Μετά την αργυρή επέτειο λειτουργίας των είκοσι ετών, μετά τις γιορτές και τα πανηγύρια, μετά την συγκίνηση από την αναπόληση της πετυχημένης διαδρομής, μετά το τραπέζωμα της «καλής» κοινωνίας, μετά τους πανηγυρικούς, μετά τα χωρίς φειδώ εγκώμια, μετά τις βραβεύσεις εργαζομένων…, ακολουθεί το κλείσιμο της εφημερίδας, η απαξίωση των εργαζομένων, η κατασυκοφάντηση του συνδικαλισμού και της συνδικαλιστικής δράσης, η διάκριση των εργαζομένων σε παλιούς και νέους, η διάκριση των εργαζομένων σε μαύρα πρόβατα και λίγα καλά άσπρα, η ανάδειξη του πατρικού και παιδαγωγικού ρόλου του εργοδότη.Δεν πρόκειται απλά για είκοσι απολύσεις, για είκοσι οικογένειες που οι συνθήκες διαβίωσής τους θα επιδεινωθούν ραγδαία αλλά αποτελεί την μεγαλύτερη ύβρη προς το δικαίωμα της εργασίας. Όχι απλά κλείνει μια κερδοφόρα επιχείρηση επειδή γουστάρει ο εργοδότης αλλά και φορτώνει την ευθύνη αυτής της εξέλιξης στους «βραβευμένους» μισθοσυντήρητους και στον «κακό» συνδικαλισμό.
Βέβαια άλλο γούστα και άλλο καπρίτσια. Ο κος Κονδυλούδης ίσως αισθάνεται ότι δεν τιμάται επαρκώς, ότι δεν του φέρονται με όση δουλοπρέπεια και φόβο του αρμόζει, αλλά δεν θα «κάψει τα ρημάδια τα λεφτά του», δεν θα τινάξει την κερδοφόρα επιχείρηση στον αέρα. Κατά διακριτική δήλωσή του επιδιώκει την μεταβίβαση μέρους ή όλης της επιχείρηση ή αλλαγή του εταιρικού σχήματος, ενώ παράλληλα βγάζει το γινάτι του στους εργαζόμενους.
Όλα αυτά τα χρόνια ο κος Κονδυλούδης δεν ήταν ο Αρχάγγελος της νομιμότητας και των εργατικών δικαιωμάτων, ατελείωτα ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες και καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων ήταν η εργασιακή μας πραγματικότητα. Το Σωματείο μας είναι η μεγάλη τομή στους χώρους εργασίας μας, είναι ο καταλύτης για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας και τον περιορισμό της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
Το κερασάκι στο σκηνικό είναι η εξάρτηση των αποζημιώσεων των εργαζομένων με τις απαιτήσεις της επιχείρησης από πρώην πελάτες. Φτάνει πια ο χλευασμός, φτάνουν τα επιχειρηματικά και άλλα παιγνιδάκια στις πλάτες αυτών που έβγαζαν επί είκοσι έτη την εφημερίδα.
Η μεταξύ μας αλληλεγγύη καθώς και αυτή με τους εργαζομένους άλλων χώρων είναι το δικό μας κεφάλαιο. Με το Σωματείο και την Αλληλεγγύη των Εργαζομένων συνεχίζουμε.
Στις 25 του Φλεβάρη, μία μόλις ημέρα μετά την απεργία, οι 20 εργαζόμενοι των εφημερίδων «Αιολικά Νέα» και «Κυριακάτικα Αιολικά» της Μυτιλήνης βρήκαν τις πόρτες της επιχείρησης κλειδωμένες και τους ιδιοκτήτες άφαντους!!!Το γελοίο πρόσχημα το έμαθαν μέσα από ένα Δελτίο Τύπου που έστειλαν οι ιδιοκτήτες στον τοπικό Τύπο! Γιατί η πραγματική αιτία, όπως γνωρίζουν πολύ καλά οι εργαζόμενοι, είναι το ότι την προηγούμενη ημέρα, την ημέρα της απεργίας, δεν πήγε κανείς τους στη δουλειά.
Να, λοιπόν, πού έχει φτάσει το θράσος της εργοδοσίας! Να πού έχει οδηγήσει τα πράγματα η σαρωτική αντεργατική πολιτική που δίνει το «πράσινο φως» σε κάθε είδους ασυδοσία, στην καταπάτηση και των στοιχειωδέστερων εργατικών δικαιωμάτων. Να ποια είναι η αντιμετώπιση των εργαζομένων από την εργοδοσία στα χρόνια του νέου εργασιακού μεσαίωνα.
Καλούμε κάθε σωματείο, κάθε εργατική συλλογικότητα, κάθε εργαζόμενο να καταδικάσει έμπρακτα αυτήν την απαράδεκτη τρομοκρατική μεθόδευση, να καταγγείλει την εκδικητική εργοδοτική μανία και να απαιτήσει την άμεση αποκατάσταση των εργαζομένων, καθώς και την αποζημίωσή τους για όσες ημέρες εργασίας έχασαν με ευθύνη της εργοδοσίας.
25/2/2010
Δημοσίευση σχολίου