“Πριν από λίγους μήνες οι βουλευτές ψήφισαν γενναίες αυξήσεις στις αποδοχές και στις συντάξεις των δικαστικών λειτουργών, γεγονός που οδήγησε, μεταξύ των άλλων, και στη θεαματική αύξηση των δικών τους συντάξεων, και μάλιστα αναδρομικά. Σε μια σοβαρή δημοκρατική χώρα ο κανόνας της ασφαλιστικής λιτότητας που επιβάλλουν η κυβέρνηση και η Βουλή στο όνομα της σωτηρίας του ασφαλιστικού συστήματος θα έπρεπε να ισχύει κυρίως για την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία. Στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, με τους βουλευτές να περικόπτουν συντάξεις των άλλων και να αυξάνουν τις δικές τους”, γράφει σήμερα ο Γ. Κύρτσος στην City Press.
Φυσικά δεν μας λέει κάτι καινούργιο, αλλά με την ευκαιρία ας πούμε δυο πράγματα για τον ρόλο του κωλοχανείο που συχνάζουν οι εθνοταβατζήσες μας και τον νταλγκά που βαράνε.
Τι νομίζετε πως είναι η βουλή; Ένα απέραντο εκτροφείο σκανδάλων είναι. Μια τεράστια βιομηχανία ρυθμίσεων που ευνοούν τα καπιταλιστικά συμφέροντα. Πότε τα καπιταλιστικά συμφέροντα ως συνόλου και πότε τα συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων καπιταλιστών.
Αλλωστε, καθεμιά από τις μεγάλες καπιταλιστικές φαμίλιες έχει το δικό της «λόμπι» μέσα στη Βουλή. Με βουλευτές τουλάχιστον από τα δυο μεγάλα κόμματα (ενίοτε και από τα μικρότερα). Τους ταΐζουν καλά, φροντίζουν να τους χρηματοδοτούν τον προεκλογικό τους αγώνα, για να τους έχουν διαθέσιμους όταν τους χρειάζονται.
Ασπόνδυλα είναι, γυμνοσάλιακες είναι, σκουλήκια είναι, έμαθαν όμως να είναι καλοί παίκτες. Πρεζόνια της εξουσίας που ξέρουν να χειρίζονται τον εαυτό τους και τους γύρω τους.
Μακάρι κάθε εργαζόμενος, κάθε νέος να είχε τη δυνατότητα να πάει κάποιες φορές στη Βουλή. Να αράξει σε μια γωνιά και να κόβει κίνηση στο εντευκτήριο.
Εκεί θα δει όλους αυτούς τους ατσαλάκωτους κυρίους και κυρίες, με το πολλά βαρύ ύφος, να στέκονται σαν λακέδες δίπλα στα μεγαλοστελέχη των κομμάτων και να τα γλείφουν ασύστολα.
Μακάρι όλοι μας να είχαμε τη δυνατότητα να βρεθούμε σε μια δεξίωση στο κότερο του Κόκκαλη, των Αγγελοπουλαίων ή κάποιου άλλου από τους Κροίσους του ελληνικού κεφαλαίου, για να βλέπαμε πως το πολιτικό προσωπικό μετατρέπεται σε υπηρετικό προσωπικό.
Αφού αυτοί έχουν το καρπούζι και το μαχαίρι και μπορούν να μεγαλώσουν το παντεσπάνι που απολαμβάνουν και οι ίδιοι να μην το κάνουν;
Ετσι παίζεται το παιχνίδι που θα ‘λεγε και ο Κακαουνάκης….
Δημοσίευση σχολίου