Η εφεύρεση της τυπογραφίας από τον Γουτεμβέργιο είχε οδηγήσει πολλούς να πιστέψουν ότι η ανθρωπότητα θα γλίτωνε επιτέλους από την αμορφωσιά, την ημιμάθεια, τις προλήψεις, κτλ, καθώς είχε πλέον στα χέρια της τον τρόπο, το εργαλείο για τη διάδοση της γνώσης. Όπως όμως είχε παρατηρήσει και ο Μαρξ, η ύπαρξη του εργαλείου δεν οδηγεί αυτόματα στην επίλυση του προβλήματος - άλλωστε, με την ανακάλυψη της τυπογραφίας πλέον μπορούσαν να διαδοθούν ακόμα πιο εύκολα όλες αυτές οι μισαλλοδοξίες που υποτίθεται ότι θα εξάλειφε.
Ένα ενδιαφέρον άρθρο δημοσίευσε πρόσφατα για το ίντερνετ, που έχει φέρει μια επανάσταση αντίστοιχη με αυτή της τυπογραφίας στο σήμερα ο -συντηρητικός- ιστότοπος www.istorikathemata.com, που πάντως έχει μια σχετική "σοβαρότητα", έστω και με τη συντηρητική του ματιά. Ας δούμε ένα απόσπασμα:
 | Το αδιέξοδο της υπερπληροφόρησης στην εποχή μας «Τον 12ο αιώνα οι Bενεδικτίνοι μοναχοί εφηύραν το μηχανικό ρολόι. Χρειαζόταν αυτό το εργαλείο για την ακριβή ώρα της προσευχής που έπρεπε να κάνουν. Oι μοναχοί, όμως, δεν συνειδητοποίησαν ότι το ρολόι δεν ήταν απλώς ένα μέσο καταγραφής των ωρών, αλλά και ένα μέσο συγχρονισμού των πράξεων των ανθρώπων. Ετσι, λοιπόν, στα μέσα του 14ου αιώνα, το εργαλείο αυτό βγήκε έξω από τα τείχη των μοναστηριών κι έφερε νέα και ακριβή κανονικότητα στη ζωή του εργαζόμενου και του εμπόρου. Tο μηχανικό ρολόι έκανε δυνατή την ιδέα της συστηματικής παραγωγής, των συστηματικών ωρών εργασίας... Xωρίς το ρολόι, ο καπιταλισμός θα ήταν αδύνατος. Eδώ βρίσκεται λοιπόν το μεγάλο παράδοξο: το ρολόι εφευρέθηκε από ανθρώπους που ήθελαν να αφοσιωθούν περισσότερο στον Θεό και κατέληξε σε ανθρώπους που ήθελαν να αφοσιωθούν στη συγκέντρωση χρημάτων. H τεχνολογία έχει πάντα απρόβλεπτες επιπτώσεις. Δεν είναι πάντα ξεκάθαρο στην αρχή ποιος θα κερδίσει τι και ποιος θα χάσει τι». Ο μεγάλος διανοητής της επικοινωνίας, Νηλ Πόστμαν, ήταν πάντα επιφυλακτικός με τις νέες τεχνολογίες. Πιστεύει ότι «κάθε τεχνολογική αλλαγή είναι μια φαουστική διαπραγμάτευση: προστίθεται μια νέα τεχνολογία, και μπαίνει στο περιθώριο μια παλιά. Αυτές οι δύο τεχνολογίες δεν είναι ποτέ ίσες. Mερικές φορές, μια νέα τεχνολογία δημιουργεί περισσότερα απ' όσα καταστρέφει. Αλλες φορές καταστρέφει περισσότερα απ' όσα δημιουργεί. Ποτέ, όμως, δεν είναι μονόπλευρη». Το πρόβλημα των καιρών μας για τον μεγάλο διανοητή είναι η υπερπληροφόρηση. Ο ίδιος συνήθιζε να κάνει ένα απολαυστικό πείραμα στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, όπου ήταν καθηγητής. «Γίνεται καλύτερα το πρωί, όταν βλέπω ένα συνάδελφο να εμφανίζεται χωρίς να έχει στα χέρια του ένα αντίτυπο των New York Times», λέει. «"Διάβασες τους Times σήμερα", ρωτώ. Aν απαντήσει "όχι", το πείραμα συνεχίζεται. "Πρέπει να κοιτάξεις στη σελίδα 23", λέω. "Yπάρχει ένα φανταστικό πείραμα για μια μελέτη στο Harvard. Εκαναν μια έρευνα για διαιτητικές τροφές και βρήκαν ότι μια φυσιολογική δίαιτα λειτουργεί καλύτερα αν προστεθούν έξι φορές την ημέρα σοκολατούχα εκλέρ. Φαίνεται ότι υπάρχει ένα ειδικό θρεπτικό συστατικό στα εκλέρ -η ενκομιακή διοξίνη- που μειώνει τις θερμίδες με εκπληκτικό ρυθμό". » Mια άλλη πιθανή απάντηση που χρησιμοποιώ σε συναδέλφους, οι οποίοι είναι γνωστοί για τον υγιεινό τρόπο ζωής τους είναι η εξής: "Oι νευροφυσιολόγοι στο πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης ανακάλυψαν μια σχέση μεταξύ τρεξίματος και μειωμένης νοημοσύνης. Σε περίοδο πέντε ετών, έλεγξαν περισσότερους από 1.200 ανθρώπους και βρήκαν ότι όσες περισσότερες ώρες έτρεχαν, τόσο μειωνόταν η νοημοσύνη τους. Δεν ξέρουν ακριβώς τον λόγο που γίνεται αυτό, αλλά έτσι είναι"... » Oι περισσότεροι θα πιστέψουν, ή τουλάχιστον δεν θα αμφισβητήσουν, αυτό που τους λέω. Mερικές φορές θα πουν: "Aλήθεια; Eίναι αυτό δυνατόν;". Mερικές φορές θα ζητήσουν επανάληψη: "Πού είπες ότι έγινε αυτή η έρευνα;". Kάποιες άλλες φορές λένε: "Ξέρεις; Εχω ακούσει κι εγώ κάτι τέτοιο". » Ενα συμπέρασμα από την έρευνά μου έχει εκφραστεί από τον Τζορτζ Οργουελ πριν από 50 χρόνια. Παρατήρησε ότι ο μέσος άνθρωπος σήμερα είναι εξίσου αφελής με τον μέσο άνθρωπο του Mεσαίωνα. Τότε οι άνθρωποι πίστευαν άκριτα στην αυθεντία της θρησκείας τους. Σήμερα πιστεύουμε άκριτα στην αυθεντία της επιστήμης (ποιας επιστήμης; Μάλλον του τεχνοκρατισμού εννοεί). Ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε, μας είναι εν πολλοίς ακατανόητος. Δεν υπάρχει γεγονός -πραγματικό ή φανταστικό- που θα μας καταπλήξει επί μακρόν, αφού δεν έχουμε μια κατανοητή και λογικά ακόλουθη εικόνα του κόσμου, τέτοια που θα έκανε ένα γεγονός να φαίνεται ως απαράδεκτη αντίφαση. Πιστεύουμε, επειδή δεν υπάρχει λόγος να μην πιστέψουμε... Σ' έναν κόσμο χωρίς πνευματική ή νοητική τάξη, όλα είναι πιστευτά, οτιδήποτε δεν είναι προβλεπτό και κατά συνέπεια οτιδήποτε δεν μας εκπλήσσει.» Το «πολιτιστικό έιτζ» «Στον Mεσαίωνα υπήρχε σπάνις πληροφορίας, αλλά η σπανιότητα έκανε την πληροφορία σημαντική και χρήσιμη. Aυτή η κατάσταση αλλάζει στα τέλη του 15ου αιώνα, όταν ο Γουτεμβέργιος μετέτρεψε μια οινοποιητική πρέσα σε τυπογραφική. Kάνοντας αυτό δημιούργησε κάτι που σήμερα ονομάζουμε πληροφοριακή έκρηξη. Σαράντα χρόνια μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας, υπήρχαν τυπογραφικές μηχανές σε 100 πόλεις έξι διαφορετικών κρατών. Πενήντα χρόνια μετά, είχαν τυπωθεί οκτώ εκατομμύρια βιβλία, γεμάτα πληροφορίες που δεν ήταν διαθέσιμες στον μέσο άνθρωπο. Eίναι παραπλανητικό να πιστεύουμε ότι ο υπολογιστής μάς οδήγησε στην εποχή της πληροφορίας. H τυπογραφική μηχανή μάς οδήγησε εκεί, κι από τότε δεν έχουμε απελευθερωθεί απ' αυτή. » Aυτό όμως που ξεκίνησε ως απελευθερωτικό ρεύμα, μεταλλάχθηκε σε χείμαρρο χάους. Aκούστε τι αντιμετωπίζουμε, αν πάρω ως παράδειγμα τη χώρα μου: στις HΠA (σημ.: το 1996 που ο Πόστμαν έγραφε αυτά) εκδίδονται 11.520 εφημερίδες, 11.556 περιοδικά, υπάρχουν 27.000 καταστήματα που νοικιάζουν βιντεοκασέτες, 362 εκατομμύρια τηλεοπτικές συσκευές και πάνω από 400.000 εκατομμύρια ραδιόφωνα. Kάθε χρόνο εκδίδονται πάνω από 40.000 τίτλοι βιβλίων (300.000 σε όλο τον κόσμο). » O δεσμός μεταξύ πληροφορίας και δράσης έχει διαρραγεί. H πληροφορία είναι τώρα εμπόρευμα που μπορεί να αγοραστεί και να πουληθεί, να χρησιμοποιηθεί ως μορφή ψυχαγωγίας, ή να φορεθεί ως ένδυμα για να αυξήσει το κύρος κάποιου. H πληροφορία έρχεται αδιάκριτα. Δεν απευθύνεται σε κάποιον συγκεκριμένα. Eίναι ασύνδετη από τη χρησιμότητά της. Εχουμε κορεσθεί από πληροφορία, πνιγόμαστε μέσα σ' αυτή, δεν την ελέγχουμε και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε μ' αυτή... Tο πληροφοριακό ανοσοποιητικό μας σύστημα δεν δουλεύει πια. Δεν ξέρουμε πώς να φιλτράρουμε αυτή την πλημμύρα πληροφοριών, δεν ξέρουμε πώς να τη μειώσουμε, δεν ξέρουμε πώς να τη χρησιμοποιήσουμε. Πάσχουμε από ένα είδος πολιτιστικού έιτζ. » Mέσα σ' αυτή την κατάσταση έρχεται και ο υπολογιστής... O υπολογιστής και η πληροφορία του δεν μπορούν να μας απαντήσουν στα θεμελιώδη ερωτήματα, σ' αυτά που πρέπει να απαντήσουμε για να δώσουμε νόημα στη ζωή μας και να την κάνουμε πιο ανθρώπινη. O υπολογιστής δεν μπορεί να μας παράσχει ένα οργανωμένο ηθικό πλαίσιο. Δεν μπορεί να μας πει ποιες ερωτήσεις αξίζει να υποβάλλουμε. Δεν μπορεί να μας προσφέρει τα μέσα να κατανοήσουμε για ποιον λόγο βρισκόμαστε εδώ, ή γιατί πολεμάμε ο ένας τον άλλο, ή γιατί φθίνει τόσο συχνά η ευπρέπεια - ειδικά τώρα που την χρειαζόμαστε περισσότερο. O υπολογιστής, κατά κάποιο τρόπο, είναι ένα εκπληκτικό παιχνίδι που μας αποσπά από όλα εκείνα τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε: το πνευματικό κενό, τη γνώση του εαυτού μας, τις χρήσιμες αντιλήψεις για το παρελθόν και το μέλλον μας...» |  |
Η -ελαφριά- τεχνοφοβία του άρθρου δε μας βρίσκει σύμφωνους - οι δυνατότητες που μας δίνει η τυπογραφία, ή το ίντερνετ σήμερα, είναι τεράστιες. Ωστόσο έχει δίκιο σε αυτά που λέει ότι αν οι δυνατότητες του ίντερνετ χρησιμοποιούνται από ανθρώπους που δεν έχουν κατανόηση του κόσμου εντός του οποίου ζουν, ούτε ένα όραμα-σχέδιο για το πως θα ήθελαν να είναι, τότε...προκύπτει το χάος. Και βέβαια από τη στιγμή που ο κόσμος σπαράσσεται από τον αδιάκοπο ταξικό πόλεμο, σε κάθε μικρό και μεγάλο θέμα η μάχη περνά και στο ίντερνετ, με την κάθε άποψη να εκπροσωπεί τα διάφορα συμφέροντα της εκάστοτε τάξης, και να συγκρούεται με τις υπόλοιπες.
Παράλληλα, η ανάπτυξη του ίντερνετ αλλάζει ριζικά και όλους τους κλάδους. Πχ σε πρόσφατο "μιντιακό" άρθρο διαβάζουμε τα εξής:
| | Οι προσφορές άλλαξαν και οι περισσότερες εφημερίδες πλέον προσφέρουν ακυκλοφόρητα CD Ελλήνων καλλιτεχνών, μια και οι τελευταίοι δεν βλέπουν προκοπή στα δισκάδικα. Στις εφημερίδες κάνουν 10 φορές πλατινένιο το CD τους, η εφημερίδα πουλά διπλάσια φύλλα, ο αγοραστής παίρνει με 4 ευρώ κάτι που σε κατάστημα θα το έβρισκε με 15. Everybody wins που λένε και δεν ανοίγει και ρουθούνι. Αφού έχει αντιστραφεί το πράγμα και ακούς σε διαφημίσεις, ‘Το νέο CD του Σάκη Ρουβά τώρα στα δισκοπωλεία και τα περίπτερα’. Πολλές απολύσεις. Αυτό έμεινε φέτος από τις εφημερίδες. Πολλές χαμένες δουλειές και πολλοί άνθρωποι σε απόγνωση. | |
Το ίντερνετ καταργεί ένα σωρό "μεσάζοντες", δε χρειάζονται δισκάδικα, βιβλιοπωλεία, βιντεοκλάμπ, ούτε καλά-καλά δισκογραφικές εταιρίες, εκδοτικοί οίκοι, ούτε καν τηλεοπτικός-ραδιοφωνικός εξοπλισμός (μελλοντικά αυτό θα φανεί ακόμα περισσότερο), ή τηλεφωνικός πάροχος. Με μία συσκευή (υπολογιστής) και μια σύνδεση στο ίντερνετ μπορείς να τα παρακάμψεις όλα αυτά και ποιος ξέρει τι άλλο. Και μόνο με τη μείωση του ωραρίου μπορεί κανείς να διασφαλίσει εργασία για όλους, καθώς η τεχνολογική εξέλιξη μας δίνει τεράστια παραγωγικότητα με ολοένα και λιγότερο κόπο.
Καθώς η τεχνολογική αυτή επανάσταση σαρώνει πολλά στο πέρασμα της, πολλοί θα χαθούν, πολλοί ήδη έχουν χαθεί ή έχουν "πληγωθεί", πολλοί καπιταλιστές βλέπουν με άσχημο μάτι τις δυνατότητες του ίντερνετ (ειδικά από τη στιγμή που δεν έχουν καταφέρει να αξιοποιήσουν εμπορικά τις δυνατότητες τους, αντίθετα σε πολλά πεδία το ίντερνετ δείχνει ξεκάθαρα τις δυνατότητες που δίνει για κοινοκτημοσύνη, όπως πχ στην περίπτωση της κοινοκτημοσύνης στη μουσική (mp3), σε ταινίες, σε βιβλία, κτλ). Εννοείται βέβαια πως άλλοι καπιταλιστές έχουν βρει τον τρόπο να βγάζουν λεφτά, και αυτοί είναι από τους ωφελημένους της υπόθεσης (πχ οι ιδιοκτήτες sites όπως το facebook, το youtube, κτλ).
Είναι όμως γεγονός πως οι αλλαγές που θα φέρει το ίντερνετ δεν έχουν ακόμα γίνει πλήρως ορατές. Πολλοί θα χαθούν, όπως πολλοί χάθηκαν και λόγω της τυπογραφίας, ή άλλαξαν ρόλο και σπουδαιότητα. Και πολλοί άλλοι θα αναδυθούν. Και δε μιλώ μόνο για καπιταλιστές που βρίσκουν έναν τρόπο να βγάλουν λεφτά μέσα από αυτό - άλλωστε, ο καπιταλισμός είναι πολύ καλός στο να αναζητά και να βρίσκει νέα πεδία κερδοφορίας (ήδη παρεμπιπτόντως η Goldman Sachs επένδυσε πολλά λεφτά για να αποκτήσει μετοχές του facebook). Μιλώ και για τη δυνατότητα που δίνει στους λαούς, που ήδη βλέπουν στο ίντερνετ τους λιγότερους φραγμούς που βάζει η ατομική ιδιοκτησία από οπουδήποτε αλλού, και τον τρόμο που αυτό προκαλεί στους ιδιοκτήτες. Δεν αρκεί όμως αυτό, πρέπει είτε να προχωρήσουν, είτε να υποχωρήσουν.
Το ίντερνετ συμπυκνώνει πολλές από τις "κρισιακές" αντιφάσεις της εποχής μας: Είτε πχ θα έχουμε καπιταλισμό και θα πληρώνεις για τη μουσική, τις ταινίες, κτλ ως εμπόρευμα, είτε θα έχουμε κομμουνισμό και θα έχουμε κοινοκτημοσύνη. Τίποτα δεν είναι "δωρεάν" σήμερα - το πράγματι "δίκαιο" αίτημα για ελεύθερη διακίνηση της τέχνης (μουσικής, κινηματογράφος, κτλ) προσκρούει σήμερα στο επίσης "δίκαιο" αίτημα του δημιουργού να πληρωθεί, ώστε να μπορέσει να ζήσει εντός του καπιταλιστικού συστήματος (επίσης προσκρούει στο αίτημα διάφορων μεσάζοντων/παρασίτων, κτλ να πάρουν και αυτοί το μερτικό τους, άλλοι "δίκαια", άλλοι όχι).
Όσοι έχουν ιδιοκτησία, ξέρουν ήδη τι θέλουν (δείτε τις μηνύσεις που πέφτουν σα βροχή, την προπαγανδιστική καμπάνια εναντίον της "πειρατείας", κτλ).
Όσοι δεν έχουν ιδιοκτησία; Αυτοί τι θέλουν;
Δημοσίευση σχολίου