«Η καμήλα αν δεν γονατίσει δεν μπορείς να την φορτώσεις».(Λαϊκή παροιμία)
Βαδίζουμε ολοταχώς σε ένα εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Όσο δεν υπάρχει λαϊκή αντίσταση τόσο αποθρασύνονται οι δυνάμεις του κεφαλαίου.
Και δυστυχώς δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας στην πραγματικότητα. Μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη, όλα τα λαϊκά στρώματα, δεν υπάρχει ένα μαζικό ταξικό εργατικό κίνημα να προβάλει τις αντιστάσεις του.
Εχουμε μια ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ υπέρμαχους του «υπεύθυνου» συνδικαλισμού, της «συνεργασίας των κοινωνικών εταίρων», των «προτάσεων» και των «θεσμικών δράσεων».
Οι αντεργατικές, αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις θα συνεχιστούν και θα ενταθούν όλο το επόμενο διάστημα, γιατί το μεγάλο κεφάλαιο είναι το μόνο που διεξάγει ταξικό πόλεμο και νικάει χωρίς αντίπαλο.
Τα αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα εντελώς απαξιωμένα στην συνείδηση της εργατικής τάξης αδυνατούν να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν πλατιές εργατικές μάζες. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία συμπεριφέρεται ως θεσμική δύναμη, με αντιπολιτευτική διάθεση, αλλά και με την απόφαση να συνδράμει στην εξασφάλιση της ταξικής ειρήνης, δηλαδή της υποταγής των εργαζόμενων στον μονομερή πόλεμο που διεξάγει το κεφάλαιο.
Οσο δεν υπάρχει κίνημα αντίστασης και διεκδίκησης, κίνημα ταξικό, ανεξάρτητο, στηριγμένο στις δικές του δυνάμεις, δεν θα υπάρξουν προοπτικές να αναστραφεί η σημερινή κατάσταση που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα.
Δημοσίευση σχολίου