Αυτός είναι ο ιδεολογικός πυρήνας του Σιωνισμού, πάνω στην οποία συγκροτήθηκε αυτό το μόρφωμα στα τέλη της δεκαετίας του '40.
Επί έξι δεκαετίες, καμιά κύρωση δεν έχει επιβληθεί στο Ισραήλ, παρά τα απανωτά ψηφίσματα και τις αποφάσεις του ΟΗΕ,που καταδικάζουν την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών και τα εγκλήματα σε βάρος του άμαχου πληθυσμού. Πρόσφατο παράδειγμα η έκθεση Γκόλντστοουν για τα εγκλήματα πολέμου στη διάρκεια της εισβολής στη Γάζα το Δεκέμβρη του 2008 - Γενάρη του 2009.
Αυτή η συμπεριφορά της «διεθνούς κοινότητας», δηλαδή του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος είναι το μεγάλο όπλο του Ισραήλ.
Δεν είναι ούτε ο φασιστικοποιημένος λαός του, ούτε η στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας του, ούτε η στρατιωτική του ισχύς. Η τελευταία, άλλωστε, την πρώτη φορά που βρέθηκε αντιμέτωπη όχι με ένα ξεφτιλισμένο αραβικό καθεστώς, αλλά με ένα καλά οργανωμένο λαϊκό κίνημα (Χεζμπολά) αποδείχτηκε εξαιρετικά ευάλωτη (το ίδιο έγινε και στη Γάζα το 2009, που δεν κατάφερε να την κατακτήσει).
Η δύναμη του Ισραήλ είναι η στήριξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Δύσης, κυρίως των ΗΠΑ. Στήριξη επειδή το Ισοοήλ είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο τους, ο χωροφύλακας τους στη Μέση Ανατολή.
Μόνο ένα ναζιστικού τύπου κράτος, μόνο μια στρατιωτικοποιημένη κοινωνία θα μπορούσε να παίξει αυτό το ρόλο. Και μόνο ένα τέτοιο κράτος και μια τέτοια κοινωνία θα μπορούσε να έχει τόση υποστήριξη.
Οταν, λοιπόν, έχεις μια διεθνή συνωμοσία, που κρατάει δεκαετίες και έχει περάσει από διάφορες φάσεις, χωρίς ποτέ να διαρραγεί ο πυρήνας της, είναι τουλάχιστον πολιτικά παράδοξο να προσπαθείς να λύσεις το Παλαιστινιακό ή να περάσεις την αλληλεγγύη σου προς τον παλαιστινιακό λαό μέσα από μηχανισμούς που ελέγχονται από το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Οπως έχει αποδείξει η Ιστορία, τέτοιοι μηχανισμοί μπορούν να παίξουν επικουρικό ρόλο ΜΟΝΟ όταν υπάρχει μια ισχυρή βάση στην πλευρά του δίκιου.
Το σημειώνουμε αυτό γιατί το κίνημα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και την αντίσταση του τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τέτοιες κατευθύνσεις. Εκατομμύρια εργατοώρες έχουν χαθεί για την προετοιμασία αναφορών, νομικών προσφυγών και άλλων κειμένων προς διεθνείς οργανισμούς. Κόσμος έχει σπαταλήσει χρόνο και χρήμα για να κάνει «λόμπινγκ» με βουλευτές, ευρωβουλευτές και λοιπές «προσωπικότητες» σε όλο τον κόσμο. Την ίδια ώρα η οργάνωση του λαϊκού παράγοντα παραμελείται έως εγκαταλείπεται.
Είναι δυνατόν να πετύχεις την απομόνωση του Ισραήλ μέσα από το διεθνές σύστημα που το στηρίζει; Η απάντηση είναι όχι. Είναι δυνατόν να δημιουργήσεις κάποια ρήγματα στο σύστημα της διεθνούς συνωμοσίας, χωρίς οι άνθρωποι που υπηρετούν αυτό το σύστημα να αισθάνονται στο σβέρκο τους την ανάσα ενός μαζικού κινήματος αλληλεγγύης;
Είναι δυνατόν να υπάρξει πραγματική αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό, μέσα από πασιφιστικές διακηρύξεις, χωρίς υποστήριξη της Αντίστασης και -πολύ περισσότερο- με καταδίκη και της ένοπλης αντίστασης των Παλαιστινίων;
Τώρα που το θέμα ξανανέβηκε ψηλά, ας καθορίσουμε τις προτεραιότητες, για να το κρατήσουμε ψηλά. Θέλουμε κίνημα αλληλεγγύης στην Αντίσταση.
Δημοσίευση σχολίου