Ολο αυτό το σκηνικό, βέβαια, διαβάζεται κι ανάποδα: ο Παπανδρέου, ως εκπρόσωπος του δωσιλογισμού της ελληνικής αστικής τάξης, εισπράττει τους επαίνους από τους εκπροσώπους των κατακτητών. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται στις συνθήκες του 2010. Στη διάρκεια της ναζιφασισπκής κατοχής η ελληνική κεφαλαιοκρατία συνεργάστηκε αρμονικότατα με τους κατακτητές. Στη συνέχεια δέθηκε στο άρμα των αγγλοαμερικανών ιμπεριαλιστών, για να τσακίσει το τεράστιο αντιστασιακό ρεύμα του ελληνικού λαού, που ζητούσε την κοινωνική του απελευθέρωση. Σήμερα, μετά από μια περίοδο τεράστιων κερδών, που αναπαύονται σε κάποια funds του εξωτερικού και κερδοσκοπούν με το ελληνικό κρατικό χρέος, που η αρπακτικότητα της κεφαλαιοκρατίας δημιούργησε, παλιά και νέα τζάκια έθεσαν τη χώρα υπό την οικονομική κατοχή της τρόικας ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ, με διπλό σκοπό. Την πληρωμή υπέρογκων τόκων στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο και την «κινεζοποίηση» του ελληνικού προλεταριάτου.
Αν μη τι άλλο, τούτη την περίοδο αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει κανένας πατριωτισμός που να συνδέει τους εργαζόμενους με τους κεφαλαιοκράτες της Ελλάδας. Τα δυο έθνη στο εσωτερικό του νεοελληνικού έθνους φαίνονται πιο καθαρά από κάθε άλλη φορά. Το έθνος των αστών προσπαθεί να υποδουλώσει τελείως το έθνος των προλετάριων. Να τους μετατρέψει σε μια άβουλη μάζα, που θα ψάχνει για ένα κομμάτι ψωμί (κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά), ανεχόμενη την πιο σκληρή εκμετάλλευση, τριτοκοσμικού τύπου.
Η προπαγανδιστική εκστρατεία δεν οργανώθηκε μόνο για να φτιάξει το προφίλ του Παπανδρέου, αλλά και για να προσθέσει νέους εκβιασμούς στον ελληνικό λαό. Γι' αυτό, άλλωστε, κουβάλησαν και τον γνωστό καταστροφολόγο Νούριελ Ρουμπίνι, ο οποίος συναντήθηκε επί δίωρο με Παπανδρέου και Παπακωναταντίνου (αλήθεια, πόσο πήγε το μαλλί, γιατί ο προφέσορ ούτε στην τουαλέτα δεν πάει τζάμπα), για να προστεθεί και μια αγγλοσαξονική πινελιά κινδυνολογίας στο όλο σκηνικό.
Ο Στρος-Καν, με τον αέρα του αποικιοκράτη, δεν δίστασε να πει ότι δεν ήρθε μόνος του, αλλά εμείς τον φωνάξαμε, επειδή τον έχουμε ανάγκη. Σαν άλλος Παπαδόπουλος, παρέστησε κι αυτός το γιατρό που θεραπεύει τον ασθενή ελληνικό λαό. Στη Βουλή δεν δίστασε να προχωρήσει ακόμα και σε εσωτερική παρέμβαση, ζητώντας από τη ΝΔ να στηρίξει και το Μνημόνιο, αφού στηρίζει όλους τους νόμους που απορρέουν απ' αυτό.
Σ' αυτό, βεβαία, δεν έχει και άδικο. Η ΝΔ δήλωσε και πάλι πανέτοιμη να στηρίξει όλα τα αντεργατικά και αντιλαϊκά νομοθετήματα, όπως το νόμο για τις ΔΕΚΟ, για τις εργασιακές σχέσεις και τις συλλογικές συμβάσεις, τον «αναπτυξιακό» νόμο κ.λπ.
Δημαγωγεί δήθεν αντιμνημονιακά, ενώ στην πράξη στηρίζει τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» και καμαρώνει γι' αυτό. Αλλο πράγμα, όμως, η στάση της ΝΔ και άλλο η ευθεία παρέμβαση του Στρος-Καν στα εσωτερικά πολιτικά ζητήματα, που μόνο με την ιταμότητα ενός αποικιοκράτη μπορεί να εξηγηθεί. Κι όμως, ουδείς τόλμησε να του πει μια κουβέντα, ενώ ο Σαμαράς συναντήθηκε μαζί του μετα την πρόκληση.
«Κάθε συζήτηση για επιμήκυνση ισοδυναμεί με προδοσία», ούρλιαζε ο Χρυσοχόίδης προ ελάχιστων εβδομάδων. Κι όμως, τώρα όλοι μιλούν ανοιχτά γι' αυτό και μόνο γι' αυτό. Ο Στρος-Καν εμφανίστηκε σαν ο «καλός» που από την αρχή ήθελε μεγαλύτερη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, αλλά σκάλωσε στην ΕΕ. «Θεωρώ ότι μπορούμε, χωρίς να θέσουμε νέους όρους, να παρατείνουμε τη διάρκεια αποπληρωμής του δανείου, ούτως ώστε να διευκολυνθείτε», είπε μιλώντας στη Βουλή. Την επομένη, ο κολλητός του και εκρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ Π. Ρουμελιώτης εξήγησε τι εννοούσε: στη νέα σύμβαση που θα γίνει θα ενσωματωθεί το υπάρχον Μνημόνιο! Μ' άλλα λόγια, το Μνημόνιο παίρνει παράταση τουλάχιστον μέχρι το 2021! Και βέβαια, θα γίνει επικαιροποίησή του και για τα επόμενα χρόνια, αφού το υπάρχον αναφέρεται μόνο στα χρόνια μέχρι το 2013.
Δε μπορεί να γίνει ενσωμάτωση του Μνημονίου στη νέα σύμβαση, χωρίς να τεθούν ετήσιοι οικονομικοί στόχοι, μέτρα που θα στηρίζουν την επίτευξη αυτών των στόχων και διαδικασίες ελέγχου-επιτήρησης.
Τα παπαγαλάκια του Παπακωνσταντίνου έχουν ήδη αρχίσει να φτιάχνουν κλίμα... θριάμβου, γράφοντας ότι οι έλεγχοι δεν θα είναι πια τριμηνιαίοι, αλλά... εξαμηνιαίοι!
Αντίθετα με τον Στρος-Καν, που μάλλον φιλοδοξεί να διεκδικήσει τη γαλλική προεδρία και φτιάχνει και το προσωπικό του πολιτικό προφίλ, ο Ρεν υπήρξε συγκρατημένος. Ξεκαθάρισε ότι η συζήτηση για την επιμήκυνση θα γίνει το Γενάρη. Γιατί το Γεναρη; Γιατί το Δεκέμβρη έχουν να συζητήσουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα στην Ε.Ε. Οταν έχουν βγει τα μεγάλα μαχαίρια, όταν «σφάζονται» δημόσια η Μέρκελ με τον Γιούνκερ σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης της δημοσιονομικής κρίσης και της κρίσης χρέους χωρών-μελών της Ευρωζώνης, όταν το γενικό ζήτημα είναι ανοιχτό, δεν είναι δυνατόν ν' ασχοληθούν με το ειδικό ζήτημα της Ελλάδας.
Πρέπει να θεωρείται δεδομένο, όμως, ότι η επιμήκυνση θα δοθεί, γιατί αυτό απαιτεί το συμφέρον των ευρωπαϊκών τραπεζών και η σταθερότητα της ευρωζώνης. Εκείνο που μένει ανοιχτό είναι οι ακριβείς όροι με τους οποίους θα δοθεί και η γενικότερη στρατηγική στην οποία θα ενταχθεί. Είτε Δεκέμβρη είτε Γενάρη είτε αργότερα, για τον ελληνικό λαό το ίδιο κάνει. Το αλυσόδεμα στο ζυγό μιας μακρόχρονης κατοχής πρέπει να θεωρείται δεδομένο, αν δεν ξεσηκωθούν και οι πέτρες στην Ελλάδα.
Ο Στρος-Καν υπήρξε κυνικός: παίρνετε μεγάλους μισθούς και πρέπει να τους «εξομαλύνουμε». Ποιοι είναι οι μεγάλοι μισθοί; Τα 740 ευρώ της ΕΓΣΣΕ, που στην πράξη γίνονται πολύ λιγότερα, με την εκ περιτροπής εργασία, τη διευθέτηση και τις άλλες «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις. Μ' αυτό τον τρόπο φωτογραφίζουν την «κινεζοποίηση» του ελληνικού προλεταριάτου. Αυτές είναι οι «ιστορικές στιγμές για την Ελλάδα», στις οποίες αναφέρθηκε ο Μπαρόζο. Αλλωστε, όπως ο ίδιος είπε, στη συνάντηση του με τον Παπανδρέου, «χρειάζονται εξαιρετικά σκληρά μέτρα από όλες τις χώρες τη Ευρώπης» και ο Παπανδρέου «είναι ένας άνθρωπος που αποδίδει, δεν δεσμεύεται μόνο».
Οι καπιταλιστές, μέσω του ΣΕΒ, έχουν καταθέσει ήδη ένα μανιφέστο-εφιάλτη για τους εργαζόμενους. Εκείνο που εναπόκειται στην κυβέρνησι (και στις επόμενες) είναι η βήμα-βήμα υλοποίηση αυτού του μανιφέστου, με «σπρώξιμο» και από την τρόικα που δεν έχει πρόβλημα να παίξει το ρόλο του «κακού», προσφέροντας στην κυβέρνηση το άλλοθι που χρειάζεται σε κάθε φάση. Οσο δεν υπάρχει αντίσταση, όσο η εργατική τάξη παραμένει μουδιασμένη στη γωνία, τόσο θα αποθρασύνονται κατοχικοί και δωσίλογοι.
Πηγή: Εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ"
Δημοσίευση σχολίου