Η ελληνική κοινωνία ακούει τις ηθικολογίες των πρωταγωνιστών της πολιτικής σκηνής και ταυτόχρονα βλέπει τις πράξεις τους. Αντιλαμβάνεται ότι οι κύριοι αυτοί έχουν γίνει εξπέρ στη «βούτα» και τη συγκάλυψη. Μπορεί να εμφανίζονται ορκισμένοι πολιτικοί αντίπαλοι, αλλά κόρακας κοράκου μάτι ουδέποτε έβγαλε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ότι οι κόρακες δεν αίρουν την ασυλία συναδέλφου τους ούτε καν για πολεοδομικές παραβάσεις!
Κι αν λοιπόν οι εν λόγω φύλακες της πολιτικής ηθικής προστατεύουν εαυτούς από δικαστικές ταλαιπωρίες για... πλημμελήματα, αντιλαμβάνεται κανείς ότι για τα κακουργήματα έχουν αναπτύξει τακτικές αυτοπροστασίας τύπου ομερτά. Ο νόμος της σιωπής είναι θεσμοθετημένος και ονομάζεται παραγραφή.
Η διαδικασία και η μεθόδευση είναι γνωστή: Εξεταστικές επιτροπές, υπόγεια παζάρια, χρονοβόρες διαδικασίες μέχρι που τα αδικήματα παραγράφονται. Αυτό που απομένει τελικά είναι τα ξεκαθαρίσματα πολιτικών λογαριασμών, τα οποία συχνά κινούνται στο όριο της πολιτικής χυδαιότητας.
Κι όμως, αυτό το πολιτικό σύστημα, το οποίο ουδέποτε τιμώρησε σοβαρά τις αμαρτίες των στελεχών του, έχει τώρα στήσει στον τοίχο μια ολόκληρη κοινωνία, την οποία καθημερινά εκτελεί στο όνομα της «διαφθοράς».
Ολόκληρες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, οι εργαζόμενοι και ασφαλισμένοι όλων των κατηγοριών βλέπουν να επιδεινώνεται καθημερινά η θέση τους ή να χάνεται χωρίς προοπτική αναπλήρωσης η δουλειά και η περιουσία τους. Κι όλα αυτά επειδή η κυβέρνηση θεωρεί ότι η κοινωνία συλλήβδην είναι διεφθαρμένη και η αξιωματική αντιπολίτευση συγκατανεύει βάζοντας ακατανόητους διαδικαστικούς αστερίσκους.
Η ίδια συναίνεση εκδηλώνεταικαι στα σκάνδαλα τους. Το πόρισμα της εξεταστικής για τη Siemens είναι μια ακόμη απόδειξη. Της παραγραφής το κάγκελο και η αλήθεια στα αζήτητα ...
Πηγή: "Ποντίκι"
Δημοσίευση σχολίου