Τι γίνεται με τη Γαλλία και την Κίνα; Γιατί η Κίνα «στηρίζει το ευρώ»;

Ένας -ατελής έστω- χάρτης της "Ευρασίας".

Η "Ευρασία" υπάρχει ως πολιτικό όραμα εδώ και χρόνια, και βέβαια οι ΗΠΑ έχουν ως πάγιο στρατηγικό στόχο την καταπολέμηση αυτού του ενδεχόμενου, καθώς μια συμμαχία Ευρώπης (έστω και χωρίς την Αγγλία, που είναι πιστά φιλοαμερικάνικη στη συγκεκριμένη περίοδο) με τη Ρωσία, και κατ' επέκταση και με την Κίνα, θα δημιουργήσει μια ιμπεριαλιστική συμμαχία που δε μπορεί να σταματηθεί από το ΝΑΤΟ. Βέβαια, η Ευρώπη ήταν επί χρόνια, και εξακολουθεί να είναι, μέρος της αμερικανικής σφαίρας επιρροής, με τις ΗΠΑ να διατηρούν βάσεις σε πάμπολλες ευρωπαϊκές χώρες (από την Ελλάδα έως τη Γερμανία). Μια τέτοια συμμαχία δε σπάει εύκολα, και άρα οι όποιες προβλέψεις γίνουν είναι αρκετά "αβέβαιες" προς το παρόν.

Η δημιουργία της ευρωζώνης, και η άνοδος της Κίνας, σε συνδυασμό με την πτώση της Αμερικής, την έχουν φέρει όμως σε δύσκολη θέση. Είχαμε δει σε προηγούμενο άρθρο το πως η Γερμανία έχει ήδη αρχίσει να κοιτά προς την πλευρά της Ρωσίας.

Σε αυτό το άρθρο, θα δούμε αντίστοιχες κινήσεις της Γαλλίας προς τη Ρωσία και την Κίνα, παρότι ο Σαρκοζί γενικά είναι αμερικανόφιλος (πέρσι μάλιστα επανέφερε τη Γαλλία στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ). Παρότι αμερικανόφιλος όμως, πούλησε και πολεμικά πλοία στη Ρωσία, ενώ δε μπορεί να αγνοήσει τη διαρκώς μειούμενη ισχύ των ΗΠΑ, και την αυξανόμενη ισχύ της Κίνας. Και βέβαια, η Γαλλία δεν αρχίζει ούτε τελειώνει με το Σαρκοζί, σύντομα θα έχει πιθανότατα κάποιον άλλο ως πρόεδρο, με τη δημοτικότητα του Σαρκοζί να πέφτει διαρκώς.

Όπως λοιπόν διαβάζουμε σε πρόσφατο άρθρο των New York Times, ο Σαρκοζί θα προτείνει στο Μεντβέντεφ και τη Μέρκελ μια "κοινή συνθήκη για την οικονομία και την ασφάλεια". Αυτή η συνθήκη θα έχει ως στόχο να ενισχύσει τους δεσμούς Ευρώπης-Ρωσίας, και όπως αναφέρει το άρθρο, αμερικάνοι αξιωματούχοι δηλώνουν "δυσαρεστημένοι" από αυτή την εξέλιξη. Μάλιστα, οι NY Times επικαλούνται και ανώνυμες δηλώσεις αμερικάνου αξιωματούχου, ο οποίος δηλώνει "Από πότε, αναρωτιέμαι, η ευρωπαϊκή ασφάλεια δεν αποτελεί πλέον θέμα της Αμερικής, αλλά κάτι που θα το επιλύσει η Ευρώπη με τη Ρωσία; Μετά από 70 χρόνια όπου ήμασταν στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής ασφάλειας, είναι παράξενο να ακούμε ότι δεν αφορά πλέον τις ΗΠΑ".

Παρότι οι ΗΠΑ έχουν -προφανώς- ως θέση ότι μια συμμαχία με τη Ρωσία στον τομέα της "ασφάλειας" θα εξασθενήσει τη συμμαχία με το ΝΑΤΟ, ο Σαρκοζί όμως και η Μέρκελ έλκονται από την πρόταση αυτή του Μεντβέντεφ, ο οποίος την παρουσιάζει ως πιο "ταιριαστή" στην εποχή μας, με το ΝΑΤΟ και την "απομόνωση" της Ρωσίας να παρουσιάζονται ως "απομεινάρι του ψυχρού πολέμου".

Σε οικονομικό επίπεδο τώρα, η Γαλλία τον επόμενο χρόνο θα αναλάβει την προεδρία των G20. Εκεί, ο Σαρκοζί αναμένεται να επαναφέρει την πρόταση του για ένα νέο "Μπρέτον Γούντς", που θα αλλάζει το νομισματικό σύστημα, ώστε να αντικατοπτρίζει την πτώση των ΗΠΑ και την άνοδο της Κίνας. Άλλωστε, τον προηγούμενο μήνα, η υπουργός οικονομικών της Γαλλίας υιοθέτησε την πρόταση Κίνας - Ρωσίας για τα SDRs ως -προσωρινό έστω- αντικαταστάτη του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.

Πριν λίγες μέρες μάλιστα, οι Financial Times σε άρθρο τους έκαναν λόγο για "μυστικές συνομιλίες" Γαλλίας-Κίνας εν όψει της συνόδου των G20, κάτι που η Γαλλία βέβαια διέψευσε.

Τέλος πάντων, όπως εύστοχα επισημαίνει και το zerohedge, πέρσι οι G20 υπόσχονταν ότι δε θα αρχίσουν όλοι να υποτιμά ο ένας το νόμισμα τους εναντίον του άλλου, και να όμως που τώρα αυτό ακριβώς είναι που κάνουν (δείτε και το πρόσφατο άρθρο μας για τους "νομισματικούς πολέμους")...

Άσχετα λοιπόν με το τι θα ανακοινωθεί, και ακόμα και αν κάποια στιγμή (μάλλον όχι εντελώς άμεσα όμως) υιοθετηθεί το SDR, αυτό είναι μια προσωρινή κατάσταση.

Αυτό που κυρίως καθορίζει τις κινήσεις της Κίνας και της Ευρώπης είναι το ενδεχόμενο υπερπληθωρισμού του δολαρίου. Όσο περισσότερα δολάρια τυπώνουν οι ΗΠΑ από το πουθενά, τόσο πληθωρίζουν το νόμισμα τους (και οι ζημιές των τραπεζών από τη φούσκα του στεγαστικού και τα υπόλοιπα "τοξικά" είναι τόσα πολλά που πχ η Bank of America υπολογίζει σε αναφορά της ότι κάθε 6 μήνες θα πρέπει να τυπώνονται 500 με 750 δις $ για αρκετό διάστημα ακόμα). Και όσο περισσότερο οι ΗΠΑ το πληθωρίζουν, τόσο περισσότερο απομακρύνονται οι επενδυτές από το δολάριο. Και όσο περισσότερο απομακρύνονται οι επενδυτές από αυτό, τόσο περισσότερο πλησιάζουμε σε ένα σημείο όπου δε θα το θέλει πλέον κανένας (ήδη υπάρχει μαζική στροφή προς το χρυσό, όπως έχουμε επανειλημμένα δει).

Βέβαια, και οι υπόλοιποι πληθωρίζουν το νόμισμα τους, με την ευρωζώνη πάντως να είναι πιο "συγκρατημένη", ελέω Γερμανίας που αντέχει περισσότερο μια ισχυρή ισοτιμία, διότι οι εξαγωγές της βασίζονται στην ποιότητα τους, όχι τόσο στη χαμηλή τιμή τους. Από ένα σημείο και μετά βέβαια, και η Γερμανία θα αναγκαστεί να τυπώσει, διότι και οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι χρεωκοπημένες, όπως και οι αμερικάνικες (και άρα θέλουν "πακέτα σωτηρίας"), ενώ και τα προϊόντα της δε θα πουλιούνται αν όλα τα άλλα νομίσματα συνεχίσουν να πέφτουν και το ευρώ συνεχίσει να μένει σταθερό.

Όμως, επειδή το ευρώ (ή το όποιο νόμισμα χρησιμοποιεί η Γερμανία στο μέλλον, καθώς το ευρώ στη σημερινή μορφή του ίσως να διασπαστεί, με τους λαούς χωρών όπως η Ελλάδα ή η Ιρλανδία να το διαλύουν στο μέλλον) είναι πιο σταθερό από το δολάριο, η Κίνα το στηρίζει, ως "εναλλακτική λύση". Εννοείται βέβαια πως τα αποθέματα της σε δολάρια κυρίως τα επενδύει (σε χρυσό, γη, υποδομές εντός και εκτός Κίνας, κτλ), αλλά κάποια από αυτά τα έχει σε ευρώ, και γι' αυτό η Κίνα "στηρίζει την ευρωζώνη" όπως μας λένε και τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Άλλωστε, σε περίπτωση υπερπληθωρισμού, με το χρυσό να είναι το μοναδικό που θα μείνει όρθιο, η Ευρώπη έχει συνδυαστικά τον περισσότερο χρυσό σε σχέση με τους υπόλοιπους "παίχτες":



Άρα, το ευρώ θα έχει μια "μερική" υποστήριξη χρυσού, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα νομίσματα[*]. Άρα, θα είναι σχετικά πιο προτιμητέο από τα υπόλοιπα. Θα είναι ένα «αντι-δολάριο» για την Κίνα και τους υπόλοιπους, έστω και αν βέβαια και το ευρώ θα υποστεί μεγάλη «ζημιά» (υποτίμηση)

Μια ακόμα είδηση που αξίζει να σχολιαστεί είναι η κίνηση Ρωσίας-Κίνας να πραγματοποιούν τις μεταξύ τους συναλλαγές σε γουάν και ρούβλια, όχι σε δολάρια δηλαδή. Αυτό θα μειώσει ακόμα περισσότερο το ρόλο του δολαρίου, ενώ θα ενδυναμώσει περισσότερο ειδικά το γουάν, που πλέον "ανοίγεται", και ναι μεν εξακολουθεί να απέχει πάααρα πολύ από το να γίνει αυτό παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα (όπως είναι ο στόχος κάθε ιμπεριαλιστικού κράτους που θέλει να γίνει #1 ιμπεριαλιστική δύναμη του κόσμου), αλλά πάντως κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα. Έως τώρα το γουάν δε χρησιμοποιούνταν για συναλλαγές, να όμως που σιγά σιγά τα πράγματα αλλάζουν

[*]Στην κρίση του 1929, οι ΗΠΑ, και η πλειοψηφία των κρατών, είχαν ένα νόμισμα που λειτουργούσε με βάση τον "κανόνα του χρυσού". Αυτό σήμαινε ότι για να τυπώσουν χρήμα, έπρεπε να έχουν και τον αντίστοιχο χρυσό στα αποθέματα τους.

Το κράτος λοιπόν των ΗΠΑ, χωρίς καν να "τηρήσει τα προσχήματα" ("θα κάνουμε διάλογο", "για το καλό σας το κάνουμε", "οι αναδιαρθρώσεις είναι αναγκαίο κακό", μπλα, μπλα, μπλα) ΑΡΠΑΞΕ ΟΤΙ ΧΡΥΣΟ ΒΡΗΚΕ από τον κόσμο, και τύπωσε έτσι περισσότερο χρήμα.

Σήμερα, ο "κανόνας του χρυσού" έχει καταργηθεί - τα κράτη τυπώνουν όσο χρήμα θέλουν. Και ήδη έχουν τυπώσει αμύθητα ποσά, τα οποία κατέληξαν και καταλήγουν όλα στις τράπεζες για να μη χρεωκοπήσουν. Έτσι βέβαια υποτιμούν το νόμισμα, με αποτέλεσμα να κατακλέβουν τους εργάτες που πληρώνονται σε αυτό.

Από τη στιγμή που έχει καταργηθεί ο "κανόνας του χρυσού", γιατί να κλέψουν το χρυσό του κόσμου, προκαλώντας μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις; Ήδη υπάρχει γκρίνια, γιατί να προκαλέσουν για κάτι που δεν το έχουν "άμεση" ανάγκη;

Βέβαια, ίσως κάποιος να σκεφτεί ότι ίσως το επόμενο νομισματικό σύστημα, που κάποια στιγμή (όχι και τόοοσο μακρυά από ιστορικής άποψης) θα αντικαταστήσει αυτό που ισχύει σήμερα, με το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, να επαναφέρει τον "κανόνα του χρυσού". Και τότε όντως τα κράτη θα θέλουν να έχουν χρυσό.

Όμως, στην πραγματικότητα, αυτό είναι εντελώς απίθανο, αν όχι αδύνατο να γίνει, τουλάχιστον όχι για πολλά χρόνια ακόμα.

Αυτή τη στιγμή, ΚΑΜΙΑ χώρα δεν έχει αρκετά αποθέματα χρυσού για να συνδέσει το νόμισμα της με το χρυσό. Η δύση πουλάει το χρυσό της, η Κίνα, η Ινδία, κτλ ναι μεν αγοράζουν, αλλά ακόμα δεν έχουν αρκετό. Προς το παρόν λοιπόν, δε θα έχουμε επιστροφή στον κανόνα του χρυσού.


Επίσης, αν δούμε τι είναι αυτό που κρατά αυτή τη στιγμή το δολάριο εκεί που είναι, θα διαπιστώσουμε ότι οι ΗΠΑ κατάργησαν τον "κανόνα του χρυσού", διότι δε μπορούσαν να έχουν καπιταλιστική ανάπτυξη αν δεν το υποτιμούσαν, και έτσι άρχισαν να τυπώνουν και να τυπώνουν και να τυπώνουν. Την ίδια στιγμή όμως, φρόντισαν να συνδέσουν το δολάριο με έναν ιδιότυπο "κανόνα του πετρελαίου":

Η τιμή του πετρελαίου είναι σε δολάρια (δείτε και τα δελτία της τηλεόρασης που λένε ότι "η τιμή ενός βαρελιού μπρεντ είναι Χ ή Ψ δολάρια").

Ουσιαστικά δηλαδή, αν έχεις ευρώ ή γιεν ή λίρες Αγγλίας, κτλ, και θέλεις να αγοράσεις πετρέλαιο, αυτό που κάνεις, άσχετα αν το καταλαβαίνεις ή όχι, είναι ότι πρώτα μετατρέπεις το νόμισμα σου σε δολάριο, και μετά αγοράζεις το πετρέλαιο σου. Ως εκ τούτου, όλοι στηρίζουν το δολάριο, διότι αλλιώς δε μπορούν να πάρουν πετρέλαιο.

Δεν είναι τυχαίο που όταν ο Σαντάμ ανακοίνωσε ότι το Ιράκ θα πουλάει πετρέλαιο σε ευρώ οι ΗΠΑ τον τσάκισαν (ενώ παλιότερα ο Σαντάμ ήταν "σύμμαχος" για τις ΗΠΑ).

Δεν είναι τυχαίο που και ο Αχμαντινετζάντ ανακοίνωσε ότι το Ιράν θα πουλάει πετρέλαιο σε ευρώ, και οι ΗΠΑ "ετοιμάζονται" και για αυτόν (αν δεν "αιμορραγούσαν" στα υπόλοιπα μέτωπα που έχουν ανοίξει ίσως θα είχαν ήδη μπουκάρει)

Δεν είναι τυχαίο που καλλιεργείται έντονα ένα κλίμα "σταυροφορίας" εναντίον του Ισλάμ, γυρίζοντας μας σε πολύ σκοτεινές εποχές. Η θρησκεία επιβεβαιώνει το συσκοτιστικό ρόλο της, προσφέροντας θρησκευτική (ιδεολογική) κάλυψη για την μανιασμένη προσπάθεια της δύσης να ελέγξει τη ροή του πετρελαίου.

Και επειδή και οι ντόπιοι πληθυσμοί της Μ Ανατολής είναι "πίσω", απαντούν με το Ισλάμ, την ίδια ώρα που οι ιμπεριαλιστές αρπάζουν το πετρέλαιο, την ίδια ώρα που μεγάλοι πληθυσμοί ξεκληρίζονται ή μεταναστεύουν εξαθλιωμένοι προς Ευρώπη, ελάχιστοι κατανοούν τη σχέση χρυσού-νομίσματος-πετρελαίου, και ολοένα και περισσότεροι βρίσκουν τον εχθρό στο Ισλάμ (ενώ η "δύση" είναι αυτή που ρημάζει τη Μ Ανατολή) και πείθονται να γίνουν "σταυροφόροι" εναντίον των "άπιστων" μουσουλμάνων ή Ταλιμπάν εναντίον των σταυροφόρων (αν και αυτοί ομολογουμένως υπερασπίζονται και την πατρίδα τους εναντίον των κατακτητών - αυτό είναι αναντίρρητα σημαντικό και αξιοσέβαστο κίνητρο)