Για την απεργία των δημοσιογράφων

Γράφει ο δημοσιογράφος με μπλοκάκι.
Αγαπητοί σύντροφοι. Με αφορμή την σημερινή κινητοποίηση του κλάδου μου θέλω να γράψω κάποιες σκέψεις, οι οποίες δεν μου δημιουργήθηκαν πρόσφατα αλλά μου είναι παγιωμένες από τον πρώτο καιρό που βρέθηκα σ’ αυτό το χώρο.

Δεν θα μιλήσω για το «διευθυντικό δικαίωμα» που στέλνει εργαζόμενους 30-35 χρονών να παίρνουν τσιγάρα στον αρχισυντάκτη. Ούτε θα αναφερθώ στην εργοδοτική αυθαιρεσία που φτάνει στο σημείο να εξευτελίζει νέες κοπέλες που έχουν όνειρο να γίνουν «λειτουργοί της ενημέρωσης». Ούτε θα μιλήσω επίσης για το «χαρτζιλίκι» που παίρνουμε αντί για μισθό, τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας που επικρατούν στο επάγγελμά μας, το αβάσταχτο άγχος της δουλειάς, κ.λπ. Όλα αυτά είναι γνωστά όπως γνωστό είναι ότι σήμερα οι μεγαλοϊδιοκτήτες των ΜΜΕ εκμεταλλεύονται την καπιταλιστική κρίση με στόχο την παραπέρα συρρίκνωση των όποιων δικαιωμάτων και κεκτημένων της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων στα ΜΜΕ.

Εγώ θέλω να επικεντρωθώ αλλού. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που διαδηλώσαμε σήμερα είμαστε συνένοχοι στο «έγκλημα» που διαπράττετε εδώ και χρόνια σε βάρος της δημοσιογραφίας.
Μήπως τόσα χρόνια στο σινάφι μας δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι «συνάδελφοι» που τσεπώνουν «τα μαύρα» για να εκτελούν διατεταγμένοι υπηρεσία;
Μήπως δεν ξέρουμε τους «τρόφιμους» του υπουργείου Εσωτερικών όπως και του Προστασίας του Πολίτη που τσεπώνουν τα «μυστικά κονδύλια»;
Ολοι μας δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί οι δημοσιογράφοι που χρησιμοποιούν την πένα και τα μικρόφωνα τους για να εκτελούν, με το αζημίωτο, «διατεταγμένη υπηρεσία»;
Γιατί ποτέ δεν βγήκαμε να τα αποκαλύψουμε αυτά; Μήπως και εμείς την «βρίσκαμε» με την «δόξα» του γυαλιού, και την «επωνυμία» της υπογραφής; Ή έστω μας παραμύθιαζαν οι εργοδότες μας για «τις προοπτικές που έχουμε» και κάναμε «γαργάρα» όσα βλέπαμε να συμβαίνουν γύρω μας;

Δεν γνωρίζουμε όλοι μας ότι όλα τα σημαντικά ΜΜΕ, με δυνατότητα παρέμβασης στην κοινή γνώμη έχουν συγκεντρωθεί στα χέρια 5-6 καπιταλιστών που χρησιμοποιούν την δημοσιογραφία ως «επιχειρηματική δραστηριότητα» που αποσκοπεί στο κέρδος; Ότι χρησιμοποιούν τα τηλεοπτικά κανάλια μέσω των οποίων ασκείται η «πίεση» στους κυβερνώντες για την ανάληψη δημοσίων έργων και προμηθειών; Μήπως δεν ξέρουμε ότι τα περισσότερα ΜΜΕ έχουν μεταβληθεί οχήματα πίεσης, εκβιασμών και απειλών για να εξυπηρετούνται οι μπίζνες των ιδιοκτητών τους; Γιατί ποτέ δεν μιλήσαμε για τα παραπάνω;

Γνωρίζω ότι η αντίληψη περί «συλλογικής ευθύνης» είναι ναζιστική αρχή και δεν θέλω να τσουβαλιάσω όλους τους δημοσιογράφους. Αλλά ας μου απαντήσουν οι συνάδελφοι: Πότε αντισταθήκαμε όταν ο αρχισυντάκτης έκοβε και έραβε τα κείμενα μας για να προσαρμόζονται στην «γραμμή» του ΜΜΕ που εργαζόμαστε; Μήπως είναι ψέματα ότι όλοι μας έχουμε φτάσει στο σημείο να αυτολογοκρινόμαστε σ’ αυτά που γράφουμε και λέμε γιατί διαφορετικά ο κίνδυνος της απόλυσης είναι πάνω απ’ τα κεφάλια μας; Εμείς λοιπόν που κάθε εργατική διεκδίκηση την προβοκάραμε συνειδητά, για να είμαστε αρεστοί στα αφεντικά μας πώς τώρα έχουμε απαίτηση ο λαός να μας συμπαρασταθεί τώρα που η οικονομική κρίση άγγιξε και τον κλάδο μας;

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ: Αναγκαστήκαμε να παραλείψουμε κάποια ονόματα και περιστατικά στον χώρο του ΜΜΕ, που αναφέρει το e-mail που πήραμε, πρώτον γιατί είναι ανώνυμο και δεύτερο γιατί πιθανόν να μας δημιουργούσε προβλήματα αν αναφέραμε περιστατικά την βασιμότητα των οποίων δεν μπορεί να αποδείξουμε.