Τον ξεπουλημένο προδοτικό ρόλο της ΓΣΕΕ προσπάθησε να υπερασπιστεί ο υπεύθυνος του Ινστιτούτο της ΓΣΕΕ-ΑΣΕΔΥ Γ. Ρωμανιάς με την παρουσία του στην πρωινή τηλεοπτική παρουσία του στο Mega. Προσπαθώντας να δώσει θεωρητική κάλυψη στον άθλιο ρόλο των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ άρχισε να λέει ένα σωρό παπαριές: «Εχουμε δυο τρόπους για να λυθεί το ασφαλιστικό προκοπή. Ο ένας τρόπος είναι να γίνει επανάσταση να πάρει ο λαός την εξουσία και να βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Εχω την αίσθηση ότι δεν φαίνετε στο ορίζοντα ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Ο άλλος τρόπος είναι να επιβάλλουμε συγκεκριμένα μέτρα πολιτικής… να συζητήσουμε με την κυβέρνηση και του κοινωνικούς εταίρους ….».
Πολύ καλά τον τάπωσε η βουλευτίνα του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη(δεν την έχουμε σε καμιά εκτίμηση αλλά στην συγκεκριμένη παρουσία της ήταν άψογη): «Θεωρώ πιθανότερη την ευπρεπή αντιμετώπιση του πολίτη από τον Παλαιοκώστα παρά απ’ το μεγάλο κεφάλαιο», του είπε, συμπληρώνοντας ότι η στάση που εκφράζει ο εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ, απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, είναι στην λογική «Να εξημερώσουμε το θηρίο να μην δαγκώσει πολλούς, αλλά να την γλυτώσουν 5-6».
Για να καταλήγουμε: Στην αστική δημοκρατία, στην δικτατορία των μονοπωλίων για να το πούμε καλύτερα, ο καπιταλιστής και ο εργάτης εμφανίζονται ως ισότιμοι εταίροι, μόνο που ο εργάτης έρχεται για να «πουλήσει το ίδιο το δικό του τομάρι, ξέροντας ότι το μόνο που τον περιμένει είναι το γδάρσιμο», όπως έγραφε και ο Κ. Μαρξ στο «Κεφάλαιο». Και στον ρόλο του βοηθού χασάπη είναι οι αστικές κυβερνήσεις αγκαλιά με την ξεπουλημένη συνδικαλιστική εργατοπατερία.
Όλα αυτά περί «ισότιμου διαλόγου», «κοινωνικής διαβούλευσης» είναι πια απάτη. Οσο αποτελεσματική είναι η συζήτηση που μπορεί να έχει ένα αρνί με τον χασάπη του το Πάσχα, άλλο τόση αποτελεσματικότητα έχουν κι αυτές οι «διαβουλεύσεις» μεταξύ «κοινωνικών εταίρων» (όπως λέει και η Πασοκική φρασεολογία).
Ο μόνος δρόμος για να ανακοπεί έστω και σε κάποιο βαθμό η επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι ένας: Δυναμική αντίσταση και μαζικός αγώνας.
Και αυτό στις μέρες μας είναι το ζητούμενο.
Δημοσίευση σχολίου