"Να φάμε τους πλούσιους";

-"Να φάμε τους πλούσιους";


Δε θα χτυπηθούν απαραίτητα όσοι είναι "πλούσιοι".

Θα τιμωρηθούν όσοι έχουν συμφέρον να εκμεταλλεύονται τους εργάτες, και όσοι τους υποστηρίζουν.

Ποιοι είναι αυτοί που έχουν συμφέρον να εκμεταλλεύονται τους εργάτες;

Αυτοί που δεν παράγουν, αλλά αρπάζουν, με διάφορους (νόμιμους ή/και παράνομους) τρόπους ένα ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό του πλούτου που παράγουν οι εργάτες με την εργασία τους.

Για παράδειγμα, ένας τραπεζίτης ή ένας βιομήχανος δε θα έχει ούτε ψωμί να φάει αν δεν εκμεταλλευτεί την εργασία των εργατων του. Αν θέλει να φάει, ΠΡΕΠΕΙ να τους εκμεταλλευτεί (ή να αλλάξει επαγγελμα). Όπως τα βαμπίρ ΠΡΕΠΕΙ να πιουν αίμα, έτσι και αυτοί ΠΡΕΠΕΙ να εκμεταλλευτούν την εργασία άλλων. Είναι εκ φύσεως παράσιτα. Το είναι πλούσια ή φτωχά παράσιτα είναι σχετικό, και άρα δευτερεύον. Για παράδειγμα, πολλοί τραπεζίτες βλέπουν τις τράπεζες τους να κλείνουν (ειδικά με το ξέσπασμα της κρίσης, πάνω από 300 τράπεζες έχουν βάλει λουκέτο στις ΗΠΑ από το 2008 εως σήμερα).

Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι συγκεκριμένοι τραπεζίτες είναι "αθώοι"; Προφανώς και όχι, απλά δεν ήταν τόσο ικανοί στον παρασιτισμό όσο οι υπόλοιποι. Αλλά "αθώοι" δεν είναι - η ταξική τους θέση τους ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ να εκμεταλλεύονται το μόχθο άλλων, και άρα, όσο παραμένουν τραπεζίτες εξωθούνται στο να ρημάζουν.

Ομοίως για τους βιομήχανους, εφοπλιστές, κτλ.

Όσοι απ' αυτούς δεν περάσουν με την πλευρά των εργατών (γιατί προφανώς θα υπάρξουν και τέτοιοι, όπως πάντα) είναι εχθροί του λαού.

-"ενα συστημα που σκοτωνει αυτους με τους οποιους διαφωνει, τι ειναι; Δημοκρατια;"


Όλα τα συστήματα έτσι είναι. Αλλάζει η "οπτική γωνία". Αλλάζει το ποιος κάνει κουμάντο.

Αν κάνει κουμάντο μια μικρή μειοψηφία που ζει εις βάρος των υπόλοιπων, τότε το σύστημα αυτό πρέπει να ανατραπεί (αν το βλέπεις από τη σκοπιά της βασανιζόμενης πλειοψηφίας).

Αν όμως πάρει την εξουσία η κοινωνική πλειοψηφία, δηλαδή οι εργάτες, τότε βεβαίως και μπορεί, πρέπει και δικαιούται να χτυπήσει τη μειοψηφία που παρασιτεί εις βάρος της. Αυτό το πολίτευμα ο Λένιν το ονόμασε δικτατορία του προλεταριάτου (περισσότερο σε μια ανάρτηση μας που κάναμε πριν λιγες μέρες επί του θέματος).

Βέβαια, απέτυχε θα μου πεις. Σωστά, αλλά μόνο με αυτό το στόχο μπορεί να δει προκοπή η ανθρωπότητα, διότι μόνο τότε υπάρχει η προοπτική του τέλους της εκμετάλλευσης, και μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση. Τότε, και μόνο τότε, μπορεί να δημιουργηθεί μια κοινωνία όπου δε θα υπάρχουν άνθρωποι που έχουν συμφέρον από το να εκμεταλλευτούν τους γύρω τους. Εώς τότε, όσο επιτρέπουμε στην εκμετάλλευση να υπάρχει και να αναπτύσσεται, τόσο θα πηγαίνουμε "προς τα πίσω"...

-"Ναι, αλλά εγώ δε θέλω εκτελέσεις, κτλ"


Αφελείς ανοησίες. Άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά, από πείνα, θεραπεύσιμες ασθένειες, κτλ. Την ίδια ώρα, οι κοινωνικές ανισότητες σπάνε το ένα ιστορικό ρεκόρ μετά το άλλο.

"Λεφτά υπαρχουν" δηλαδή, απλά τα έχουν συσσωρεύσει σε τεράστιες ποσότητες ελάχιστα χέρια και αυτό προυποθέτει μερικοί άλλοι να πεθαίνουν. Και αυτό εκτέλεση είναι.

Αν σε ενοχλεί ο όρος "εκτέλεση", τότε και εγώ τον αλλάζω: Αντί λοιπόν να τους εκτελέσουμε, απλά θα τους αφήσουμε χωρίς φαί, ή χωρίς φάρμακα άμα αρρωστήσουν, και αν "τυχόν" πεθάνουν, ε τότε τι να πω, ας το ονομάσουμε "ανθρωπιστική κρίση" ή κάτι παρόμοιο. Έτσι, θα έχουμε και καθαρή τη συνείδηση μας. Μάλιστα, θα κάνουμε που και που και κανέναν έρανο, ώστε να τους δίνουμε και κανά ξεροκόμματο, και έτσι όχι μόνο θα συντηρούμε και μερικούς από δαύτους (αποδεκατίζοντας όλους τους υπόλοιπους), αλλά θα λέμε ότι είμαστε και "φιλάνθρωποι" από πάνω, κάτι που οπωσδήποτε θα τονώνει και την αυτοπεποίθηση μας ως "καλοί και δημοκρατικοί πολίτες με προοδευτικές ιδέες".

"θελω ουσιαστικη Δημοκρατια, οπου να λαμβανουν ολοι μερος ισοτιμα, οχι με αρχηγια καποιο "συμβούλιο" που θα καταληξει να μαζευει ολη την εξουσια στα χερια του και να μας καταληξει σε ακομη χειροτερες καταστασεις απο αυτες που ζουμε σημερα"


Άρα θέλεις εργατικά συμβούλια που θα συμμετέχουν όλοι. Ωραία, αυτό λέω και εγώ.

-"σε κατηγορω γιατι επιλεγεις να αποδεχθεις εκτελεσεις εναντιον κάποιων για να "γινει η αλλαγη", χωρις να τους δινεις καμμια δυνατοτητα επιλογης η και υπερασπισης"


Έχουν την επιλογή να σταματήσουν να ρημάζουν τους εργάτες κάθε μέρα. Όπως βέβαια και ένα βαμπίρ έχει, υποθετικά μιλώντας, την επιλογή να μην πιει αίμα. Όπως το βαμπίρ θα πεθάνει αν δεν πιει, έτσι και ο βιομηχανος ή ο τραπεζίτης θα χρεωκοπήσει αν δεν εκμεταλλευτεί τον εργάτη. Γι' αυτό και δεν το έχουν κάνει, και ούτε πρόκειται.

Όσο για υπεράσπιση, προφανώς και θα υπερασπιστούν τα ασύλληπτα προνόμια που έχουν εις βάρος μας. Το κάνουν άλλωστε καθημερινά, με ψέματα, μισές αλήθειες, ξύλο, πολέμους, κτλ.

Και αν τυχόν απειληθούν περισσότερο (διότι η συζήτηση που κάνουμε τώρα είναι πολύ πρώιμη, έχουμε δρόμο μπροστά μας), θα κάνουν και χειρότερα, τους έχουμε ξαναδεί και στο παρελθόν και τους ξέρουμε