτως νομοταγή στάσιν» απέναντι στα γερμανοϊταλικά στρατεύματα κατοχής, αλλά και «πλήρη ικανοποίησιν των πολεμικών αναγκών» τους, με πλειοδοσία δουλοπρέπειας έναντι των Βουλγάρων συμμάχων τους.
Και εδώ θεωρούμε σκόπιμο να θυμίσουμε μια περασμένη ανάρτηση που αφορά τα "κατορθώματα" αυτού του καθάρματος:
Σ/χης, Αθανάσιος Χρυσοχόου, Γενικός Επιθεωρητής Νομαρχιών, Φρούραρχος Θεσσαλονίκης και Γενικός Διοικητής Μακεδονίας (Οδηγίες προς τους Νομάρχες και Επάρχους -αρ. Ε.Π. 666)19/3/1942)
Πιστεύοντας ότι η ιστορική μνήμη πρέπει να παραμένει ζωντανή, χωρίς να ξεχνάμε τα εγκλήματα των ιδεολογικών προγόνων των σημερινών περιθωριακών ναζιστικών συμμοριών, παραθέτουμε άλλο ένα στυγερό έγκλημα που διέπραξαν οι συνεργάτες των κατακτητών στην χώρα μας.
Εγινε σαν σήμερα 15/4/1943 στο χωριό Ίμερα Κοζάνης από την συμμορία του περιβόητου Αθανάσιου Χρυσοχόου -τον δολοφόνο αυτόν το ελληνικό αστικό κράτος τον τίμησε δίνοντας το όνομα του σε δρόμος της Θεσσαλονίκης- και θύματα είχε τα στελέχη του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ Σίμο Κερασίδη (Χρυσαφόπουλο), -μια μεγάλη μορφή του κομμουνιστικού και αντιστασιακού κινήματος- και τους συντρόφους του Ζήση Ζησιάδη (Τερπόφσκι), τον Γιώργη Μέτζα (μέλος της Επιτροπής ΕΑΜ Μακεδονίας), τον Νίκο Νίτσου και τους αντάρτες Νίκο Κουτσαντώνη, Βασίλη Τερζόπουλο, Παναγιώτη Τριανταφύλλου και Μιχάλη Μπελούκα.
Από το βιβλίο του Σπύρου Κουζινόπουλου «Σελίδες Κατοχής», αντιγράφουμε:
«Ο Κερασίδης μαζί με τους συντρόφους του, περνώντας από την Κοζάνη, διανυκτέρευσαν εκεί μια βραδιά και την επόμενη ξεκίνησαν να περάσουν από τα χωριά Οινόη και Ημέρα (σ.σ.: εννοεί τα Ιμερα) –που ήσαν ΠΑΟκρατούμενα (σ.σ. η Πανελλήνιος Απελευθερωτική Οργάνωσις ήταν φιλοναζιστική “αντιστασιακή οργάνωση”)… Στο χωριό όμως Ημέρα, στην όχθη του ποταμού, είχαν στήσει ενέδρα και τους συλλάβανε. Τους οδήγησαν στη Ζαρκαδόπετρα, κοντά στο χωριό Σκάφι και αφού πρώτα τους βασάνισαν άγρια, σύμφωνα με μαρτυρίες ΠΑΟτζήδων, τους εκτέλεσαν στη συνέχεια με εντολή του Χρυσοχόου, καθοδηγητή της ΠΑΟ».
Αξίζει κάποιος να διαβάσει ποιος ήταν ο επικεφαλής των Γερμανοντυμένων ΠΑΟτζήδων και την αντιμετώπιση που είχε από το αστικό ελληνικό κράτος για τις υπηρεσίες που του προσέφερε, συνεργαζόμενος με τις δυνάμεις κατοχής και σκοτώνοντας αντιστασιακούς κομμουνιστές. Δείτε εδώ.
Στην πορεία και αυτός ο εγκληματίας έχει την ίδια αντιμετώπιση από το αστικό κράτος όπως και τα υπόλοιπα τομάρια που υπηρέτησαν τους κατακτητές και εγκλημάτησαν σε βάρος του ελληνικού λαού. Το μεταβαρκιζιανό καθεστώς τον απαλλάσσει με βούλευμα από την κατηγορία του δωσιλογισμού και στη διάρκεια του εμφυλίου και τον ενσωματώνει στον πυρήνα του κράτους αναθέτοντας του τον ρόλο του επαγγελματία αντικομουνιστή. Πραγματοποιεί ραδιοφωνικές ομιλίες με τίτλο «Το ΚΚΕ εις την υπηρεσίαν των εχθρών της πατρίδος» και εκδίδει μπροσούρες και βιβλία αντικομμουνιστικού περιεχομένου και με την κατασυκοφάντηση των αγωνιστών της Αντίστασης.
Η τελευταία δημόσια παρουσία αυτού του "επιφανούς πατριώτη" ήταν η κατάθεση του στην δίκη του Γερμανού εγκληματία πολέμου Μαξ Μέρτεν, το 1956, όπου ο θεωρούμενος μάρτυρας κατηγορίας Χρυσοχόου μετατράπηκε σε μάρτυρα υπεράσπισης.
Η Απριλιανή χούντα των Συνταγματαρχών, έχοντας αναγνωρίσει ακόμη και τον ένοπλο δωσιλογισμό στο πλευρό της Βέρμαχτ σαν «εθνική αντίσταση», με νόμο του 1969, και χορηγώντας ακόμα και τιμητικές συντάξεις στους συνεργάτες των Γερμανών, αποφασίζει να απονέμει ακόμα μια "διάκριση" στο "άξιο τέκνο της εθνικόφρονος παρατάξεως", Αθανασίου Χρυσοχόου δίνοντας το όνομά του σε δρόμο της Θεσσαλονίκης, γεγονός για το οποίο μας μιλάει το παρακάτω Δελτίο τύπου του Σ.Φ.Ε.Α
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ ΤΟΥ ΣΦΕΑ 1967 -1974 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Ε’ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΔΗΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Όχι στη δικαίωση της χούντας και της συνεργασίας με τους Ναζί!
Μισό σχεδόν αιώνα από την κατάρρευση της χούντας, η συντηρητική πλειοψηφία του συμβουλίου της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, με ψηφοφορία ‘διά περιφοράς’ (!), αποφάσισε να εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης την ακύρωση της μετονομασίας της οδού «Στρατηγού Αθανασίου Χρυσοχόου», που είχε ονοματοδοτήσει το διορισμένο από τους δικτάτορες ΔΣΘ, σε οδό «Αλμπέρτου Ναρ».
Χωρίς οποιαδήποτε διαβούλευση, 7 κοινοτικοί σύμβουλοι (3 της παράταξης του δημάρχου Ζέρβα, 2 της παράταξης Ορφανού, 1 της παράταξης Ταχιάου και 1 της παράταξης Ψωμιάδη) υπερψήφισαν την πρόταση, ενώ υπήρξαν δύο λευκά και τέσσερις αρνητικές ψήφοι από τις παρατάξεις ‘Θεσσαλονίκη Μαζί’, ‘Λαϊκή Συσπείρωση’, ‘Οικολογία Αλληλεγγύη’ και ‘Η Πόλη Ανάποδα’.
Ταυτόχρονα η πρόεδρος της Κοινότητας απέρριψε τις αιτήσεις-διαμαρτυρίες των εναγόμενων από τους απογόνους του Αθ. Χρυσοχόου και των μελών του Συνδέσμου μας Αλέξανδρου Γρίμπα, Σπύρου Σακέττα και Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, καθώς και της ‘Λαϊκής Συσπείρωσης’ που ζήτησαν αναβολή της συζήτησης ή την πραγματοποίησή της τουλάχιστον με τηλεδιάσκεψη.
Αντίθετα, είκοσι λεπτά πριν από την έναρξη της διαδικασίας στάλθηκε ηλεκτρονικά η κατά παραγγελία του Βαφοπούλειου Πνευματικού Κέντρου(;) ‘γνωμοδότηση’ - εγκώμιο για τη δράση του Αθανασίου Χρυσοχόου του δρ Οικονομικής Ιστορίας Ευάγγελου Χεκίμογλου, η οποία απαλλάσσει τον στρατηγό από κάθε υποψία συνεργασίας με τις κατοχικές αρχές! Δικαιολογώντας τον αντικομμουνιστικό φανατισμό του Αθ. Χρυσοχόου, τον αποδίδει «στο πλαίσιο στο οποίο κινήθηκε», αφού «το προπολεμικό ελληνικό κράτος είχε ως θεμέλιο την καταπολέμηση του κομμουνισμού». Επιπλέον ότι «ο αξιωματικός Αθανάσιος Χρυσοχόου έπραξε το, κατά την αντίληψή του, καθήκον του στην περίοδο της Κατοχής, με παρότρυνση και αποδοχή του αστικού κόσμου (Εκκλησίας, πολιτικών, φορέων)». Σε αντίθεση, βέβαια, με την «ανάπτυξη του ανταρτικού κινήματος, το οποίο είχε ως συνέπεια εκατόμβες θυμάτων από τα γερμανικά αντίποινα»!
Παρά μάλιστα τα δημοσιεύματα της εποχής που βοούν ότι στη δίκη του ‘χασάπη της Θεσσαλονίκης’ Μαξ Μέρτεν το 1959, ο Αθ. Χρυσοχόου λειτούργησε ως μάρτυρας υπεράσπισης και όχι κατηγορίας, ο κ. Χεκίμολγου εκτιμά ότι η μαρτυρία του έβλαψε και δεν ωφέλησε τον Γερμανό αξιωματικό!
Η απόφαση της πλειοψηφίας της Ε΄ Δημοτικής Κοινότητας, σε συνέχεια με την αντίστοιχου πνεύματος απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, νομιμοποιεί το χουντικό Δ.Σ.Θ., αναθεωρεί την Ιστορία και ‘ξεπλένει’ την εθνικά επιλήψιμη δράση του Αθ. Χρυσοχόου την περίοδο της τριπλής Κατοχής.
Ο ΣΦΕΑ 1967-1974 όχι μόνο θα στηρίξει τους εναγόμενους συναγωνιστές μας, που θα καταθέσουν έφεση στο ΣτΕ κατά της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, αλλά και καλεί το Δ.Σ.Θ. και την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης να υπερασπίσουν την μετονομασία της οδού Αθ. Χρυσοχόου σε Αλμπέρτου Ναρ, που δεν στηρίχτηκε σε ‘ιδεοληψίες’, αλλά στην ιστορική αλήθεια και στην ανάγκη η Θεσσαλονίκη να σεβαστεί το μαρτυρικό όσο και αντιστασιακό παρελθόν της.
Αθήνα 8-9-2022
Δημοσίευση σχολίου