Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη έδωσε ο καθηγητής Κοινωνιολογίας Κων/νος Τσουκαλάς στην εφημερίδα «Δρόμος». Αν και χωράει πολύ συζήτηση στις απόψεις που εκφράζει, (μας κάνει εντύπωση που δεν γνωρίζει την μαρξιστική άποψη περί αυθόρμητου και συνειδητού) παραθέτουμε ασχολίαστο ένα απόσπασμα από την συνέντευξη του:
"Νομίζω ότι οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Λέω απρόβλεπτες, γιατί –κατά την γνώμη μου- τα χρόνια που έρχονται στην Ελλάδα και αλλού θα έχουμε βιαιότατες κοινωνικές εκρήξεις. Είναι αδύνατον να πειστεί ένας οποιοσδήποτε λαός ότι πρέπει να απεμπολήσει εν μία νυκτί ότι κατάφερε μέσα από δυο γενιές.
Είναι αδύνατον άνθρωποι να πειστούν ότι είναι σωστό, δίκαιο και εύλογο να περιπέσουν σε ένα επίπεδο ζωής κατώτερο της προηγούμενης γενιάς και επομένως, μόνη λύση γι’ αυτούς θα είναι η σύγκρουση. Ακόμα και η Αριστερά έχει τεράστιες δυσκολίες να πείσει ανθρώπους που είναι πλέον απελπισμένοι. Οι άνθρωποι που έχουν όραμα δεν είναι απελπισμένοι.
Οι επαναστάσεις δεν έγιναν κυρίως από απελπισμένους αλλά από ανθρώπους που πίστευαν ότι με την συλλογική τους δράση είναι δυνατόν να ανατρέψουν ένα σύστημα. Εδώ είναι το μείζον ζήτημα που τίθεται στις δυτικές κοινωνίες. Τα τελευταία 20 χρόνια, πιστεύω ότι το όλο ζήτημα της πολιτικής εκπροσώπησης έχει αρχίσει αν όχι να καταρρέει, τουλάχιστον να χάνει την αξιοπιστία και την φερεγγυότητα του. Οι άναρχες κινηματικές μορφές, οι οποίες αυτή την στιγμή είναι περιορισμένες, πιστεύω ότι θα πάρουν τέτοιες μορφές, ώστε να είναι εξ αντικειμένου αδύνατον να ελεχθούν από μια κομματική, πολιτική ή συνδικαλιστική καθοδήγηση με συγκεκριμένους στόχους.
Εδώ είναι για μένα το μεγάλο πρόβλημα.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι, όπως ξέρουμε, οι κινηματικές μορφές πολιτικής σύγκρουσης και πολιτικής αντιπαράθεσης δεν βρίσκουν πάντα πολιτική εκπροσώπηση και συχνά ξεθυμαίνουν στο δρόμο ή οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι αν έχουμε μια έντονη μορφή συγκρούσεων είναι δυνατόν να προκαλέσουμε και φόβους, οι οποίοι με την σειρά τους να οδηγήσουν σε συντηρητικοποίηση ορισμένων στρωμάτων, με τον κίνδυνο να έχουμε πιο αυταρχικές κυβερνήσεις και λιγότερες αντιστάσεις στο μέλλον.
Αλλά δεν υπάρχει κι άλλη λύση για τους ανθρώπους, παρά μόνο να παλέψουν, ακόμα κι αν δεν πιστεύουν ότι είναι δυνατόν να καταφέρουν κάτι. Ακριβώς σ’ αυτό το σημείο βρίσκεται το πρόβλημα μιας ελλοχεύουσας βίας, την οποία κανείς –επαναλαμβάνω- δεν είναι σε θέση να ελέγξει, να καθοδηγήσει, να προβλέψει, ούτε καν να στέψει σε κατευθύνσεις, οι οποίες να δίνουν εξ αντικειμένου εξελίξεις.
Γι’ αυτό για μένα τα πράγματα είναι αδιέξοδα".
Δημοσίευση σχολίου