Ένας δημοσιογράφος-επιχειρηματίας μπορεί να γράφει “ελεύθερα”, στο παρασκήνιο να έχει επιβάλει πολιτικές, υπουργούς, κόμματα και επίδοξους αρχηγούς κομμάτων και πρωθυπουργών, μαζί με την επιβολή του στα δημόσια έργα, αλλά “δυσαρεστείται” όταν κάποιος πολιτικός ή κόμμα δεν είναι ταυτισμένοι με τις “απόψεις” και τα συμφέροντά του…
Έχει την εντύπωση ο κ. Ψυχάρης ότι ο ελληνικός λαός πάσχει από γεροντική άνοια και αμνησία;
Πως η αποσταCia του ’65, η δυναστεία των Γκλύξμπουργκ, η δικτατορία, το βρώμικο ’89 και τα περιβόητα “πάμπερς”, για να μην μιλήσουμε για τον «Γιωργάκη» της προσπάθειας επιβολής νέου ηγέτη στο ΠΑΣΟΚ, έχουν αποβληθεί με λοβοτομή από τον ελληνικό λαό;
Χθες, μιλούσε για τον μεγάλο πολιτικό ηγέτη Κώστα Καραμανλή και τον ανήμπορο (πολιτικά) «Γιωργάκη», χωρίς κόστος, αφού όλες οι δουλειές του δημοσίου, δηλαδή τα χρήματα του ελληνικού λαού κατέληγαν στις τσέπες του…
Σήμερα, άραγε νομίζοντας ότι προσφέρει υπηρεσίες στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και το έθνος, προσφεύγοντας στην «αρθρογραφία» της ιταμότητας;
Καταλήγει το “βαρυσήμαντο άρθρο” του: «Τι θα μπορούσε να συμβεί στην Ελλάδα αν οι μεν έκλειναν το μάτι στα φαντάσματα του Λένιν και οι άλλοι στις σκιές του Τσάρου;»
Ν’ αναρωτηθούμε «Τι θα μπορούσε να συμβεί στην Ελλάδα αν οι μεν έκλειναν το μάτι στους νταβατζήδες του λαού και στις σκιές των τρωκτικών του δημοσίου χρήματος;», μιας και τώρα έχουν στόχο και πολιτικά κόμματα
Και… μήπως πλησιάζει η ώρα να ερευνηθούν τα «πόθεν έσχες» των “δημοσιογράφων”, των εκδοτών, των “επιχειρηματιών” που λυμαίνονται τα χρήματα του ελληνικού λαού με τα δημόσια έργα, μιας και η αυθάδειά τους επιτρέπει, εκ νέου με ξαναζεσταμένο φαγητό, τη στοχοποίηση ενός πολιτικού κόμματος που δεν είναι δικό τους κατασκεύασμα, αλλά γέννημα θρέμμα λαϊκών αγώνων, είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κάποιος με την πολιτική του;
Μήπως μια κοινοβουλευτική ερώτηση-αίτηση κατάθεσης εγγράφων, για τα δημόσια έργα που έχει αναλάβει, από το 1989 μέχρι αυτή την ώρα, το συγκρότημα των ΜΜΕ και όπου “εργάστηκε” ο τιμητής των όλων και το σινάφι του, θα βοηθούσαν τη συλλογική μας μνήμη;
Λέμε… έτσι για να μην μας περνάνε για ηλίθιους!
Δημοσίευση σχολίου