Πλάμεν τον λέγαν. Ηρθε στην Ελλάδα οικονομικός πρόσφυγας και άλλαξε όνομα, Εγινε Πέτρος.Κατάγεται από ένα χωριό κοντά στην πόλη Μπούρκας της Βουλγαρίας και ήρθε στην Ελλάδα να αποκτήσει δικαίωμα στο όνειρο. Είναι δεν είναι 21-22 χρονών παιδί.
Προσπαθούσε να βγάλει το μεροκάματο του τρόμου. Ντελίβερι. Δέκα ώρες την μέρα πάνω σε ένα παπάκι, μοιράζοντας πίστες και αμειβόμενος με 4 ευρώ την ώρα.
Χωρίς ασφάλιση, χωρίς άδειες, ουσιαστικά ανύπαρκτος για το ελληνικό κράτος.
Βλέπετε, είναι ένας απ’ αυτούς που η επίσημη πολιτεία ονομάζει «λαθρομετανάστες».
Για το αφεντικό του ήταν μια φτηνή εργατική δύναμη. Για τον σπιτονοικοκύρη του που του νοίκιαζε ένα άθλιο υπόγειο δωμάτιο στην Πετρούπολη για 350 ευρώ τον μήνα, χωρίς αποδείξεις φυσικά, ήταν ένας καλός πελάτης. Για την κοπελιά του η ελπίδα προσωποιημένη.
Για μένα που τον γνώριζα –έστω και επιφανειακά γιατί τον ήξερα σαν το «παιδί που φέρνει τις πίτσες» και μόνο σε τέτοιε περιπτώσεις ανταλλάσαμε μερικές κουβέντες- ήταν ένα καλό παιδί.
Πάντα έβρισκε χρόνο να μιλήσουμε. Μου έλεγε για την πατρίδα του, για την κοπελιά που αγαπούσε, για τα σχέδια που έκανε για τον αρραβώνα του.
Είχε περάσει ένα Κυριακάτικο πρωινό απ’ το σπίτι. Με ξύπνησε. Γνώριζε ότι έχω σύνδεση στο Ιντερνετ και με παρακάλεσε αν γινόταν να έγραφε κάποια τραγούδια σε CD να τα έστελνε στην κοπελιά του.
Πρέπει να την αγαπάει πολύ. Είχε στόχο να μαζέψει 3.000 ευρώ. να πάει στην πατρίδα του να αρραβωνιαστεί, και μετά να νοικιάσει ένα ανθρώπινο σπίτι για να φέρει την Αιμίλια –έτσι λένε το αμόρε του- να ζήσουν μαζί.
Σήμερα το πρωί, τυχαία, πέρασα απ’ το μαγαζί στο οποίο δουλεύει. Τον αναζήτησα. Και τότε έμαθα ότι χτες το βράδυ τον παρέσυρε και τον καταπλάκωσε φορτηγό, που ο οδηγός του παραβίασε το κόκκινο και ότι βρίσκετε σε άσχημη κατάσταση στο ΚΑΤ.
Συγκλονίστηκα. Πήγα στο νοσοκομείο. Δεν μπόρεσα να τον δω. Κάποια νοσοκόμα μου είπε ότι τον έχουν σε καταστολή και οι γιατροί λένε ότι ίσως χρειαστεί να του ακρωτηριάσουν το ένα πόδι.
Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να πω. Μέσα μου γίνεται ένας χαμός. Πονάω που ένας κολλητός μου, γιατί έτσι θεωρούσα τον Πλάμεν, περνάει μια τέτοια φρικτή κατάσταση, αγανακτώ γιατί για ορισμένους το φιλαράκι μου θεωρείται ένας «λαθρομετανάστης» που μπορεί να τον εκμεταλλεύονται με άθλιο μισθό, χωρίς κανένα εργατικό δικαίωμα.
Αντώνης Δ.
Υ.Γ. Ξέρω σύντροφοι ότι το μπλοκ σας είναι πολιτικό και ένα τέτοιο κείμενο μπορεί να θεωρηθεί μελοδραματικό και να χαλάει την όλη εικόνα της παρουσία σας.
Εγώ όμως αισθάνθηκα την ανάγκη να το γράφω γιατί σας παρακολουθώ κάθε μέρα και έχω αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση μαζί σας άσχετα αν δεν γνωριζόμαστε και εσείς αν θέλετε το δημοσιεύεται, αν όχι … πάλι αναγνώστης σας θα είμαι.
ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ: Σύντροφε Αντώνη. Το κείμενο σου αξίζει όσα δέκα πολιτικά κείμενα δικά μας. Και φυσικά είναι εξόχως πολιτικό, Σου στείλαμε μαιηλ για να δούμε πώς μπορούμε πρακτικά να βοηθήσουμε στο δράμα που βιώνει το φιλαράκι σου.
Δημοσίευση σχολίου