Η "αγία" της Λέσβου της σχολής Εφραίμ

Είναι μια νέα «Αγία Αθανασία» η Ευγενία Κλειδαρά, ηγουμένη της Μονής του Αγίου Ραφαήλ στη Θερμή της Λέσβου;

Πολλοί είναι αυτοί που απλά την αντιμετωπίζουν σαν μια «γραφική περίπτωση» μιας γυναίκας με απωθημένα λογοτέχνη, που δεδομένων των χρημάτων που διαθέτει αγοράζει «λογοτεχνικά εύσημα», ενώ η κολακεία, στην οποία είναι επιρρεπής, μερικές φορές φτάνει την υπερβολή της «Αγιοποίησης»!

Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι κάθε άλλο παρά μια αθώα γραφική περίπτωση είναι η λειτουργία της ηγουμένης. Λένε πως δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα - και μάλιστα επικίνδυνο στην εποχή μας - υπαρκτό παραθρησκευτικό φαινόμενο, μέσω του οποίου, μάλιστα, μια ολόκληρη κοινωνία εθίζεται στη λογική του «καλό κι άγιο είναι ό,τι φέρνει χρήμα».
Και αφού το να έρχονται χρήματα σε ένα νησί σαν τη Λέσβο, με σχεδόν καθόλου επενδύσεις είναι «θαύμα», ας ανεχθούμε και τη «θαυματουργή» δράση της «Αγίας» κ. Κλειδαρά.

Γιατί εκτός από ιδιοποίηση των εσόδων της Μονής - βαρύτατα αντικανονική πρακτική σε ένα κοινοβιακό μοναστήρι που κανείς μοναχός δεν επιτρέπεται να έχει την παραμικρή ιδιοκτησία - η ηγουμένη του Αγίου Ραφαήλ κάνει και… «θαύματα».

Μάλιστα στο παρελθόν είχε υπάρξει και επιστολή διαμαρτυρίας 15 ιερέων της Μητρόπολης Μυτιλήνης προς το μητροπολίτη για την πρακτική της ηγουμένης στο μοναστήρι. Έμεινε αναπάντητη… Χρέος του μητροπολίτη Μυτιλήνης αυτή τη φορά είναι με κάποιον τρόπο επιτέλους να αντιδράσει.

Η ίδια πάντως δε φείδεται δημόσιων επαίνων προς το προσωπικό της «πνευματικό» έργο, μέσω του οποίου συντελούνται και θαύματα. Άρα ένα έργο που - δε διστάζει να το πει κιόλας - είναι «θεόπνευστο».

«Το ποιο συγκινητικό (έλεγε στον Αρχηγό ΓΕΣ που την επισκέφθηκε το μεσημέρι της Κυριακής 23 Φεβρουαρίου 1997, αμέσως μετά τα σκανδαλιστικά εγκαίνια του Αγίου Θεοδώρου στην Παγανή με την προσωπογραφία της μαζί με τον Άγιο Θεόδωρο, ως κτήτορος της Μονής, για να της επιδώσει τη διαμνημόνευση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την οικονομική συνδρομή της στην ανέγερση του ναού στην έδρα του Στρατηγείου) είναι ότι το πνευματικό μου έργο έχτισε αυτήν την εκκλησία. Τα 65 βιβλία μου, που πάνε σε όλα τα κράτη, μου επιτρέπουν να κινούμαι, να χτίζω και να βοηθώ και το Στρατό μας.

Και το σπουδαιότερο είναι ότι ένα βιβλίο μου, αν το πάρει κανείς, αλλάζει ο ψυχικός του κόσμος. Καθηγητές πανεπιστημίου εκφράζουν τα καλύτερα λόγια γιατί αισθάνονται και αυτοί την αλλαγή του ψυχικού τους κόσμου. Και αυτό δεν είναι ανθρώπινο. Είναι του Θεού υπόθεση. Δεν είναι δυνατό να πάνε σε όλα τα κράτη του κόσμου τα βιβλία μου. Και δεν μπορεί να αλλάζει ο ψυχικός σου κόσμος από ένα βιβλίο αν αυτό δεν είναι του Θεού υπόθεση. Δεν είναι ανθρώπινο».

Πέρα από την ίδια βέβαια, για τα «θαυματουργά βιβλία» που έφτασαν - κατά την «Αγία Ηγουμένη» - έχουν μιλήσει κι άλλοι. Ο πρώην ιερέας του μοναστηριού του Αγίου Ραφαήλ Ιωσήφ Αντωνακάκης, ο οποίος παρουσιαζόταν, όσο ζούσε στη Μυτιλήνη, σαν καθηγητής πανεπιστημίου του New Jersey των ΗΠΑ. Σε βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 1990 με τον τίτλο «Τρύγος στα σαράντα θεόπνευστα συγγράμματα της Ηγουμένης Ευγενίας» (και το οποίο διανέμονταν από την ίδια την κ. Κλειδαρά στους επισκέπτες της και πουλιόταν από τα περίπτερα-βιβλιοπωλεία της Μονής), αφού τονίσει ότι «η μεγαλειώδης Μορφή της Ηγουμένης την καθιστά αντάξια των Αγίων» (σελ. 21), προσθέτει ότι «σήμερα μόνο μια Πνευματική Μητέρα έχουμε, την Αγία Ηγουμένη Ευγενία, που με τη χάρη του Θεού γεννά πνευματικά εκατομμύρια ανθρώπους. [...] Είναι πραγματική απόγονος των Αγίων ενδόξων Αποστόλων και Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας» (σελ. 32).

Σα να μην έφταναν τα παραπάνω, ο ιερέας σημειώνει ότι «όποιος πληγωμένος μελετήσει το “Σύγχρονο άνθρωπο” (σ.σ. βιβλίο) της σεπτής Ηγουμένης Ευγενίας αμέσως θαυματουργικώς θεραπεύεται σα να ακουμπά επάνω στην ματωμένη πλευρά του Θεανθρώπου Ιησού» (σελ. 101).

Και κοντά στη «θαυματουργή» δράση των βιβλίων της κ. Κλειδαρά, ο κ. Αντωνακάκης προσθέτει: «Το μεγάλο γεγονός και η θριαμβευτική εμφάνιση τόσο των Μεγάλων Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, όσο και της Αγίας Ηγουμένης Ευγενίας έχει πλέον γίνει γνωστό σε όλη την ανθρωπότητα από τους πιστούς που γιατρεύτηκαν θαυματουργικά από τους Αγίους και από τα ολοφώτεινα συγγράμματα της Αγίας Ηγουμένης Ευγενίας, την οποία πάντες αναγνωρίζουν ως Αγία. Και πολύ δικαίως.» (σελ. 213).

«Αγία» και «ισαπόστολος»

Ήταν όμως η πρώτη φορά που η Ευγενία Κλειδαρά παρουσιάσθηκε σαν Αγία στην εικόνα που φιλοτεχνήθηκε στο ναό του Αγίου Θεοδώρου της Μυτιλήνης.
Το προαναφερθέν βιβλίο του κ. Αντωνακάκη - που ένα πρωί το 1992, λόγω των αντιδράσεων που προκάλεσε, εξαφανίσθηκε μαζί με το συγγραφέα του (όπως εξαφανίσθηκε και η πρόσφατη εικόνα της κ. Κλειδαρά στη Μυτιλήνη, μόνο που αυτή είχε από νωρίτερα γίνει γνωστή στο πανελλήνιο) - συχνά-πυκνά αναφέρεται στην «Αγία», «Ισαπόστολο», «Άγια Θεοφόρο» ακόμα και στην... «εικονίζουσα το πρόσωπο του ίδιου του Χριστού» και άλλα πολλά, ηγουμένη της Μονής του Αγίου Ραφαήλ.

Γράφει, λοιπόν, το βιβλίο του ιερέα Αντωνακάκη, που και αυτό όπως και όλα τα άλλα βιβλία που αναφέρονται στο «πνευματικό έργο της Αγίας Μητέρας» χρηματοδοτήθηκαν από την ίδια, και μάλιστα μερικές φορές ελαφρώς ... «υπερτιμολογημένα»:
«Ατενίζοντες το Φως του Θεού θα βυθίζεστε στη γαλήνη Του, την οποία εκφράζει η Βιβλική Μορφή της Οσιολογιωτάτης Ηγουμένης Ευγενίας, που άγγιξε την ανεξιχνίαστη και μυστηριακή Μορφή του Κυρίου. Σαν άλλος Ευαγγελιστής Ιωάννης προσφέρει την αγάπη του Θεού μέσα από τα βάθη της καρδιάς της...» (σελ. 12).
«Η Αγία Ηγουμένη Ευγενία είναι κλητή και εκλεκτή Απόστολος του Χριστού, στύλος της εκκλησίας και το Μουράγιο της καλής ελπίδας» (σελ. 16).
«Στο πρόσωπο της Ηγουμένης Οσίας Ευγενίας βλέπουμε τον Ιησού, τον Λυτρωτή μας και Σωτήρα του κόσμου» (σελ. 39).
«Όταν κοιτάξουμε την Αγία Μητέρα, όταν βλέπουμε τη Μορφή της αισθανόμαστε ένα δέος, γιατί συναντούμε τον Ιησού Χριστό και δεν νιώθουμε πως βλέπουμε άνθρωπο» (σελ. 45). «Η Αγία Ηγουμένη κατέστη αληθής Ισαπόστολος των Αγίων Αποστόλων του Κυρίου» (σελ. 91). «Η Αγία Ηγουμένη Ευγενία είναι η θεωμένη εν Χριστώ Ισαπόστολος που εκφράζει δια των έργων και της ζωής της τον Χριστό» (σελ. 92). «Δεν την είδα ποτέ να πατεί στη γη, πέφτουν στη γη σαν ακτίδες οι σκέψεις της και γίνονται φως [...].

Τέτοια ταπείνωση, τέτοια απλότητα έχουν μόνο οι Άγγελοι, μα κι Εκείνην “βραχύ τι παρ’ αγγέλοις την έπλασε”» (σελ. 140). «Είναι μαζί μας ο Κύριος μέσω των Αγίων του και της Αγίας Μητέρας Ευγενίας. Είναι ανάμεσά μας. Μας ομιλεί με τα αγιασμένα χείλη της σεβασμίας Ηγουμένης και τα συγγράμματά της». (σελ. 159).

«Η Αγία Ηγουμένη Ευγενία λοιπόν, η πάμφωτη και ευλογημένη ψυχή της Αγίας Τριάδος, η Μήτηρ που είναι Θεολόγος σαν τους Άγιους Πατέρες» (σελ. 253).
«Στο Αγιασμένο της Πρόσωπο συναντούμε το μεγαλείο των Μεγάλων Αγίων» (σελ. 287).
«Χριστιανική ειλικρίνεια, που στο Αγιασμένο Πρόσωπο της Αγίας Ηγουμένης Ευγενίας, Ο Θεάνθρωπος Ιησούς μας την υποδεικνύει Φως να μπορέσουμε να δούμε την Προφήτιδα και Ισαπόστολο Του» (σελ. 305).

Να πεθάνει η 26χρονη καλογριά μαζί της!

Κοντά σε όλα τα παραπάνω, η «Αγία» προφανώς επέβαλε τη λατρεία της πρώτιστα στις μοναχές της Μονής, οι οποίες δίπλα στην εικόνα του Χριστού έχουν την εικόνα της Ηγουμένης!
«Η Αντωνία», γράφει η κ. Ντόρα Πολίτη σε κείμενό της, δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Δημοκράτης» της Μυτιλήνης στις 23 Ιουνίου 1996, «οκτώ χρόνια στη μοναστική ζωή, είναι τώρα 26 χρόνων και στο προσευχητάρι της δίπλα στην εικόνα του Χριστού έχει κολλήσει και μια μικρούλα φωτογραφία της Ηγουμένης.
“Παρακαλώ να την έχει καλά γιατί η μανούλα δεν είναι μόνο η δική μας παρηγοριά, είναι και το στήριγμα τόσων συνανθρώπων μας που πονούν.
Ένα τάμα έχω κάνει μόνο. Να μ’ αξιώσει ο Θεός να πεθάνω στα χέρια της μανούλας μου, της Ηγουμένης μας”».

Περισσότερες πληροφορίες