Σε παλιότερη ανάρτηση, λέγαμε ότι:
Ας πούμε ότι είστε εργοδότης, και ψάχνετε να αγοράσετε την εργατική δύναμη μερικών εργατών για να παράγουν σε ένα εργοστάσιο το οποίο διευθύνετε. Στον καπιταλισμό, ο εργάτης είναι και αυτός ένας ιδιότυπος...έμπορος, που έχει ως μοναδικό του εμπόρευμα την εργατική του δύναμη, την οποία είναι υποχρεωμένος να πουλήσει στον εργοδότη, αλλιώς δε θα έχει τα απαραίτητα για να ζήσει.
Πηγαίνετε λοιπόν μια "βόλτα στα μαγαζιά", και διαπιστώνετε ότι στο μαγαζί Α (ας το ονομάσουμε Αγγλία) έχουν εργατική δύναμη στην «τιμή» των (πχ)
• 1000 ευρώ/μήνα
• ασφάλιση
• σύνταξη στα 67
• κάποια συνδικαλιστικά δικαιώματα
• σχετική ελευθερία [αντι]λόγου, κτλ.
Τόσα ζητούν οι εργάτες για να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη εκεί.
Αν πάτε μετά στο μαγαζί Β (ας το πούμε Ισπανία), οι εργάτες εκεί κοστίζουν
• 900 ευρώ/μήνα
• ασφάλιση
• σύνταξη στα 67
• κάποια συνδικαλιστικά δικαιώματα
• σχετικά περισσότερη ελευθερία [αντί]λόγου, κτλ.
Έπειτα, στο μαγαζί Γ (ας το πούμε Βουλγαρία), οι εργάτες θα σας ζητήσουν
• 500 ευρώ/μήνα
• ασφάλιση
• σύνταξη στα 67
• ελάχιστα συνδικαλιστικά δικαιώματα
• μικρή ελευθερία [αντί]λόγου, κτλ.
Στο μαγαζί Δ τώρα (ας το πούμε Κίνα), μπορείτε να αγοράσετε εργάτες για
• 200 ευρώ/μήνα
• ανύπαρκτη ασφάλιση
• σύνταξη ούτε και εγώ ξέρω πότε
• σχεδόν ανύπαρκτα συνδικαλιστικά δικαιώματα
• σχεδόν ανύπαρκτη ελευθερία [αντί]λόγου, εγγύηση από το κράτος ότι αν κουνηθούν οι εργάτες θα τους καταστείλει, κτλ.
Από που θα "ψωνίζατε" εργατική δύναμη;
Ίσως να δυσανασχετείτε που παρουσιάζω τους εργάτες ως εμπόρους [της εργατικής τους δύναμης]. Και όμως, το μόνο πράγμα που έχει ο εργάτης σε ένα κόσμο «όπου όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται» είναι η εργατική του δύναμη.
Και όσο η παραγωγή ελέγχεται από λίγους ανθρώπους (τους κεφαλαιοκράτες), αυτό θα συμβαίνει, οι εργάτες θα τους πουλούν την εργατική τους δύναμη, και αν ζητήσουν «πολλά λεφτά», οι αγοραστές θα φεύγουν αν δε σταματηθούν, και θα πηγαίνουν αλλού, όπου τους κάνουν καλύτερη τιμή.
Παρατηρήστε πχ στην Ελλάδα την κουβέντα για τη «γενιά των 700 ευρώ»...
Είναι απογοητευτικό να βλέπει κανείς ότι όσο δίκιο και αν έχουν όσοι μιλούν πχ για ζητήματα όπως η «γενιά των 700 ευρώ», και το πόσο λίγα είναι αυτά τα χρήματα, δυστυχώς βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος:
Ποιο είναι το δάσος;
Το δάσος είναι ότι σε σχέση με τις τιμές του μαγαζιού Δ (Κίνα, Ινδία, κτλ), η τιμή των 700 ευρώ/μήνα είναι πολύ ακριβή...
Θυμηθείτε αυτά που είπαμε παραπάνω - ότι δηλαδή στα μάτια ενός αγοραστή που μπορεί να πάει στο μαγαζί Δ, οι τιμές του μαγαζιού Α, Β, Γ είναι πολύ ακριβές.
Ακόμα και τα 700 ευρώ/μήνα είναι «πολλά», όταν μπορείς να βρεις εργάτες για 1 με 2 δολάρια την ημέρα.
Στα μάτια ενός τέτοιου αγοραστή (εργοδότη), ο εργάτης των 700 ευρώ είναι «προνομιούχος», ο εργάτης που διαμαρτύρεται για το χαμηλό μισθό του είναι «αυθάδης» (ειδικά από τη στιγμή που αν ο εργάτης στην Κίνα καταστέλλεται βιαίως αν τυχόν κινητοποιηθεί από το κράτος, λογοκρίνεται αν θέλει να πει κάτι «ύποπτο» για τους εκμεταλλευτές του, κτλ), ο εργάτης που θέλει κοινωνική ασφάλιση-ένσημα για να έχει περίθαλψη είναι «καλομαθημένος» (πολλοί Κινέζοι εργάτες ζουν στις τρώγλες, και εσείς διαμαρτύρεστε για το ότι πολλαπλασιάζονται τα ράντζα στα νοσοκομεία? Δε φτάνει που έχετε νοσοκομεία, θέλετε και κρεβάτια – σα δε ντρέπεστε ρε «αχάριστοι»...)
Επιπρόσθετα, ακόμα και αν ένας εργοδότης δε μεταναστεύσει για προορισμούς όπως η Κίνα, με χαμηλό εργατικό κόστος, θα πρέπει μετά να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό από τους υπόλοιπους εργοδότες που έχουν πάει εκεί, και τώρα εισάγουν τα ίδια εμπορεύματα με αυτόν, σε χαμηλότερες (ανταγωνιστικότερες) τιμές, με αποτέλεσμα όσοι μένουν στη δύση (κυρίως οι μικροί κεφαλαιοκράτες, αυτοί δηλαδή που δεν έχουν τη δυνατότητα να μεταναστεύσουν) να κλείνουν, ή να συρρικνώνονται, κτλ, και η "ελεύθερη αγορά" να γίνεται στην πραγματικότητα ολοένα και πιο ολιγοπωλιακή (καθώς μένουν μόνο λίγοι σε κάθε κλάδο).
Φτάνουμε λοιπόν σε μια κατάσταση όπου ξεκάθαρα πλέον η επιβίωση του καπιταλισμού εξαρτάται από την ικανότητα του να κλέψει ακόμα περισσότερο τους εργάτες ("κινεζοποίηση").
-Γρήγορα, θα αργήσουμε στη δουλειά!
-Ποια δουλειά, ξέχασες ότι χθες μας απέλυσαν;
Διαβάζουμε τώρα στην "Καθημερινή":
Μαύρη τρύπα 1 δισ. ευρώ έχει το ΙΚΑ
Σε τραπεζικό δανεισμό θα υποχρεωθεί να καταφύγει το ΙΚΑ προκειμένου να καλύψει τις υποχρεώσεις του, καθώς δεν μπορεί να περιμένει από τον φετινό προϋπολογισμό άλλες πιστώσεις πέραν αυτών που έχουν ήδη εγγραφεί και εγκριθεί στο πλαίσιο του Μνημονίου.
Εδώ γιατί δεν έχει "πακέτο σωτηρίας";
Μάλιστα, δε χρειάζεται καν "πακέτο σωτηρίας" - στην πραγματικότητα, το κράτος χρωστά πολλά δις ευρώ στα ταμεία, αλλά δεν τα δίνει. Τα δίνει στις τράπεζες, "και άσε τα κορόιδα να ψάχνονται όταν δε θα πάρουν σύνταξη ποτέ των ποτών".
Άλλωστε, αν δεν παίρνουν σύνταξη, γίνονται πιο ανταγωνιστικοί στα μάτια του εργοδότη, που ψάχνει, ως αγοραστής [εργατικής δύναμης] που είναι, να ψωνίσει την καλύτερη δυνατή ποιότητα στη χαμηλότερη δυνατή τιμή.
Την ίδια ώρα, διαβάζουμε επίσης και άλλη μια νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης, που όλο μιλά για το πως θα αποφύγει το κράτος τη χρεωκοπία, αλλά αποφεύγει να πει πως οι πολιτικές της χρεωκοπούν το λαό, και φέρνουν φτώχεια "άλλων εποχών", που κάποιοι, κακώς, νόμιζαν πως είχαν παρέλθει "ανεπιστρεπτί":
Με εντολή κυβέρνησης και τρόικας ο ΟΑΕΔ διαμόρφωσε ένα νέο «πρωτότυπο» πρόγραμμα, που βάζει άμεσα σε εφαρμογή με διαδικασίες εξπρές τις επόμενες βδομάδες, και με το οποίο παρέχει επιδότηση 100% των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων.
Συγκεκριμένα, ο ΟΑΕΔ θα παρέχει πλήρη απαλλαγή στους εργοδότες για το μισό προσωπικό τους από ασφαλιστικές εισφορές για ένα χρόνο, εφ’ όσον «δεσμευτούν» (!) ότι δεν θα απολύσουν το σύνολο του προσωπικού τους για 18 μήνες!
Την ίδια ώρα και ενώ θα τρέχει αυτό το «χαριστικό» για το κεφάλαιο πρόγραμμα, η κυβέρνηση μελετά σοβαρά το ενδεχόμενο να μειώσει γενικώς τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές για όλους τους εργαζόμενους κατά 3 με 4 μονάδες. Μια τέτοια δραστική μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών ισοδυναμεί με την ουσιαστική κατάργησή τους!
Σε αυτό το πλαίσιο μάλλον πρέπει να ενταχθούν και οι εξαγγελίες της κ. Λ. Κατσέλη, αρμοδίας υπουργού Εργασίας, για την «συνεργασία δημόσιας και ιδιωτικής ασφάλισης» προκειμένου να τύχουν υγειονομικής περίθαλψης οι άνεργοι, το κόστος της οποίας, όπως είπε η κ. υπουργός, δεν υπερβαίνει τα 5 ευρώ το μήνα!
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες 400 χιλ. άνεργοι που επιδοτούνται από τον ΟΑΕΔ, θα αποκτήσουν ιδιωτικά συμβόλαια πρωτοβάθμιας περίθαλψης (η Νοσοκομειακή περίθαλψη κουτσά στραβά καλύπτεται(από το ΕΣΥ) τα οποία θα συναφθούν με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, το κόστος των οποίων θα καταβάλλει ο ΟΑΕΔ μέσω κοινοτικών χρηματοδοτήσεων.
Χαράς Ευαγγέλια! Η πλήρης ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης θα ξεκινήσει από τους ανέργους και έχει ο Θεός! Άλλωστε, σε λίγο, οι άνεργοι και οι απασχολούμενοι θα είναι μάλλον περισσότεροι από αυτούς που θα έχουν πλήρη απασχόληση!
Την ίδια ώρα που το πρόγραμμα επιδότησης των εργοδοτικών εισφορών τρέχει με ταχύτητα φωτός, οι συναρμόδιοι υπουργοί έχουν ξεχάσει να συνυπογράψουν, κατά το «ΒΗΜΑ», προγράμματα για ανέργους ύψους 600 εκατ. ευρώ! Βλέπετε αυτά τα πράγματα θα αφορούν πράγματι ανέργους και δεν θα είναι προγράμματα που, στο όνομα των ανέργων, προσφέρουν «τζάμπα» χρήμα στους εργοδότες!
Με απλά λόγια, οι φόροι που πληρώνει [και] ο εργάτης στο κράτος θα πηγαίνουν στις τσέπες των εργοδοτών, που θα επιδοτούνται προκειμένου να μην καταβάλλουν από την τσέπη τους τις εισφορές για την ασφάλιση του εργάτη. Είναι σαν ένα "παζάρι", με τον πωλητή να κάνει μια "καλύτερη τιμή" ("έκπτωση") στον υποψήφιο αγοραστή, ώστε αυτός να ψωνίσει. Μόνο που πλέον η "τιμή" (ο μισθός, τα ωράρια και τα δικαιώματα του εργάτη) έχει πέσει τόσο πολύ, που πολλοί δε μπορούν καν να τα βγάλουν πέρα.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά αν ρίξει μια ματιά στις τιμές των γειτονικών μαγαζιών (από την εντελώς διπλανή Βουλγαρία, έως την Κίνα και την Ινδία), θα δει ότι στην πραγματικότητα, ο δυτικός εργάτης πρέπει να κάνει ακόμα μεγαλύτερες "εκπτώσεις" προκειμένου να προτιμηθεί από τον εργοδότη-αγοραστή της εργατικής του δύναμης, σε σημείο που δε θα μπορέσουν καν να επιβιώσουν πολλοί από εμάς, ενώ οι υπόλοιποι θα ζουν στη φτώχεια και την ανέχεια.
ΥΓ: Δεν είναι τυχαία και η δήλωση του Μητσοτάκη χθες στο mega (όποτε θέλουν κάποιος να επιτεθεί "μέχρι τέλους" στους εργάτες, φέρνουν το Μητσοτάκη να μιλήσει στα δελτία ειδήσεων), ότι ο Σαμαράς είναι "λαϊκιστής" που λέει ότι το μνημόνιο θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, και επίσης ότι, άσχετα με το αν υπογραφόταν το μνημόνιο ή όχι «Τα μέτρα δεν μπορούσαμε να τα είχαμε αποφύγει. Τα μέτρα είναι όλα αναγκαία και χρειάζονται κι άλλα».
Αυτό που λέει ο Μητσοτάκης, και όχι μόνο αυτός βέβαια, είναι πως άσχετα με το ποιο κόμμα κυβερνά, και άσχετα με το αν υπογράφεται ένα μνημόνιο με το ΔΝΤ ή όχι, αυτό που ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ χρειάζεται το καπιταλιστικό σύστημα σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι να ρημαχθούν οι εργάτες. Το αν αυτό θα γίνει μέσω του μνημονίου, ή αν θα υπογραφεί ένας άλλος νόμος, κτλ είναι δευτερεύων. Το πρωτεύουν είναι να "ρίξει τις τιμές" ο εργάτης, ώστε να "κινεζοποιηθεί", ή έστω να "βουλγαροποιηθεί", ώστε να γίνει πιο φτωχός ("ανταγωνιστικός") στα μάτια του εργοδότη, που ελέγχει ολιγοπωλιακά την παραγωγή...
Δημοσίευση σχολίου