«Η χώρα αντιμετωπίζει σήμερον δεινήν κατάστασιν, στρατιωτικήν, πολιτικήν, οικονομικήν, κοινωνικήν, διεθνή, της οποίας θύμα είναι η μεγάλη πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού.
Τας συμφοράς της παράφρονος επιχειρήσεως του Σαγγαρίου, η οποία εστοίχισεν την ζωήν εις δεκάδας χιλιάδας εργατών και χωρικών, επηκολούθησεν η τελευταία συμφορά του μετώπου, της οποίας η συνέπεια δεν ήταν μόνο ο άδικος θάνατος χιλιάδων Ελλήνων στρατιωτών, αλλά και οι κίνδυνοι που εδημιουργήθησαν εις τους δυστυχείς ελληνικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας, κίνδυνοι ριζικής εξοντώσεως (...) Το Σοσιαλιστικόν Εργατικόν Κόμμα (Κομμουνιστικόν) και η Γενική Συνομοσπονδία της Ελλάδος φρονούν ότι η χώρα δεν δύναται να συνέλθη εκ της κρίσεως την οποίαν τα επελθόντα εξ αιτίας της ακολουθηθείσης μέχρι τούδε πολιτικής γεγονότα εδημιούργησαν εάν δεν πραγματοποιηθούν αμέσως και άνευ αναβολής τα κάτωθι υποδεικνυόμενα μέτρα:
1) Γενική αποστράτευσις.
2) Γενική αμνηστία όλων των πολιτικών και στρατιωτικών αδικημάτων.
3) Αποζημίωσις των αποστρατευμένων εφέδρων, των χηρών και ορφανών του πολέμου και των τραυματιών και των αναπήρων δι' ειδικής βαρύτατης φορολογίας των εκ του πολέμου πλουτισάντων.
4) Άμεσος παραχώρησις των τσιφλικιών εις τους καλλιεργητάς των.
5) Διάλυσις της μηδέν πλέον εκπροσωπούσης εθνοσυνελεύσεως και άμεσος διενέργεια εκλογών επί τη βάσει του συστήματος της αναλογικής αντιπροσωπείας, του μόνου δυνάμενου να δώση διέξοδον εις τα πολιτικά πάθη, να ισορροπήση τας αντιμαχόμενας πολιτικάς δυνάμεις και να εξασφαλίση εις τας εργαζόμενας τάξεις την εν τω κοινοβουλίω εκπροσώπησίν των.
6) Άμεσος και πλήρης αποκατάστασις των συνταγματικών ελευθεριών, καταργουμένης της λογοκρισίας και της απαγορεύσεως των πολιτικών συγκεντρώσεων.
7) Άμεσος αποφυλάκισις όλων των αδίκως καταδικασθέντων αγωνιστών της εργατικής τάξεως».
Πιο πριν οι Κομμουνιστές είχαν προειδοποιήσει για τον κίνδυνο της καταστροφής που ήταν «το αποτέλεσμα της συμμετοχής της άρχουσας τάξης της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή της Εγγύς Ανατολής, προκειμένου να προωθήσει μέσω αυτής της συμμετοχής στην πράξη τη θεωρία της «Μεγάλης Ιδέας», δηλαδή της προσάρτησης εδαφών στην Ελλάδα και έτσι να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών, τα οποία διαπλέκονταν με αυτά των τότε ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ιδιαίτερα της Αγγλίας...»
Αλλά οι αλητήριοι δεξιοί, ακόμα κι αυτοί που ήταν αντίθετοι στη Μικρασιατική Εκστρατεία, όπως ο μετέπειτα δικτάτορας – κάθαρμα Μεταξάς, κατηγορούσαν τους Κομμουνιστές, οι οποίοι όχι μόνο δεν είχαν καμία συμμετοχή στις καταστρεπτικές αποφάσεις αλλά έκαναν ό,τι μπορούσαν για να προειδοποιήσουν. Δυστυχώς δεν ακουστήκαμε, όταν λέγαμε πως μπαίνουμε σε περιπέτειες για χάρη άλλων πηγαίνοντας χωρίς ανεφοδιασμό μετά από δέκα συνεχή χρόνια πολέμου, να πάρουμε μόνοι μας την Άγκυρα. Όπως δεν ακουστήκαμε ποτέ, ούτε τώρα που λέμε για τους σύγχρονους κινδύνους της συμμετοχής μας στο ΝΑΤΟ.
Το ποιος έφταιγε άλλωστε το είπαν οι ίδιοι οι αστοί. Για πείτε μου ένα Κομμουνιστή κατηγορούμενο στη δίκη των έξι. Να συμπληρώσουμε και την εξορία του παππού του σημερινού Άγγλου βασιλιά. Αν διαβάσουν ποτέ Ιστορία οι δεξιοί, θα πάθουν αποπληξία.
Δημοσίευση σχολίου