Υποκρίνονται τους κατάπληκτους διάφοροι κυβερνητικοί και μη παράγοντες με την έκρηξη των επιτοκίων που σημειώθηκε αυτή την εβδομάδα στη δευτερογενή αγορά των ελληνικών ομολόγων. Μας κοροϊδεύουν ασύστολα. Το παιχνίδι των κερδοσκόπων ευρωπαίων τραπεζιτών ήταν απολύτως αναμενόμενο, από τη στιγμή που η EE κατ' απαίτηση της γερμανίδας καγκελαρίου 'Ανγκελα Μέρκελ διακήρυξε επίσημα ότι αρνείται κατηγορηματικά να βοηθήσει την Ελλάδα πριν χρεοκοπήσει και ταυτόχρονα απαγορεύει σε οποιαδήποτε χώρα της ευρωζώνης να χορηγήσει στην Αθήνα το ποσό που της αναλογεί στο πλαίσιο αυτού του σχεδίου, αν δεν συμφωνήσει ομόφωνα όλη η ευρωζώνη, δηλαδή ουσιαστικά η Γερμανία.
Η EE έδωσε έτσι πράσινο φως στους κερδοσκόπους να «γδάρουν» την Ελλάδα με όσο υψηλά επιτόκια μπορούν να της αποσπάσουν και ακριβώς αυτό προετοιμάζουν οι ευρωπαίοι τραπεζίτες με τις κινήσεις αυτής της εβδομάδας.
Πρέπει να καταλάβουμε καλά πώς παίζεται ολόκληρο το παιχνίδι, στόχος του οποίου είναι φυσικά, όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει, να αξιοποιηθεί η κρίση για να γίνει ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου αφενός υπέρ των πλουσίων κι εις βάρος των εργαζομένων και αφετέρου, σε επίπεδο κρατών της ευρωζώνης, ισχυροποίηση των πιο δυνατών κρατών εις βάρος των ασθενέστερων.
Αυτό δεν σημαίνει μόνο αλλαγή του θεσμικού πλαισίου της EE προς την κατεύθυνση της κατοχύρωσης και της ενίσχυσης της θέσης των ηγεμονικών χωρών και πρωτίστως της Γερμανίας, αλλά και μεταφορά πλούτου από τις ασθενέστερες προς τις ισχυρότερες χώρες της ευρωζώνης και της EE γενικότερα.
Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου περιλαμβάνει δύο αλληλοσυμπληρούμενες διαδικασίες. Ας τις δούμε συγκεκριμένα στην περίπτωση της Ελλάδας.
Αρχικά, η EE πιέζει την κυβέρνηση Παπανδρέου, ανεξαρτήτως της άκρως αμφιλεγόμενης ειλικρίνειας των όποιων υποσχέσεων και διακηρύξεων της, να ακολουθήσει πολιτική εξοντωτικής λιτότητας εναντίον των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των κατώτερων μεσαίων στρωμάτων. Περικόπτονται οι αποδοχές τους, αυξάνεται η φορολογία τους και μειώνονται οι παρεχόμενες προς αυτά τα κοινωνικά στρώματα παροχές και υπηρεσίες στους τομείς της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής προστασίας κ.λπ.
Η πολιτική αυτή, όπως είναι ευνόητο, έχει την πλήρη υποστήριξη της ελληνικής αστικής τάξης αφού ανακατανέμει τον κοινωνικό πλούτο εις βάρος των εργαζομένων και των υπολοίπων κοινωνικών στρωμάτων που προαναφέρθηκαν.
Στη συνέχεια, ένα μέρος αυτού του κοινωνικού πλούτου που λεηλατήθηκε παρέχεται στην ελληνική αστική τάξη με διάφορες μορφές (χρηματοδότηση τραπεζών και επιχειρήσεων, μεγάλα έργα, σκάνδαλα κ.λπ.) και ένα άλλο μέρος του μεταφέρεται στις ισχυρές χώρες της EE μέσω του τραπεζικού τους συστήματος και των αυξημένων επιτοκίων δανεισμού της Ελλάδας!
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η Μέρκελ και οι άλλοι ηγέτες της EE επιδιώκουν η χώρα μας να δανείζεται με όσο το δυνατόν υψηλότερα επιτόκια - οι τράπεζες τους παίρνουν τα λεφτά μας!
Αυτόν ακριβώς το στόχο υπηρετεί η περιβόητη πλέον απόφαση της EE που αρνείται κάθε βοήθεια πριν από τη χρεοκοπία. Όσο μια χώρα μπορεί να πληρώνει ληστρικά επιτόκια, τόσο το καλύτερο για τις ηγεμονικές δυνάμεις!
Η χρεοκοπία όμως πρέπει οπωσδήποτε να αποτραπεί, για τον απλούστατο λόγο ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα έχαναν δεκάδες ή και εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ οι δικές τους, οι ευρωπαϊκές τράπεζες που μας έχουν δανείσει!
Γι' αυτό και παρεμβαίνουν στο όριο της χρεοκοπίας και θα «βοηθήσουν» να αποτραπεί.
Μέχρι εκείνου του σημείου όμως, το οποίο είναι εξόφθαλμα ανεπιθύμητο, είναι αποφασισμένοι να επαναλάβουν κατά κύματα την αναδιανομή του πλούτου. Έχοντας μοιραστεί μεταξύ τους οι έλληνες και οι ευρωπαίοι αστοί τη λεία από τα πρώτα μέτρα λιτότητας, η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν θα μπορέσει φυσικά να μειώσει τα ελλείμματα. Η EE και το ΔΝΤ θα διακηρύξουν οτι ο Παπανδρέου δεν πιάνει τους στόχους που του έχουν τεθεί και φυσικά θα απαιτήσουν νέα μέτρα, τα οποία και πάλι θα έχουν τη στήριξη του ελληνικού κεφαλαίου.
Το εισόδημα των εργαζομένων θα υποστεί νέα αφαίμαξη. Τα επιτόκια δεν θα πέσουν, βεβαίως, καθώς αυτός είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος μεταφοράς και στην αστική τάξη των ηγεμονικών ευρωπαϊκών χωρών ενός τμήματος των χρημάτων που αποσπώνται από τον ελληνικό λαό.
Το ύψος των επιτοκίων δανεισμού όμως είναι ο μοχλός που καθορίζει πόσο τμήμα του κοινωνικού πλούτου που αποσπάται από τους εργαζόμενους ιδιοποιείται το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και πόσο απομένει για το ελληνικό -γι' αυτό και η διαπάλη μεταξύ τους για τα επιτόκια είναι πραγματική και σκληρή, καθώς αφορά την τσέπη τους και όχι φυσικά την «πατρίδα»- πόσω μάλλον τα κορόιδα που πληρώνουν!
Αν πάντως εμείς δεν εξεγερθούμε, αυτοί θα συνεχίσουν το ίδιο παιχνίδι μέχρι να λιώσουν κυριολεκτικά τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Γ. Δελαστίκ - "Πριν"
Δημοσίευση σχολίου