Γεννήθηκε το 1874 στο Ανάκτορο Μπλενχάιμ και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας ευγενών. Σπούδασε αρχικά στη σχολή Χάρροου και αργότερα στην στρατιωτική ακαδημία. Αξιωματικός του ιππικού από το 1895, παρακολούθησε τον ίδιο χρόνο, ως στρατιωτικός παρατηρητής, (από την πλευρά των αποικιοκρατών), τις επαναστατικές εξελίξεις στην Κούβα, που πολεμούσε ενάντια στους Ισπανούς. Όπως έγραψε το 1896, φοβόταν ότι η Κούβα θα γίνει "μια άλλη μαύρη δημοκρατία" το 1896. Με την λέξη "άλλη" αναφερόταν στην Αϊτή, που ήταν το πρώτο έθνος στη σύγχρονη εποχή που κατήργησε την δουλεία και κυβερνήθηκε από μαύρους.
Aκολούθησε η Μέση Ανατολή. Στο Αφγανιστάν συμμετείχε στις σφαγές ενάντια στους τοπικούς πληθυσμούς: "Όλοι όσοι αντιστέκονται θα σκοτωθούν".
Eδωσε μάχη για να μην αποκτήσουν οι μαύροι δικαίωμα ψήφου στην Ν. Αφρική (στο όνομα της "αυτοδιοίκησης" των λευκών).
Γρήγορα άρχισε να αναλαμβάνει διοικητικές και υπουργικές θέσεις. Aπο αυτές τις θέσεις είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε ιμπεριαλιστικά εγκλήματα: "Προχωρήσαμε συστηματικά, χωριό ανά χωριό, καταστρέψαμε τα σπίτια, κάψαμε τις καλλιέργειες".
Αναζητώντας δημοσιότητα και μετάλλια, έφυγε για την Αφρική. Συμμετείχε στην επέμβαση των Άγγλων ενάντια τον λαό του Σουδάν και αργότερα πήγε, ως δημοσιογράφος, στην Ν. Αφρική.
Στην διάρκεια του πολέμου των Μπόερς, οι Βρετανοί έκλεισαν χιλιάδες άτομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Τσώρτσιλ συνόψισε το χρόνο του στην Ν. Αφρική με φράσεις όπως "ήταν πολύ διασκεδαστικό".
Φανατικός πολέμιος κάθε αγώνα του Ιρλανδικού λαού για ανεξαρτησία, οργάνωσε το 1920 τα ένοπλα αποσπάσματα των δολοφόνων "Black and Tans". Το σώμα αποτελείτο από πρώην μισθοφόρους, πρώην κατάδικους και αργόσχολους μέθυσους, που πληρώνονταν 7 λίρες την εβδομάδα, τα διπλά από όσα έπαιρναν οι τακτικοί στρατιώτες), δωρεάν κατάλυμα και σίτιση και εξουσία για να δολοφονούν και να τρομοκρατούν. Ακολούθησε νέο κύμα βίας και εγκλημάτων στην Ιρλανδία.
Ήταν οπαδός της χρήσης τοξικών αερίων και χρησιμοποίησε αυτήν την τακτική ενάντια στους επαναστατημένο λαό της Ρωσίας και τους Μπολσεβίκους το 1919. Ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τέτοια όπλα. Οργάνωσε βομβαρδισμούς άμαχου πληθυσμού (Κούρδων, Ιρακινών κ.α) στην Μέση Ανατολή την δεκαετία του 1920. Ήταν επίσης οπαδός της χρήσης του στρατού (για "βοήθεια" της αστυνομίας) ενάντια στα συνδικάτα και τους εργατικούς αγώνες. Όταν άρχισε να ανεβαίνει ο φασισμός, δεν έκρυβε τον θαυμασμό του για τον Μουσολίνι: "αν ήμουν Ιταλός θα ήμουν με όλη μου την καρδιά μαζί σας στην μάχη ενάντια στον λενινισμό".
Στον Ισπανικό εμφύλιο, δικαιολογούσε την υποστήριξη του Χίτλερ στον Φράνκο ως αναγκαία ενάντια στους "κόκκινους". Η επιθετικότητα του Χίτλερ ανάγκασε τον Τσώρτσιλ να αμυνθεί, όχι από κάποιον αντιφασισμό αλλά για να διαφυλάξει τα Βρετανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Ακόμα και το 1940, όταν ο πόλεμος ήταν δεδομένος, έστελνε επιστολές με παρακλήσεις στον Μουσολίνι.
Στον πόλεμο, συνέχισε τις ίδιες ιμπεριαλιστικές τακτικές. Όταν οι ιαπωνικές δυνάμεις εισέβαλαν στη Βιρμανία, το 1942, η κυβέρνηση, ακολούθησε πολιτική καμένης γης στις αποικίες γύρω από τον Ινδικό Ωκεανό. Χωράφια και αποθήκες έγιναν στάχτη, ζωτικής σημασίας υποδομές όπως γαίες και συστήματα ύδρευσης, καταστράφηκαν και διαλύθηκαν όλα τα δίκτυα μεταφοράς αγροτικών προϊόντων.
Ακολούθησε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ο "Λιμός της Βεγγάλης": Οι κυβερνήτες διαφόρων περιοχών, σε συνεργασία με τη βρετανική κυβέρνηση, αρνούνταν να παράσχουν τρόφιμα στον κόσμο. Προτιμούσαν να εφοδιάσουν τον βρετανικό στρατό, όπως ήταν η ρητή εντολή. Η διαταγή δεν άλλαξε όταν ο κόσμος άρχισε να πεθαίνει από την πείνα.
Στην Βεγγάλη ο Τσώρτσιλ δολοφόνησε 3 εκατομμύρια Ινδούς. Όταν οι εκκλήσεις για βοήθεια έφτασαν στον Τσώρτσιλ, απάντησε: "Λιμός ξε-λιμός, οι Ινδοί θα γονιμοποιούνται σαν τα κουνέλια".
Στο τέλος του πολέμου ο Τσώρτσιλ, μαζί με το Βρετανικό επιτελείο, σχεδίασαν και οργάνωσαν το σχέδιο μαζικών δολοφονιών άμαχου πληθυσμού και καταστροφών πόλεων και υποδομών στην Γερμανία (ιδιαίτερα στις περιοχές που προέλαυναν οι Σοβιετικοί), χωρίς να θίγονται στρατιωτικοί στόχοι των ναζί. Aκολούθησαν αμέτρητα θύματα και καταστροφές.
Αμέσως μετά το τέλος του πολέμου ο Τσώρτσιλ, οι Βρετανοί και η Ελληνική αστική τάξη οργάνωσαν τις σφαγές στα Δεκεμβριανά της Αθήνας το 1944. Ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο "Σιδηρούν Παραπέτασμα", σε διάλεξη του στις ΗΠΑ 1946, ανοίγοντας τον δρόμο (μαζί με τις ΗΠΑ) για τον αντικομμουνισμό, τον ψυχρό πόλεμο και τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου.
O Τσώρτσιλ, που ήταν "πρωτοπόρος" στην χρήση χημικών όπλων, υποστήριξε μαχητικά τον Τρούμαν και τις ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι. Μάλιστα έλεγε στους αμερικανούς ότι θα έπρεπε να ρίξουν ατομική βόμβα και στην Σοβιετική Ένωση.
Τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα συνεχίστηκαν. Η πολιτική του Τσώρτσιλ οδήγησε σε διαμελισμό την Ινδία το 1947, με αποτέλεσμα 2.5 εκατομμύρια νεκρούς και 12.5 εκατομμύρια πρόσφυγες.
To 1952 προχώρησε σε επέμβαση για να καταστείλει τον εξεγερμένο λαό της Κένυας. 150.000 οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα σχολεία έκλεισαν και ακολούθησε τρομοκρατία κατά του άμαχου πληθυσμού.
Το 1953 ανέτρεψε με πραξικόπημα την εκλεγμένη κυβέρνηση της Γουιάνα, επειδή είχε ανακοινώσει πρόγραμμα εθνικοποιήσεων. Την ίδια χρονιά, ενορχήστρωσε, μαζί με τις ΗΠΑ, την ανατροπή του Ιρανού πρωθυπουργού Μοχάμεντ Μοσαντέγκ γιατί είχε εθνικοποιήσει την πετρελαιοβιομηχανία της χώρας (που είχαν αρπάξει οι Βρετανοί): Ο Τσώρτσιλ περιέγραψε το πραξικόπημα ως την "καλύτερη επιχείρηση που έχει γίνει μετά τον πόλεμο".
Ο εγκληματίας πολέμου Τσώρτσιλ πέθανε 24/1/1965, σε ηλικία 91 ετών. Μέχρι σήμερα περιγράφεται ως "ηγέτης του δημοκρατικού κόσμου" κ.α.
Η ιστορία του είναι η ιστορία του ιμπεριαλισμού, του αντικομμουνισμού, των "ειρηνευτικών αποστολών", των δήθεν "αξιών της Ευρώπης", που συνεχίζεται, με άλλες μορφές και ονόματα, μέχρι σήμερα.
Δημοσίευση σχολίου