Το ΜΠΑΤΣΟΚ είναι εδώ

Του Β. Σε λίγο θα βάζουμε στοιχήματα για το ποιος υπουργός θα ξεπεράσει τους υπόλοιπους σε φασιστικό λόγο. Γιατί αν μιλάμε για πράξη δεν χρειάζεται να επιμερίσουμε ευθύνες. Είναι όλοι εξίσου υπεύθυνοι. Τον χορό βέβαια ως χτες τον έσερνε το φασιστοειδές που ακούει στο όνομα Πάγκαλος. Σήμερα την σκυτάλη την παίρνουν δύο άλλα πρωτοκλασάτα φασιστοειδή. Ο Παπουτσής και ο Χρυσοχοίδης. Ο πρώτος ξεπέρασε στη βουλή σε φασιστικό οχετό τους συναδέλφους του του ΛΑΟΣ, στην «αγόρευσή» του για τους μετανάστες και το τείχος του αίσχους. Ο δεύτερος «αποκαλύφτηκε» ότι έδινε μηνιαία ολοκληρωμένη αναφορά στην πρεσβεία των Αμερικάνων για τα πάντα. Τέτοιος υποταγμένος γυμνοσάλιαγκας δεν πρέπει να έχει περάσει στην ιστορία.
Ά, ξέρει και όλα τα μέλη των οργανώσεων ένοπλης βίας στην Ελλάδα. Δεν μπορεί όμως να τα συλλάβει γιατί δεν έχει αποδείξεις. Θα πείτε ότι πολλοί αγωνιστές είναι μέσα χωρίς καμιά απόδειξη και με ωμή καταπάτηση από το κράτος και τους μηχανισμούς του των ίδιων των αστικών νόμων. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για το φασιστοειδές γλυφτρόνι των Αμερικάνων.

Έχουμε λοιπόν μια σαφή επιβεβαίωση της θέσης που λέει ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τα κόμματα, τους ανθρώπους και ότι άλλο από την ονομασία που διαλέγουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Από το πώς οι ίδιοι ονομάζουν τις επιλογές τους. Αλλά από τα συμφέροντα που υπηρετούν. Γι’ αυτό μάλλον πρέπει να βάλουμε τέλος στα επιχειρήματα του τύπου «που είσαι νιότη να ‘βλεπες…που θα καταντούσα».
Ας σταματήσουμε να ασχολούμαστε με απορία για την κατάντια του προέδρου της ΕΦΕΕ, την σαπίλα του στέλεχους της ΕΔΑ, τον κυνισμό του γλύφτη … Ελλάδα Κύπρος Παλαιστίνη Αμερικάνος δεν θα μείνει.

Το ΜΠΑΤΣΟΚ για να περάσει μια τέτοια αδίσταχτη αντεργατική πολιτική έχει ανάγκη από όσο πιο φασιστικό λόγο γίνεται. Έχει ανάγκη επίσης να χαϊδέψει τα πιο επικίνδυνα αντανακλαστικά και ιδεολογήματα που δυστυχώς κυκλοφορούν στον κόσμο της δουλειάς. Όπως τον κοινωνικό αυτοματισμό ενάντια στις απεργίες.

Θα ξεσαλώσουν πάλι αυτή και την άλλη εβδομάδα που θα σκληραίνει η μάχη για τα ΜΜΜ. Όπως τον ρατσισμό που στηρίζεται σε μια αντιδραστικότατη, απολίτικη και «ελληνοκεντρική» αντίληψη για την μετανάστευση. Και βεβαίως χρειάζονται μια πλήρη ταύτιση του φασιστικού λόγου με την κατασταλτική πράξη. Αυτό το έχουν καταφέρει περίφημα. Δεν είναι ανάγκη να αναφέρουμε τα καθημερινά δείγματα γραφής των δυνάμεων καταστολής, αστυνομίας και δικαιοσύνης. Για μια ακόμη φορά θα διαπιστώσουμε τον καταλυτικό ρόλο της εξουσίας στην διαμόρφωση των πολιτικών (συλλογικών και ατομικών) θέσεων και συμπεριφορών.

Θα πείτε ότι εδώ η εξουσία μετάλλαξε άλλα και άλλα κόμματα, άλλες και άλλες προσωπικότητες, στο ΜΠΑΤΣΟΚ, στον Παπουτσή, τον Πάγκαλο και τον Χρυσοχοίδη θα δυσκολευότανε; Έτσι είναι. Είναι τόσο «πλανεύτρα» η εξουσία που κάνει τους ανεγκέφαλους να νομίζουν ότι η μάζα, η πλέμπα, δεν έχει ούτε κρίση, ούτε μνήμη. Ότι θα την βγάλουν καθαρή και τώρα και όταν φύγουν από τα πράγματα – άσχετα αν αυτοί θέλουν να είναι με την εξουσία μέχρι το τέλος τους, αυτή κάποτε θα τους εγκαταλείψει – και θα περνούν ζωή χαρισάμενη. Τόσο θράσος. Βεβαίως το θέμα δεν είναι η αυτοδικία αλλά πες το αυτό στον αγανακτισμένο και αηδιασμένο άνεργο π.χ.
Το θέμα είναι να μετατρέψουμε την οργή μας για τα γκεσέμια της φασιστοειδούς κυβέρνησης του ΜΠΑΤΣΟΚ, για το ίδιο το ΜΠΑΤΣΟΚ και το σύστημα που υπηρετεί, σε αγώνα, σε πάλη για την ανατροπή του αντιδραστικού καπιταλιστικού συστήματος.

Β.