Την προσωπική μου άποψη γι’ αυτές τις εκλογές την έχω παραθέσει σε περασμένη ανάρτηση με κατακλείδα την θέση: ΑΠΟΧΗ από τις κάλπες των αυτοδιοικητικών εκλογών και ραντεβού στους λαϊκούς αγώνες στο πεζοδρόμιο, στους δρόμους του αγώνα, όπου ανθίζει η ελπίδα.
Από μόνη της η αποχή από τις κάλπες δεν λέει τίποτα αν σ' αυτή την στάση δεν συνδυαστεί η αποδοκιμασία του πολιτικού προσωπικού με το να βγει η νεολαία, ο εργαζόμενος λαός, τα λαϊκά στρώματα, στους δρόμους. Στους δρόμους της συλλογικότητας, των αναζητήσεων, των πολιτικών αντιπαραθέσεων, στους δρόμους της αντίστασης και του αγώνα, ενάντια στην καπιταλιστική επέλαση που βιώνουμε.
+ σχόλια + 2 σχόλια
Και τι θα γίνει με την αποχή; ; Μπας και θα ιδρώσει το αυτάκι τους;Στις ΗΠΑ που έχει τεράστια αποχή είδες καμία αλλαγή;;
Μόνο η μαζική καταψήφιση της εκάστοτε ηγεσίας που λαμβάνει μέτρα αλά Πινοσέτ μπορεί λίγο να τους ταρακουνήσει.
Μεταξύ μας: Εάν μιλάμε για πολίτες που είναι αμφιταλαντευόμενοι μεταξύ ...όλων των κομμάτων, ψηφίζουν για πλάκα ό,τι νά' ναι, δεν έχουν καμία ενημέρωση ούτε και άποψη και δεν συμμετέχουν σε τίποτε, αυτοί καλύτερα να απέχουν. Ούτως ή άλλως καμία ουσιαστική διαφορά έχει το να ψηφίσουν από το να απέχουν. Δεν διαφωνώ με τη συνειδητή αποχή αλλά με τη χαζοχαρούμενη απολίτικη αποχή που είναι μόδα και ύποπτα προμοτάρεται από επώνυμους, μεγαλοεκδότες, κανάλια, κεφάλαιο κλπ ως δήθεν πράξη αντίστασης.
Όσο βολικό για το σύστημα είναι το να μην συμμετέχει κάποιος ως πολίτης σε τίποτε συλλογικό αλλά μόνο να ψηφίζει κάθε 4 χρόνια έχοντας την αυταπάτη ότι θα καθορίσει τα πράγματα (αυτό δηλ. που κάνει το 90% των συνελλήνων), το ίδιο βολικό για το σύστημα είναι και να το να πιστεύουμε ότι μπορεί να αναπτυχθεί μαζικό κίνημα αγώνα, αντίστασης και ανατροπής από ...απέχοντες που θεωρούν απάτη ή μάταιη την εκλογική διαδικασία. Πώς συμβιβάζεται το ένα με το άλλο;
Δημοσίευση σχολίου