Ότι η κυβέρνηση διαμορφώνει την πολιτική της ανάλογα τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων δεν χρειάζεται ιδιαίτερη πολιτική αντίληψη για να το καταλάβει κάποιος. Αυτά που λεν και γράφουν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια ότι ο Καραμανλής δεν λειτουργεί «υπό πίεση» είναι παραμύθι για μικρά παιδιά.
Αρκετά τα πρόσφατα παραδείγματα που τεκμηριώνουν αυτήν μας την εκτίμηση. Πάει στην Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης, ο Καραμανλής, και δίνει απόλυτη πολιτική κάλυψη σε Βουλγαράκη και Ρουσόπουλο.
Αρκούν όμως λίγες μέρες μετά, κάτω απ’ την πίεση των δημοσκοπήσεων να ξεπετάξει απ’ την κυβέρνησή του τον Βουλγαράκη και να υποδείξει στον Ρουσόπουλο να απομακρύνει την σύζυγο του απ’ την δημοσιογραφική της δραστηριότητα.
Βγαίνει σε συνέντευξη του σε εφημερίδα ο Αλογοσκούφης και αναγγέλλει τεκμήρια που θίγουν τους πάντες. Μετά τη γενικευμένη κατακραυγή που αποτυπώθηκε και στα γκάλοπ αναγκάζετε να κάνει στροφή 180 μοιρών.
Μιλάει στην Κεντρική Επιτροπή της Ν.Δ ο Καραμανλής και με στυλ γαμάω και δέρνω πάει να το παίξει λύκος στα πρόβατα του.
Αρκούσαν όμως μόνο λίγες ώρες μετά για να εισπράξει την ροχάλα από βουλευτή του. Τον έφτυσαν και λέει ότι ψιχαλίζει. Να τον διαγράψει ούτε που το σκέπτεται, να πάει σε πρόωρες εκλογές θα ήταν σαν να επιλέγει την πολιτική του αυτοκτονία. Οπότε τουμπεκιάζεται.
Το δράμα πάντως είναι ότι αυτές οι «πιέσεις» τις αποτυπώνει ο λαός απ’ τον καναπέ του και οι εθνοπατέρες στα πλαίσια της δικής τους πολιτικής επιβίωσης. Αν υπήρχε ένα ταξικό διεκδικητικό συνδικαλιστικό κίνημα τα πάντα θα ήταν διαφορετικά.
Δημοσίευση σχολίου