Πολύ κοντά στην αλήθεια είναι αυτό που γράφει ο Γ. Κύρτσος στην φυλλάδα του ότι οι κυβερνόντες «επινόησαν τον κίνδυνο της άμεσης χρεοκοπίας για να παραιτηθούν κάθε διαπραγματευτικής προσπάθειας», για να «καταλήξουμε να είμαστε η μόνη χώρα-μέλος τη Ευρωζώνης που θα εφαρμόσει το πρόγραμμα του ΔΝΤ με ότι αυτό συνεπάγεται. Μεγαλύτερη ύφεση, μεγαλύτερη ανεργία, μεγαλύτερη κοινωνική αναταραχή, μεγαλύτερη πολιτική αστάθεια σε μια κρίσιμη για την Ελλάδα περίοδο».
«Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν η κυβέρνηση έκανε ένα σοβαρό λάθος εκτίμησης το οποίο θα επιχειρήσει στην συνέχεια να διορθώσει ή αποτελείται από ατλαντιστές που θέλουν να βάλουν τέλος στην στρατηγική του ευρωπαϊσμού που εφαρμόζουμε τα τελευταία 35 χρόνια. Κατά την άποψή μου έχουμε να κάνουμε με ατλαντιστές και όχι με παραπλανημένους ευρωπαϊστές», συμπληρώνει ο ίδιος στο κείμενο του.
Δεν θα συμφωνήσουμε με την τελευταία εκτίμησή του. Σίγουρα υπάρχουν γεοπολιτικοοικονομικά παιχνίδια. Αυτό όμως που υποτιμάει ο Γ. Κύρτσος είναι ότι το συμφέρον της ντόπιας αστικής τάξης ήταν αυτό που υπαγόρεψε στο πολιτικό σκηνικό την προσφυγή στο ΔΝΤ.
Στο όνομα αυτού του «μπαμπούλα» έγινε η βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση για να μπορέσει τα ντόπιο κεφάλαιο και δει το τραπεζικό να κερδοσκοπήσει σε βάρος του ελληνικού λαού.
Γιατί, αυτό που δεν πρόκειται ποτέ να γράψει ο Γ. Κύρτσος όπως και κανένας αστός δημοσιολόγος είναι ότι στους «αδίστακτους τοκογλύφους-κερδοσκόπους» για τους οποίους γίνετε τόσος λόγος το πρώτο τραπέζι πίστα το κατέχει η ντόπια οικονομική ολιγαρχία .
Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Στα τέλη Γενάρη του 2010 (είναι τα τελευταία στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας) τα ελληνικά ομόλογα του ελληνικού χρέους σε ελληνικές τράπεζες είναι 46,9 δις ευρώ (Η Εθνική έχει στα χέρια της ελληνικά χρεόγραφα αξίας 17,9 δις, η Eurabank 9,4 δις ευρώ, η Alpha 7,5 δις ευρώ κ.λ.π). Κι αυτό την στιγμή που όλες μαζί οι Γερμανικές τράπεζες έχουν στα χρηματοκιβώτια τους ελληνικά ομόλογα αξίας 17,9 δις, ευρώ.
Και μόνο απ’ αυτό τον λόγω καταλαβαίνει κανείς ότι όλα τα οικονομικά μέτρα που λαμβάνονται με το πρόσχημα να «σωθεί η πατρίδα» δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προσπάθεια του πολιτικού κατεστημένου να σωθεί το σύστημα.
Αν φτάσει η στιγμή που οι φορολογούμενοι αντιληφθούν ότι κάθε δεκάρα τσακιστή από τον φόρο τους πηγαίνει για την προστασία ντόπιων και ξένων τραπεζιτών, όπως και λοιπών καπιταλιστών τότε το σύστημα θα αρχίζει να κλονίζεται συθέμελα.
Δημοσίευση σχολίου