Το ερώτημα αυτό έχει ήδη απαντηθεί από τον Ξενοφώντα. Οι περισσότεροι από τους 13.000 Έλληνες μισθοφόρους πέτυχαν να γυρίσουν οργανωμένα στις πατρίδες τους παρά την ήττα του αφεντικού τους, του Κύρου, κι ενώ ήταν μέσα στην εχθρική χώρα. Όμως η Κάθοδος των Μυρίων ήταν μια πορεία επιβίωσης, μια υποχώρηση, ένας απεγνωσμένος αγώνας για να μην εξοντωθούν εντελώς. Κανένα εχθρικό έδαφος δεν μπόρεσαν φυσικά να καταλάβουν για πολύ, κι αν και θεωρούνταν οι καλύτεροι πολεμιστές, δεν μπορούσαν να αντιπαραταχθούν με όλο τον Περσικό στρατό, που νίκησε στη μάχη στα Κούναξα, κι αυτό το γνώριζαν καλά.
Στη μάχη εκείνη «Η νίκη του ελληνικού στρατεύματος όχι μόνο δεν ωφέλησε τον Κύρο, αλλά άφησε εκτεθειμένη τη δεξιά πλευρά του έτσι ώστε να έχει τη δυνατότητα να διεισδύσει το ιππικό του Αρταξέρξη. Η αδύναμη αριστερή πλευρά του Αρταξέρξη οπισθοχώρησε και προφανώς δεν υπήρξε σωστός συντονισμός από τον Κύρο ή τον Κλέαρχο για το τι πρέπει να κάνουν οι Έλληνες μετά από το εν λόγω συμβάν...»
Η εγκυκλοπαίδεια μας λέει το αυτονόητο: Μια ομάδα επαγγελματιών πολεμιστών είναι ικανή, αλλά δεν αρκεί ούτε καν για να κερδηθεί μια μάχη! Στο σύγχρονο πόλεμο μάλιστα χρειάζεται υποστήριξη πυρών πυροβολικού, αεροπορίας, συνεχή εφοδιασμό, πληροφορίες από διάφορες πηγές, φυσικά υπεροχή ποσοτική και ποιοτική, εξοπλισμό κλπ.
Οι μισθοφόροι του ΝΑΤΟ έχασαν μια μάχη στην Ουκρανία από τους Ρώσους στο Soledar, γιατί έχασε το Ουκρανικό πυροβολικό, ενώ οι Ρώσοι είχαν και αεροπορική υπεροχή. Έτσι ο ανεφοδιασμός των Ουκρανών ήταν προβληματικός. Οι Ουκρανοί παρόλο που έστειλαν περισσότερους στρατιώτες από τους Ρώσους, έχασαν, γιατί δεν μπόρεσαν να ανεφοδιάσουν επαρκώς τα στρατεύματα τους. Έστειλαν επίσης τους μισθοφόρους του ΝΑΤΟ, για να προκαλέσουν απώλειες στους Ρώσους. Γι αυτό οι Ρώσοι διοικητές θεώρησαν καλύτερο να χρησιμοποιήσουν τους δικούς τους μισθοφόρους, ώστε να ξετρυπώσουν τους Νατοϊκούς. Το πέτυχαν χάρη στη συνεργασία των υπολοίπων Ρωσικών δυνάμεων που τους βοήθησαν να κάνουν αυτό που τους διέταξαν. Καμία λοιπόν διαμάχη δεν υπάρχει ανάμεσα στους Ρώσους μισθοφόρους και τον υπόλοιπο στρατό. Αντίθετα, υπάρχει συνεργασία, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η νίκη στο Soledar.
Η χρήση μισθοφόρων από μόνη της σε καμιά περίπτωση δεν αρκεί σε ένα πόλεμο. Οι μισθοφόροι σε όλο τον κόσμο υπολογίζονται σε περίπου 50.000. Για σύγκριση η χώρα μας έχει 93.500 άνδρες και γυναίκες στο στρατό ξηράς οπλισμένους με βαριά όπλα. Σε μια υποτιθέμενη, καθαρά θεωρητική στρατιωτική αναμέτρηση, αφού ποτέ δε θα ενωθούν όλοι οι μισθοφόροι εναντίον μιας χώρας, θα τους κατατροπώναμε εύκολα χάρη στα βαριά όπλα και την αεροπορική κυριαρχία.
Το πλεονέκτημα των μισθοφόρων είναι η εμπειρία τους. Επίσης τυχόν απώλειες δεν έχουν επίπτωση στην κοινή γνώμη των χωρών που τους χρησιμοποιούν. Στρατός όμως αποφασισμένων εφέδρων με ικανή φυσικά ηγεσία μπορεί να νικήσει οποιοδήποτε στρατό «επαγγελματιών», αρκεί να υπάρχει κατάλληλος εξοπλισμός και ανεφοδιασμός. Θυμίζουμε τέλος πως οι μισθοφόροι δεν θεωρούνται αιχμάλωτοι πολέμου, αν πέσουν σε χέρια του «εχθρού».
Δυστυχώς στο μέλλον θα δούμε αύξηση των μισθοφόρων και των εταιριών που κάνουν τέτοιες «δουλειές», γιατί η κύρια δουλειά τους θα είναι η καταστολή, ο «εσωτερικός εχθρός» των κυβερνώντων. Γι αυτό άλλωστε πολλοί είναι ήδη εκπαιδευμένοι για μάχες μέσα στις πόλεις, πράγμα που τους κάνει ιδανικούς για τη μάχη στο Soledar…
Δημοσίευση σχολίου