9 χρόνια απ’ την ημέρα που έγινε το χτύπημα στους δίδυμους πύργους στο Μανχάταν.

Συμπληρώνονται σήμερα 9 χρόνια απ’ την ημέρα που έγινε το χτύπημα στους δίδυμους πύργους στο Μανχάταν. Τα όσα επακολούθησαν είναι γνωστά. Όπως γνωστές είναι και οι εκτιμήσεις και τα σενάρια που είδαν το φως της δημοσιότητας για το ποιοι μπορεί να ευθύνονται για τον θάνατο 3.000 περίπου ανθρώπων και για αυτά που επακολούθησαν.

Και σ’ αυτή την περίπτωση αρκετές φορές τα δημοσιεύματα που προσπαθούσαν να εξηγήσουν αυτή την ενέργεια ήταν διαμετρικά αντίθετα στις αναλύσεις τους. Κάποια μιλούσαν ότι το χτύπημα στους δίδυμους πύργους σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από την CIA, για τους δικούς της λόγους. Εκτός από τις συνομοσιολογικές προσεγγίσεις, όμως, –που ήταν αρκετές πρέπει να πούμε- υπήρξαν αρκετά δημοσιεύματα που κατέληγαν στο ότι οι επιθέσεις έγιναν από ανθρώπους αποφασισμένους, που χτύπησαν στο κέντρο της υπερδύναμης.

«Το τι και το πώς συνέβη ό,τι συνέβη εκείνο το πρωινό στη Νέα Υόρκη, το τι προηγήθηκε, το πώς σχεδιάστηκε, το ποιες είναι οι πραγματικές διαστάσεις της επιχείρησης και των μηχανισμών που την έφεραν σε πέρας ίσως δεν αποκαλυφθούν ποτέ», μας γράφει ο σημερινός «Ριζοσπάστης» που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο η επίθεση στους δίδυμους πύργους να σχεδιάστηκε και να εκτελέστηκε από
τις μυστικές αμερικάνικες υπηρεσίες.

Θα παραθέσουμε δυο σχετικά άρθρα και ο αναγνώστης ας βγάλει τα συμπεράσματα του. Το πρώτο είναι από τον σημερινό «Ριζοσπάστη»:

Μια διαρκής «11η του Σεπτέμβρη»!

Συμπληρώθηκαν 9 χρόνια. Ολα όσα μεσολάβησαν από εκείνο το πρωινό στο Μανχάταν το απέδειξαν περίτρανα:

Η 11η Σεπτέμβρη του 2001 αξιοποιήθηκε ως το αναγκαίο πρόσχημα, η αναγκαία αφορμή, για την εκδήλωση μιας άνευ προηγουμένου παγκόσμιας τρομοκρατίας από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Σήμερα, μετά από δυο θητείες Μπους και στο μέσον της θητείας του Ομπάμα, οι ΗΠΑ «ψάχνουν» ακόμα - και πάντα... ανεπιτυχώς - τον Μπιν Λάντεν.

Απέτυχαν, όμως, σε κάτι πολύ πιο σημαντικό:

Απέτυχαν να μετατρέψουν το αίμα των 3.000 νεκρών των δίδυμων πύργων σε ένα διαρκές «άλλοθι» για τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα και την ιμπεριαλιστική θηριωδία που έχουν σπείρει στον πλανήτη.

Ο κόσμος μετά την 11η Σεπτέμβρη «άλλαξε» και κατά έναν «συμπτωματικό» τρόπο πήρε την κατεύθυνση που είχαν δείξει οι θεωρητικοί της λεγόμενης «αμερικανικής ηγεμονίας για τον 21ο αιώνα».

Ο Τσένι, ο Ράμσφελντ, ο Ρίτσαρντ Περλ, ο Γούλφοβιτς, έναν ολόκληρο χρόνο πριν (!) από το χτύπημα στους δίδυμους πύργους (το Νοέμβρη του 2000, στο περίφημο μανιφέστο τους με τίτλο «Σχέδιο για ένα νέο Αμερικανικό Αιώνα») το είχαν «ομολογήσει» ωμά:

Η προώθηση των σχεδίων τους, με στόχο τη μετατροπή του 21ου αιώνα σε ένα «νέο Αμερικανικό Αιώνα», θα μπορούσε - όπως έλεγαν στα επίσημα κείμενά τους - να επιταχυνθεί εφόσον προηγουμένως θα είχε υπάρξει κάποιο γεγονός που θα λειτουργούσε σαν καταλύτης για τη «νομιμοποίηση» της αμερικανικής επιθετικότητας.

Συγκεκριμένα, και όπως είχαν «προφητέψει» (!), ο δρόμος για τα σχέδιά τους θα γινόταν ευκολότερος, αν προηγουμένως είχε «σημειωθεί ένα καταστροφικό συμβάν, όπως ένα νέο Περλ Χάρμπορ (...)»!

Το «νέο Περλ Χάρμπορ» που ζητούσαν (;) οι ΗΠΑ, πράγματι προέκυψε.

Το τι και το πώς συνέβη ό,τι συνέβη εκείνο το πρωινό στη Νέα Υόρκη, το τι προηγήθηκε, το πώς σχεδιάστηκε, το ποιες είναι οι πραγματικές διαστάσεις της επιχείρησης και των μηχανισμών που την έφεραν σε πέρας ίσως δεν αποκαλυφθούν ποτέ.

Αλλωστε, αν και διανύουμε την πέμπτη δεκαετία από το Ντάλας του 1963, ουδέποτε αποκαλύφθηκε τι κρυβόταν πίσω από το παραβάν της δολοφονίας του Κένεντι.

Εντούτοις, ήδη αυτά που γνωρίζουμε είναι πάρα πολλά.

Εχει αποκαλυφθεί, πλέον, ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να χρησιμοποιεί σαν πρόσχημα το αίμα ακόμα και του αμερικανικού λαού, όπως συνέβη με τα σχεδόν 3.000 θύματα των δίδυμων πύργων, για να επεκτείνει τη θηριωδία του.

Εκείνο που, επίσης, έχει πια απαντηθεί πεντακάθαρα είναι το «ποιος είχε όφελος» από μια τέτοια ενέργεια:

Αρκεί μια ματιά στο χάρτη της υδρογείου, όπου, μετά την 11η Σεπτέμβρη, σε πάνω από 150 χώρες του πλανήτη έχει εγκατασταθεί η μπότα του Αμερικανού πεζοναύτη.

Εκείνο που επίσης πέραν πάσης αμφιβολίας αποκαλύφθηκε είναι ότι εννιά χρόνια μετά, και στο όνομα της «καταδίωξης» των δημιουργημάτων του Αμερικανού «Φρανκενστάιν», είτε αυτά τα δημιουργήματα λέγονται Μπιν Λάντεν, είτε Σαντάμ, η ανθρωπότητα βυθίζεται σε δεκάδες «11ες του Σεπτέμβρη»!

Ο πλανήτης βιώνει μια διαρκή «11η του Σεπτέμβρη»:

• Στις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες υπολογίζεται ο (απροσδιόριστος ο ακριβής) αριθμός των δολοφονημένων αμάχων στο Ιράκ.

• Πάνω από 35.000 εκτιμώνται - σύμφωνα με την ανεξάρτητη πηγή «Wikipedia» - οι νεκροί ως συνέπεια της εισβολής και κατοχής του Αφγανιστάν, που σημαίνει ότι οι ΗΠΑ έχουν προκαλέσει στη χώρα μια ανθρωπιστική καταστροφή που αντιστοιχεί σε έντεκα... «11ες του Σεπτέμβρη»!

• Κάθε μέρα που περνάει, σε μια μόνο πόλη του Ιράκ, στη Βαγδάτη, τα θύματα της βίας που προκαλεί η αμερικανική κατοχή υπολογίζονται κατά μέσο όρο σε 50 νεκρούς! Στη Βαγδάτη, δηλαδή, αυτό που έγινε στο Λονδίνο με τους 52 νεκρούς στις 7 Ιούλη 2005, συντελείται ...κάθε μέρα!

• Μόνο μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2010 - σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ - στο Αφγανιστάν σκοτώθηκαν 1.250 άμαχοι και τραυματίστηκαν ακόμα 1.997! Και βέβαια είναι γνωστό ότι στα στοιχεία του ΟΗΕ δε λαμβάνονται υπόψη οι δεκάδες άμαχοι που σκοτώνονται σε κατοχικές επιχειρήσεις και χαρακτηρίζονται «Ταλιμπάν» ή αποκρύπτονται τελείως...

Εχει πια αποκαλυφθεί στην ολότητά του:

Πρώτον, η 11η Σεπτέμβρη 2001 ήταν η αφορμή για την επιβολή μιας παγκόσμιας χούντας, που στα κελιά της, στο Γκουαντάναμο, στο Αμπού Γκράιμπ, στις μυστικές επίγειες ή ιπτάμενες φυλακές της CIA βασιλεύει ο νόμος των νέων «Αουσβιτς».

Δεύτερον, η 11η Σεπτέμβρη ήταν το σκαλοπάτι που πάνω του πάτησε ο ιμπεριαλισμός για να περάσει από τους «ανθρωπιστικούς» του πολέμους (όπως στη Γιουγκοσλαβία), στους «προληπτικούς» του πολέμους (Αφγανιστάν) και από εκεί στους πολέμους «εξαγωγής της δημοκρατίας» (Ιράκ)...

Τρίτον, η 11η Σεπτέμβρη αποτέλεσε σταθμό για τη διακήρυξη της «ενοχής» όλου του πλανήτη (!), αφού, κατά τον Μπους, «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας».

Το κράτος - τρομοκράτης, οι ΗΠΑ, μαζί με τους συμμάχους τους, χρησιμοποίησαν την 11η Σεπτέμβρη για να γυρίσουν σελίδα και να τυλίξουν τον κόσμο «σε μια κόλλα χαρτί»:

Εγκατάσταση «Τσολάκογλου» και αμερικανοτσολιάδων ανά τον κόσμο, τρομο-υστερία, τρομονόμοι, χαφιεδοκάμερες, φακέλωμα, καταπάτηση ελευθεριών, φαλκίδευση ατομικών δικαιωμάτων, απροσχημάτιστες επεμβάσεις στο εσωτερικό κρατών, κατασκευασμένες «επαναστάσεις», Κοσσυφοπέδια, «δικαίωμα» στη CIA για δολοφονίες ξένων ηγετών, απαγωγές, βασανιστήρια, «πόλεμος των άστρων».

Η επόμενη μέρα της 11ης Σεπτέμβρη ήταν η απαρχή για την εκδήλωση της θηριωδίας ενός νέου «Ράιχ», κτηνώδους και καταστροφικού, που ή θα επιφέρει το τέλος της ανθρωπότητας ή θα πρέπει να έχει ένα τέλος πανομοιότυπο με το τέλος του προηγούμενου.


Και ένα σχετικό άρθρο απ’ την εφημερίδα «Κόντρα» (γράφτηκε πέρυσι)

Πέρα απ’ τις ιδεοληψίες και τις συνωμοσιολογίες, ας αναζητήσουμε το μέγα ζητούμενο της εποχής μας.

«Νάτα, νάτα, τα Μπόινγκ στο Μανχάταν, 11 Σεπτέμβρη κάθε μέρα να ’ταν»! Ο ευυπόληπτος πολίτης, ο καθωσπρέπει αριστερός, ο από καθέδρας «αντιιμπεριαλιστής», μαζί με τους πατενταρισμένους δεξιούς φυσικά, έχουν κάθε λόγο να ανατριχιάζουν με το παραπάνω σύνθημα (που φωνάχτηκε σε κάμποσες αντιαμερικάνικες-αντιπολεμικές-αντιιμπεριαλιστικές πορείες) και να εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους για το χτύπημα στην καρδιά της μεγαλύτερης ιμπεριαλιστικής χώρας του πλανήτη.

Οι πιο… υποψιασμένοι συνεπαίρονται από τις συνωμοσιολογικές αναλύσεις που υποστηρίζουν ότι οι επιθέσεις που συγκλόνισαν τον κόσμο πριν από εννιά χρόνια σχεδιάστηκαν από τους νεο-συντηρητικούς και τα «κοράκια» για να προκαλέσουν ένα νέο «Περλ Χάρμπορ» στις ΗΠΑ, προκειμένου να τις ταρακουνήσουν από το «λήθαργο» και να δώσουν το εφαλτήριο για μια μεγάλη αμερικάνικη αντεπίθεση.
Κραδαίνουν μάλιστα και πέντε αράδες που γράφτηκαν σε μία ξεχασμένη έκθεση, που συντάχτηκε ένα χρόνο πριν την επίθεση στις ΗΠΑ από ένα αντιδραστικό think-tank ονόματι Project for the New American Century (PNAC). Μέσα στις 90 σελίδες της έκθεσης «Ανοικοδομώντας την Αμερικάνικη Αμυνα» βρέθηκε μια παράγραφος που έγραφε ότι «η διαδικασία της μεταμόρφωσης (σ.σ. στην εθνική στρατηγική ασφάλειας των ΗΠΑ), ακόμα κι αν φέρει επαναστατική αλλαγή, θα είναι πιθανότατα μακρόχρονη χωρίς την ύπαρξη ενός καταστροφικού ή καταλυτικού γεγονότος, όπως ένα νέο Περλ Χάρμπορ». Αυτή η αναφορά απετέλεσε και το μεγάλο «επιχείρημα» των συνωμοσιολόγων, για το ότι η επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη 2001 ήταν προσχεδιασμένη.

Ομως μια ματιά στην έκθεση αυτή (που μπορεί να τη βρει κανείς ολόκληρη στο διαδίκτυο στο http://www.newamericancentury.org/RebuildingAmericasDefenses.pdf) δείχνει ότι περισσότερο πρόκειται για μια απλή διαπίστωση, στην οποία δεν δίνεται καμιά παραπέρα συνέχεια, παρά για ένα σχέδιο επί χάρτου (όπως τα πολλά που σκαρώνουν τα αμερικάνικα think-tanks). Αν διαβάσει κανείς ολόκληρο το κεφάλαιο, στο οποίο υπάρχει αυτή η παράγραφος, θα διαπιστώσει ότι δίνει βάση στην ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, του ελέγχου του διαστήματος και του διαδικτύου, της αντιπυραυλικής ασπίδας και των «χειρουργικών επιθέσεων» και άλλων τεχνικών ζητημάτων, παρά στην αναγκαιότητα ενός «καταλυτικού γεγονότος» που είναι απαραίτητο για να «ξυπνήσουν οι ΗΠΑ από το λήθαργο».

Ομως, το παραπάνω απόσπασμα δεν είναι το μόνο που τροφοδότησε τη συνωμοσιολογία. Στην παγκόσμια φιλολογία βρίθουν οι συνωμοσιολογικές αναλύσεις. Οι Δίδυμοι Πύργοι κατέρρευσαν από εκρηκτικά, το Πεντάγωνο από πύραυλο, κάποιοι Εβραίοι έλειπαν την ώρα της επίθεσης, ο αφροαμερικανός Δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο (που βρίσκεται κοντά στον Ειρηνικό Ωκεανό, περισσότερο από 4.000 χιλιόμετρα μακριά από το Μανχάταν, το οποίο βρίσκεται κοντά στον Ατλαντικό) έμαθε από «μυστηριώδη πηγή», οχτώ ώρες πριν την επίθεση στο Μανχάταν, ότι «οι Αμερικάνοι θα πρέπει να είναι προσεκτικοί στις εναέριες πτήσεις τους» (γράφτηκε κι αυτό στο αμερικάνικο ειδησεογραφικό πρακτορείο SFGate!), ο μεγαλοδικηγόρος Νίκολας Ροκφέλερ (γόνος της γνωστής δυναστείας) το είχε δηλώσει 11 μήνες πριν ότι θα γίνει κάποιο… φοβερό γεγονός που θα δράσει ως καταλύτης για τις επιθέσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ και την κατασκευή των αγωγών στην Κασπία (άπαιχτος ο τύπος στην πρόβλεψη μιλάμε!) και πάει λέγοντας.

Για το γκρέμισμα των Δίδυμων Πύργων ερίζουν επιστήμονες. Από τη μία η ASCE (American Society of Civil Engineers), που υποστηρίζει ότι πρόκειται για κλασική προοδευτική κατάρρευση (όπως αυτή που συνέβη σε παλαιότερες περιπτώσεις, όπως το 1968, όταν η έκκρηξη αερίου σε μία κουζίνα στο 18ο όροφο οδήγησε στην κατάρρευση ενός 25όροφου κτιρίου) και από την άλλη επιστήμονες από το «Κίνημα για την Αλήθεια της 11ης Σεπτέμβρη», που υπερασπίζονται μαχητικά, ότι οι επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο (και παρ’ ολίγο στο Λευκό Οίκο, για να μην ξεχνιόμαστε) έγινε «από τα μέσα».

Βολική ερμηνεία για τους κρατούντες, σε τελευταία ανάλυση. Ισως να μην βολεύει την ηγετική κλίκα των ΗΠΑ, βολεύει όμως τα μέγιστα το ίδιο το σύστημα και τους λακέδες του. Οι λαοί θα πρέπει να ξεχάσουν ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μπορούν να χτυπηθούν από αποφασισμένους μαχητές. Θα πρέπει να ξεχάσουν ότι οι ισχυροί της Γης μπορούν να πάθουν το οτιδήποτε από τους… ξεβράκωτους. Οπως η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν ένα… πραξικόπημα, όπως η ενδυνάμωση του διεθνούς επαναστατικού κινήματος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οφειλόταν στη… «Σταλινική δικτατορία», έτσι και οι επιθέσεις στις ΗΠΑ (που καμία σχέση δεν έχουν, προφανώς, με τα δύο προηγούμενα παραδείγματα, όμως έχουν το μοναδικό κοινό ότι πόνεσαν τις ιμπεριαλιστικές χώρες, σε διαφορετική αναλογία φυσικά) προκλήθηκαν «από τα μέσα», γιατί «είναι αδύνατο να συμβεί διαφορετικά». Εδώ η CIA σε παρακολουθεί κι όταν κατουράς, θα μπορούσε να μην ήξερε τι πρόκειται να γίνει στο Μανχάταν;

Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί τελικά φαίνεται να… ήξεραν. Με τις τόσες πληροφορίες που βγήκαν στη δημοσιότητα από τους συνωμοσιολόγους, θα πιστέψουμε ότι η μισή Αμερική το ήξερε, αλλά… δεν το έλεγε! Η CIA έβαλε ολόκληρα συνεργεία για να φυτέψουν τα εκρηκτικά στους Πύργους, το Πεντάγωνο οργάνωσε ολόκληρη αποστολή για να ρίξει ρουκέτα στο… Πεντάγωνο, μέχρι κι ο αφροαμερικάνος Δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο, στην άλλη μεριά της Αμερικής, προειδοποιήθηκε ότι κάτι θα γίνει, ενώ ο μεγαλοδικηγόρος Ροκφέλερ έκανε ακριβέστατες προβλέψεις για το… πολύ σημαντικό στην παγκόσμια σκακιέρα Αφγανιστάν με τις… τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές (σε σπηλιές ίσως)! Κι όμως κανείς δεν βγήκε να πει τίποτα πριν το γεγονός, κανείς δεν τόλμησε να διαρρεύσει έστω κάτι για να αποφευχθεί! Χιλιάδες άνθρωποι κράτησαν το στόμα τους κλειστό! Κι αυτό οι συνωμοσιολόγοι θέλουν να το πιστέψουμε!

Το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει κανείς είναι να προσπαθήσει να εξιχνιάσει όλες τις περιπτώσεις συνωμοσίας και να μπλεχτεί σε ένα κυκεώνα δηλώσεων, «αναλύσεων» και μετά το γεγονός… προφητειών (που θυμίζουν αυτό που έκαναν οι χριστιανοί καλόγεροι, όταν παραποιούσαν παλαιότερα κείμενα, εμφανίζοντάς τα να προφητεύουν γεγονότα, προσθέτοντας τις περιγραφές αυτών των γεγονότων αφού είχαν συμβεί). Το ζήτημα είναι ότι οι επιθέσεις έπληξαν τόσο πολύ το γόητρο της «παντοδύναμης Αμερικής», που δεν θα μπορούσαν να γίνουν «από τα μέσα». Η θεωρία ενός «τρελού» ή μιας κλίκας «φανατικών νεοσυντηρητικών» μπάζει πολύ για μια τόσο ευρείας κλίμακας επίθεση, που έχει σχεδιαστεί ένα χρόνο πριν χωρίς κανείς να πάρει χαμπάρι (μόνο στα αστυνομικά μυθιστορήματα μπορούν να γίνουν αυτά τα πράγματα, όχι στην πραγματική ζωή). Ομως, οι «νεοσυντηρητικοί» ή «συντηρητικοί» ή όπως αλλιώς θέλετε να τους ονομάσετε δεν είναι ηλίθιοι. Αν ήθελαν να κάνουν προβοκάτσια, θα την έκαναν χωρίς να πλήξουν τόσο το γόητρο της υπερδύναμης. Αλλωστε, δεν χρειάζονταν προβοκάτσια για να επιτεθούν οι Αμερικάνοι στο Αφγανιστάν (όπου γνώριζαν ότι δεν θα κέρδιζαν εύκολα, με σχετικά πρόσφατη τη ρώσικη πανωλεθρία) ή στο Ιράκ. Το είχαν κάνει πριν από μερικά χρόνια στο ίδιο το Ιράκ (το ’91), το είχαν κάνει στη Γιουγκοσλαβία λίγα χρόνια αργότερα και μπορούσαν κάλλιστα να οργανώσουν μια επίθεση με πρόσχημα τα «όπλα μαζικής καταστροφής», χωρίς να γκρεμίσουν τα σύμβολα της οικονομικής και στρατιωτικής τους ισχύος.

Οι επιθέσεις έγιναν από ανθρώπους αποφασισμένους, που χτύπησαν στο κέντρο της υπερδύναμης, ανεβάζοντας τον πήχη τόσο ψηλά που τρόμαξαν πολύ κόσμο. Οι επιθέσεις ήταν μια απάντηση στην ιμπεριαλιστική θηριωδία που αγκαλιάζει όλο τον πλανήτη (από την Παλαιστίνη μέχρι τις χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου), ήταν μια απάντηση που εξέφρασε τις διαθέσεις των πληβειακών μαζών. Φυσικά, δεν ήταν επανάσταση, ούτε έθεσε σε κίνδυνο το ιμπεριαλιστικό σύστημα συνολικά. Αυτό που έθεσε σε κίνδυνο ήταν το γόητρό του και η ίδια του η ικανότητα να τρομοκρατεί τους λαούς με τη διαφημιζόμενη ισχύ του. Γι’ αυτό και η απάντηση ήταν άμεση.

Ομως, η «αντιτρομοκρατική σταυροφορία» δεν πέτυχε τίποτα. Οσοι «αριστεροί» κρύβονταν κάτω από τα κρεβάτια τους, σπέρνοντας τον τρόμο για την «παντοδυναμία των ΗΠΑ», θα έπρεπε τώρα να κάνουν την αυτοκριτική τους γι’ αυτή τους τη στάση. Τι πέτυχαν οι Αμερικάνοι 9 χρόνια μετά; Στο Ιράκ δεν υπάρχει καμία πολιτική σταθερότητα για να προχωρήσουν οι μπίζνες με το πετρέλαιο. Οι επιθέσεις συνεχίζονται. Οχι μόνο οι εμφυλιοπολεμικές αλλά και αυτές που έχουν στόχο τα αμερικάνικα στρατεύματα (τα οποία έχουν χάσει πάνω από 4.300 στρατιώτες τους σε 6 χρόνια κατοχής). Ο περασμένος μήνας ήταν ο πιο βίαιος των τελευταίων δεκατριών και η κατάσταση δεν φαίνεται να καλυτερεύει και πολύ. Οσο για το Αφγανιστάν, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, όπως έχουμε γράψει επανειλημμένα από τις στήλες της «Κ». Στο Ιράν, οι Αμερικάνοι φοβούνται να επέμβουν κι ούτε τη Βόρεια Κορέα τολμούν ν’ αγγίξουν. Επομένως, ποιο ήταν το κέρδος τους από την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία»;

Ορισμένοι ίσως πουν, ότι μια μαζική δολοφονία αμάχων στο κέντρο ακόμα και της ιμπεριαλιστικής Αμερικής δε μπορεί να δικαιολογηθεί με τίποτα. Ομως, μιλούν σαν... δυτικοί κι όχι σαν άνθρωποι που έχουν χάσει το δικαίωμα στη ζωή και χάνουν το δικαίωμα στην επιβίωση. Η αλήθεια είναι ότι μέσα από τα εκατομμύρια των πληβείων που ζουν με δύο δολάρια την ημέρα, μέσα από τα εκατομμύρια των πληβείων που σφαγιάζονται σε άδικους πολέμους και πεθαίνουν σαν τις μύγες από τις αρρώστιες και την εξαθλίωση, όσο διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση θα ξεπηδούν ομάδες που θα θέλουν το θάνατο όχι μόνο των ηγεμόνων αλλά και των υπηκόων των ιμπεριαλιστικών χωρών. Αυτό σίγουρα δεν ευχαριστεί κανέναν, αλλά αποτελεί μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που θα ανατραπεί μόνο αν οι λαοί των αναπτυγμένων χωρών σταθούν δίπλα στους πληβείους της Ανατολής, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα ζητούμενα της σημερινής εποχής.

Μετά τις 11 Σεπτέμβρη του 2001 κανείς δεν δικαιούται να το παίζει ανυποψίαστος. Οι κραυγές για τα αθώα θύματα (ακόμα κι όταν πρόκειται όντως για αθώα θύματα, όπως αυτά που σκοτώνονται σε κάθε πόλεμο) δεν οδηγούν πουθενά και είναι ιδιαίτερα προκλητικές όταν «βλέπουν» μονόπλευρα…