Από το blog Sibilla
Αλίμονο σ’ όσους είχαν πιστέψει ότι η «νέα» αμερικανική διοίκηση είχε εκφράσει δυσαρέσκεια για την κατεδάφιση-κατάληψη της Ιερουσαλήμ και τους εβραϊκούς εποικισμούς στην Παλαιστίνη…
Αλίμονο σ’ όσους είχαν εναποθέσει στον δήθεν «νέο» πρόεδρο της «αλλαγής» ελπίδες για το ρόλο της χώρας-δολοφόνο των λαών…
Το έγκυρο ιταλικό περιοδικό “Rinascita” μας ενημερώνει, μεταξύ άλλων, για «205 εκατομμύρια δολάρια, προσφορά του Barack Obama στην κυβέρνηση του Τελ Αβίδ για ενίσχυση του αντιπυραυλικού του συστήματος… Κι αυτό όταν καθημερινά εισβάλουν στη Λωρίδα της Γάζας… Για να μην μιλήσουμε για το ισραηλινό ναυτικό που δεν επιτρέπει στους ψαράδες της Γάζας να ψαρέψουν κάτι για φαγητό, προσφέροντας όμως έτσι μια χάρη στο φίλο τους Mahmud Abbas»!
Πρόκειται για ένα άρθρο ενός περιοδικού που δεν ανήκει στο χώρο της «καθαρόαιμης» ιταλικής αριστεράς, αλλά στο Δημοκρατικό Κόμμα Ιταλίας, κι αυτό έχει τη σημασία του για όσους επιμένουμε «γραφικά» (για τους δυτικούς πολιτικούς, τους υπαλλήλους του Ισραήλ και των ΗΠΑ, που μιλούν για ρεαλισμούς, εκσυγχρονισμούς, ανάγκες των αγορών...)!
Κι όταν η αδικία γίνεται κανόνας, νόμος των ισχυρών, όταν οι διεθνείς οργανισμοί σιωπούν, όταν οι «πολιτισμένοι» πολιτικοί της δύσης σκύβουν δουλικά μπροστά σε ένα ναζιστικό καθεστώς, η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ είναι ΚΑΘΗΚΟΝ!
200 εκατομμύρια δολάρια από τον Ομπάμα στο Ισραήλ, για την ενίσχυση του αντιπυραυλικού συστήματος του ισραηλινού ναζιστικού καθεστώτος!
Αλίμονο σ’ όσους είχαν εναποθέσει στον δήθεν «νέο» πρόεδρο της «αλλαγής» ελπίδες για το ρόλο της χώρας-δολοφόνο των λαών…
Το έγκυρο ιταλικό περιοδικό “Rinascita” μας ενημερώνει, μεταξύ άλλων, για «205 εκατομμύρια δολάρια, προσφορά του Barack Obama στην κυβέρνηση του Τελ Αβίδ για ενίσχυση του αντιπυραυλικού του συστήματος… Κι αυτό όταν καθημερινά εισβάλουν στη Λωρίδα της Γάζας… Για να μην μιλήσουμε για το ισραηλινό ναυτικό που δεν επιτρέπει στους ψαράδες της Γάζας να ψαρέψουν κάτι για φαγητό, προσφέροντας όμως έτσι μια χάρη στο φίλο τους Mahmud Abbas»!
Πρόκειται για ένα άρθρο ενός περιοδικού που δεν ανήκει στο χώρο της «καθαρόαιμης» ιταλικής αριστεράς, αλλά στο Δημοκρατικό Κόμμα Ιταλίας, κι αυτό έχει τη σημασία του για όσους επιμένουμε «γραφικά» (για τους δυτικούς πολιτικούς, τους υπαλλήλους του Ισραήλ και των ΗΠΑ, που μιλούν για ρεαλισμούς, εκσυγχρονισμούς, ανάγκες των αγορών...)!
Κι όταν η αδικία γίνεται κανόνας, νόμος των ισχυρών, όταν οι διεθνείς οργανισμοί σιωπούν, όταν οι «πολιτισμένοι» πολιτικοί της δύσης σκύβουν δουλικά μπροστά σε ένα ναζιστικό καθεστώς, η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ είναι ΚΑΘΗΚΟΝ!
Δημοσίευση σχολίου