Τουλάχιστον σοβαρά ερωτηματικά δημιουργεί η επιλογή του Καραμανλή να στηρίζει με κάθε τρόπο τον Θ. Ρουσόπουλο.
Αυτοί που έχουν παρακολουθήσει την πολιτική διαδρομή του Κ. Καραμανλή τον χαρακτηρίζουν εγωκεντρικό, άφιλο, που δεν διστάζει να πουλήσει τον πιο κολλητό του αν θεωρήσει ότι του βάζει σκιές στο προφίλ του.
Για κάποιους, ίσως δεν είχε άλλη επιλογή όπως στην περίπτωση του Πανάγου Αναγνωστόπουλου.
Του ανθρώπου που ανέλαβε να στελεχώσει το πολιτικό γραφείο του Καραμανλή το 1989 όταν ο σημερινός πρωθυπουργός είχε αποφασίσει να κατεβεί για πρώτη φορά στον εκλογικό στίβο.
Ο Π. Αναγνωστόπουλος τον υπηρέτησε πιστά, ήταν το δεξί του χέρι στα πρώτα πολιτικά βήματα του Κ. Καραμανλή και αυτή η σχέση τους συνεχιζόταν μέχρι τελευταία. Όταν όμως ο τύπος βρέθηκε μπλεγμένος στο κύκλωμα των «κουμπάρων», στην γνωστή ιστορία με το «καρτέλ του γάλακτος», ο Καραμανλής έκανε πως δεν τον ξέρει και ο τύπος οδηγήθηκε με χειροπέδες για ένα φεγγάρι στον Κορυδαλλό. (Η εξέλιξη αυτής της ιστορίας ήταν η αναμενόμενη, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας).
Κάτι ανάλογο έγινε και με τον Ζαχόπουλο. Ο παρ’ ολίγον αυτόχειρας ήταν για δεκαετίας επιστήθιος φίλος του Καραμανλή. Σ’ αυτό άλλωστε οφείλει την πολιτική του ανάδειξη. Όταν όμως ο Ζαχόπουλος χαροπάλευε, στο νοσοκομείο, μετά την αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας που έκανε, ο Καραμανλής όχι μόνο δεν του έκανε μια επίσκεψη, αλλά ούτε ένα τηλέφωνο δεν τον πήρε, απαξιώνοντας τον εντελώς.
Από κει και πέρα όμως ο Καραμανλής θεωρείτε εσωστρεφείς, απόμακρος και σπάνια εμπιστεύεται απόλυτα τους συνεργάτες του έχοντας σαν στόχο την υστεροφημία του.
Εύλογα, λοιπόν, προκύπτει το ερώτημα: Τι είναι αυτό που δένει τόσο πολύ τον Ρουσόπουλο με τον Καραμανλή που για χάρη του μπορεί να αυτοκτονήσει πολιτικά ο πρωθυπουργός;
Δημοσίευση σχολίου