Καλά τα θέλει και τα λέει ή του ξεφεύγουν; Για τον Τσίπρα ο λόγος που κάποια στιγμή σου δίνει την αίσθηση ότι ο τύπος έχει κάψει φλάντζα για να το γράψουμε όσο γίνετε πιο ευγενικά.
Εδωσε μια συνέντευξη στην Κυπριακή εφημερίδα «Σημερινή». Να ξεπεράσουμε την θέση που διατύπωσε υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και να σταθούμε σε μια άλλη χοντροπαπαριά μου είπε:
«Χρειαζόμαστε επίσης ένα καθημερινό "επικοινωνιακό αντάρτικο" χαμηλής έντασης, συμβολικό αν θέλετε, που να ενθαρρύνει και να κινητοποιεί την κοινωνία. Δεν θα πεις στον άλλο πάρε το καλάσνικοφ και κάνε επανάσταση, θα του πεις όμως κάνε καβγά στο ταμείο του σούπερ-μάρκετ, στο ταμείο της τράπεζας και να είσαι βέβαιος ότι θα βρεθούν κι άλλοι δίπλα σου να κάνουν το ίδιο. Με αυτόν τον τρόπο εκπαιδευόμαστε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας συλλογικά, να μην ντρεπόμαστε για το δίκιο μας. Και αυτό είναι που τελικά συνιστά την καθημερινή δράση στο κοινωνικό πεδίο και που πιστεύουμε πως θα έχει αντανάκλαση και στο πολιτικό επίπεδο με την ενίσχυση της ριζοσπαστικής Αριστεράς».
Καλά μιλάμε ότι ο Τσίπρας αδικείτε.
Πως διάολο και δεν το είχε σκεφτεί κανένας τόσο καιρό αυτό το "επικοινωνιακό αντάρτικο", «χαμηλής έντασης» όπως λέει. Να πηγαίνουμε δηλαδή να μαλώνουμε με την κοπελίτσα που παίρνει 650 ευρώ και της βγαίνει η ψυχή σαν ταμίας σε ένα σούπερ μάρκετ και μ αυτό τον τρόπο «εκπαιδευόμαστε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας συλλογικά».
Αϊ σιχτίρ φλώρε…
Δημοσίευση σχολίου