Την ίδια ώρα που στην Ελλάδα μειώνεται ακόμα περισσότερο η φορολογία των επιχειρήσεων (από το 24% πέφτει στο 20% - και τώρα από πού θα έχει έσοδα το κράτος; Α ναι, υπάρχουν τα γνωστά "κορόιδα", οι κατώτερες τάξεις), η Ιρλανδία βρίσκεται σε μια κατάσταση γνωστή και ως "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα":
Βλέπετε, η Ιρλανδία αντιμετωπίζει σοβαρή κρίση, μιας και στην πραγματικότητα είναι επίσης χρεωκωπημένη ως κράτος, απλά οι τράπεζες-δανειστές της δε θέλουν να την αφήσουν να χρεωκοπήσει, πριν μπορέσουν να αρπάξουν ότι περισσότερο μπορούν.
Όμως, στην Ιρλανδία έχουν εδώ και χρόνια περάσει μια σειρά από "νεοφιλελεύθερες μεταρυθμίσεις" - εξ ου και τα κολακευτικά λόγια που ακούγονταν για αυτή από ένα σωρό κυρίαρχα ΜΜΕ, κυβενρητικά στελέχη διάφορων κρατών, κτλ. Ανάμεσα σε αυτές τις "μεταρυθμίσεις" ήταν και η πτώση της φορολογίας των επιχειρήσεων στο 12.5%, σε εξωφρενικά χαμηλό δηλαδή επίπεδο, που προφανώς και εμποδίζει το κράτος να έχει έσοδα, αλλά προφανώς προσελκύει το κεφάλαιο, ώστε να επενδύσει εκεί. Άλλωστε, είναι πλέον φανερή η τάση του κεφαλαίου να επενδύει εκεί όπου έχει μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους, και τα μέρη που έχει όντως τα μεγαλύτερα ποσοστά κέρδους είναι...οι μπανανίες, οι μοντέρνες φεουδαρχίες, κτλ - εξ ου και οι πολλές επενδύσεις σε τέτοιες χώρες, και η πίεση-εκβιασμός στους λαούς των υπόλοιπων χωρών να "μπανανοποιηθούν" και αυτοί, αλλιώς "επενδύσεις γιοκ".
Χάρη σε αυτό το χαμηλό φορολογικό συντελεστή για τις επιχειρήσεις, η Ιρλανδία πράγματι προσέλκυσε μερικές επιχειρήσεις, ειδικά σε τομείς όπου η Κίνα δεν είχε "τεχνογνωσία" πριν μερικά χρόνια (πχ πριν 1-2 δεκαετίες δεν υπήρχαν στην Κίνα πολλοί προγραμματιστές, ή, αν υπήρχαν, δεν ήταν πολύ καλοί. Γι' αυτό άλλωστε και οι πρώτες επιχειρήσεις που πήγαν εκεί ήταν επιχειρήσεις που ήθελαν χειρωνάκτες εργάτες, πχ για ρούχα, παπούτσια, κτλ, και στη συνέχεια πήγαν και επιχειρήσεις πχ πληροφορικής, μιας και πλέον οι κινέζοι εργάτες έχουν την απαραίτητη εκπαίδευση για τέτοιου είδους εργασίες).
Τώρα που η Ιρλανδία βρίσκεται στο έλεος των τοκογλύφων, και με την κυβέρνηση να αρείται να προχωρήσει σε στάση πληρωμών, οι χώρες της Ευρώπης την πιέζουν να αυξήσει το 12.5%, ώστε να μαζέψει περισσότερα έσοδα, αλλά, κυρίως, για να διώξουν τις επενδύσεις από την Ιρλανδία, "σκοτώνοντας" με αυτόν τον τρόπο έναν ανταγωνιστή τους.
Αν η Ιρλανδία δεν υπακούσει, τότε την απειλούν με διακοπή του δανεισμού (αν και αυτό δεν είναι απειλή, ο λαός της Ιρλανδίας έχει κάθε λόγο να επιθυμεί τη στάση πληρώμών, να διακόψει αυτός δηλαδή την τοκογλυφία των τραπεζών πάνω του).
Αν όμως υπακούσει, τότε για μια ακόμα φορά έρχεται στην επιφάνεια η ρίζα του προβλήματος, δηλαδή ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, σύμφωνα με τον οποίο η παραγωγή καθορίζεται από τα συμφέροντα μιας χούφτας ολιγαρχών:
Αν λοιπόν αυξηθεί η φορολογία των επιχειρήσεων, τότε οι επιχειρήσεις αυτές (πχ Microsoft, Hewlett-Packard, Intel, κτλ) απειλούν ήδη ότι θα φύγουν. Δεν ενδιαφέρονται για το τι θα απογίνουν οι εργάτες της Ιρλανδίας. Ενδιαφέρονται μόνο για τα δικά τους κέρδη, και δε διστάζουν να καταδικάσουν αμέτρητους εργάτες στη φτώχεια και τη μιζέρια, προκειμένου να τα μεγιστοποιήσουν.
Αν όμως είναι έτσι, τότε γιατί να συνεχίσουμε να δεχόμαστε ένα σύστημα όπου οι δικές ανάγκες και συμφέροντα δε σημαίνουν σχεδόν τίποτα, και να μην παλέψουμε για ένα σύστημα όπου η παραγωγή θα ορίζεται από εμάς, με βάση τα συμφέροντα μας, χωρίς την ύπαρξη των κεφαλαιοκρατών που θα κάνουν κουμάντο αντί για τους εργάτες;
Δημοσίευση σχολίου