Κάλεσμα Δράσης
Η κρίση που ζούμε σήμερα, εποχή ‘μνημονιακού’ ζόφου, δεν αφορά μόνο την οικονομία και την πολιτική. Αφορά πάνω από όλα τη ζωή μας. Επιδρά καταλυτικά στην ποιότητα της ζωής όλων μας, όχι μόνο γιατί αυξάνει την δυσμενή επίπτωση στην κατάσταση της υγείας μας, αλλά και γιατί οδηγεί σε πλήρη διάλυση το ήδη δυσλειτουργικό σύστημα ψυχικής υγείας, Το σύστημα αυτό, κατ’ όνομα δημόσιο, στην ουσία υπό το καθεστώς της «σύμπραξης δημοσίου –ιδιωτικού», βρίσκεται σε βαθειά κρίση, αδυνατώντας να καλύψει τις τεράστιες ανάγκες στον τομέα της ψυχικής υγείας (της θεραπείας και της κοινωνικής επανένταξης, της πρωτοβάθμιας φροντίδας και της πρόληψης). Πρόκειται για ένα σύστημα νοσοκομειοκεντρικό, με το δημόσιο νοσοκομείο να λειτουργεί ως επιχείρηση και με το ψυχιατρικό άσυλο να κυριαρχεί, παράγοντας και αναπαράγοντας ένα καθεστώς όπου κυριαρχεί η βία, οι μηχανικές καθηλώσεις, τα ράντζα, οι κλειστές πόρτες, οι αναγκαστικοί εγκλεισμοί, οι τεράστιες ποσότητες ψυχοφαρμάκων, οι τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό όλων των κλάδων.\
Η εκσυγχρονιστική βιτρίνα που επιχειρήθηκε διαμέσου των ευρωπαϊκών προγραμμάτων ψυχιατρικής μεταρρύθμισης δεν έφτασε μέχρι τη δημιουργία των αναγκαίων δομών πρωτοβάθμιας φροντίδας και πρόληψης. Ούτε, όμως, και επαγγελματικής και γενικότερα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης.
Περιορίστηκε βασικά στη εκχώρηση στον ιδιωτικό τομέα, σε κερδοσκοπικές και μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, την πλειοψηφία των προγραμμάτων αποσυλοποίησης που αφορούσαν στεγαστικές δομές (ξενώνες και οικοτροφεία ).
Δημιουργεί μια κατάσταση όπου ανθίζουν οι ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές, (σε κάποιες περιοχές όπως η Θεσσαλία και η Δυτική Μακεδονία συναντάμε τα μεγαλύτερα ιδιωτικά άσυλα) κερδοσκοπώντας ασύστολα στον ψυχικό πόνο.
Η κυρίαρχη ‘ψυχιατρική επιστήμη’, στον αντίποδα του οράματος, της φιλοσοφίας και της πρακτικής μιας χειραφετητικής Ψυχιατρικής, λειτουργεί καθαρά ιατροκεντρικά, με βάση θετικιστικά μοντέλα, βιολογικοποιώντας κοινωνικές συμπεριφορές, υπό τον έλεγχο των φαρμακοβιομηχανιών και στη βάση του εξουσιαστικού μονολόγου των ‘ειδικών’, ακυρώνοντας το λόγο και τον ‘τρόπο ύπαρξης μέσα στον κόσμο’ αυτών που κατονομάζει ως ‘ψυχικά ασθενείς’.
Το τοπίο της ψυχιατρικής γίνεται ακόμα πιο εφιαλτικό σήμερα, που η δαμόκλειος σπάθη των περικοπών και της επιβαλλόμενης πολιτικής καταδικάζει τα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας σε διαρκείς στερήσεις.
Στερήσεις που αφορούν όχι μόνο τους υλικούς όρους της ζωής τους, αλλά και τα βασικά πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματά τους.
Δεν μπορούμε να παραμείνουμε θεατές αυτής της συντελούμενης καταστροφής.
Συμμεριζόμαστε τα αισθήματα άγχους, ανασφάλειας και θυμού που δημιουργούν στους εργαζομένους στα Ψυχιατρεία οι πρόσφατες υπουργικές εξαγγελίες περί ‘κλεισίματος’ των μεγαλύτερων ψυχιατρείων της χώρας σε 4 χρόνια, με μικρά, ιδιωτικά κατά κύριο λόγο, ψυχιατρεία-οικοτροφεία..
Αγανακτούμε μπροστά στον ορατό κίνδυνο μιας αποασυλοποίησης «τύπου Ρήγκαν», με τους ψυχικά πάσχοντες στο δρόμο και τους εργαζόμενους στην ήδη τεράστια ουρά των άνεργων.
Δεν δεχόμαστε να γίνουμε συμμέτοχοι στη επισφάλεια κανενός τύπου. Ο ριζικός μετασχηματισμός του συστήματος ψυχικής υγείας δεν είναι, και δεν ήταν ποτέ, το τυπικό ‘κλείσιμο’, αλλά η υπέρβαση, το ξεπέρασμα του ψυχιατρείου και η αντικατάστασή του από ένα ολοκληρωμένο φάσμα δημόσιων, κοινοτικών υπηρεσιών.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η δημιουργία ενός κοινωνικού κινήματος για την Ψυχική Υγεία.
Καλούμε:
-όλους τους λειτουργούς ψυχικής υγείας στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
-τα άτομα με ψυχιατρική εμπειρία και τις συλλογικότητες τους, που αντιστέκονται στην ψυχιατρική βαρβαρότητα,
-τις μαχόμενες συλλογικότητες οικογενειών,
-φοιτητές,
-άνεργους επαγγελματίες ψυχικής υγείας,
-όλους όσους αντιμετωπίζουν με επώδυνο τρόπο, για τους ίδιους και τους οικείους τους, την καταβαράθρωση των υπηρεσιών υγείας, καθώς και
-τα κοινωνικά κινήματα που μάχονται ενάντια στην κατεδάφιση του βιοτικού επιπέδου και τις κατασταλτικές λογικές και πρακτικές,να αντισταθούν σ’ αυτή την επέλαση της βαρβαρότητας που καταστρέφει το ΕΣΥ και διαλύει το δημόσιο σύστημα Ψυχικής Υγείας.
Μέσα από ποικίλες συναντήσεις, συζητήσεις, ανταλλαγές, να οργανωθεί ένα κίνημα για την ψυχική υγεία, που θα μάχεται για τη συντριβή του μνημονίου ΕΕ/ΔΝΤ, ενάντια στην κατασταλτική ψυχιατρική, για την ουσιαστική και έμπρακτη αναγνώριση και άσκηση των δικαιωμάτων των ψυχικά πασχόντων, αναγνωρίζοντας τη δική τους αποφασιστική συμμετοχή στη διαμόρφωση και στη λειτουργία ενός συστήματος υπηρεσιών ψυχικής υγείας καθολικά δημόσιου και δωρεάν, προσανατολισμένου στην κοινότητα, επαρκώς χρηματοδοτημένου, με ολόπλευρη στήριξη της ατομικής διαδρομής του καθενός μέσα στο κοινωνικό του πλαίσιο και αμοιβαία χειραφετητικού, τόσο για τους λειτουργούς όσο και για τους «χρήστες» των υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Καλούμε όλους στη συγκέντρωση - συζήτηση στο
Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων,
την Δευτέρα 28 Φλεβάρη 2011, ώρα 5.30 μμ,
για να εκτιμήσουμε από κοινού την κατάσταση που διαμορφώνεται, για να συναποφασίσουμε και να οργανώσουμε την αντίστασή μας μέσα από μια σειρά αποφασιστικών δράσεων.
Θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ του Σταύρου Ψυλλάκη
"‘Οι επιζώντες"
Πανελλαδική Συσπείρωση για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση, Ομάδα Αυτοβοήθειας Αθήνας, Ομάδα Αυτοεκπροσώπησης μελών ΚΨΥ Αγίων Αναργύρων, Δίκτυο ανθρώπων που ακούνε φωνές (Hearing Voices Network), Επιτροπή ‘χρηστών’, πρώην ‘χρηστών’ και επιζώντων της Ψυχιατρικής, ΚΟΙΣΠΕ Χανίων, Ομάδα Προαγωγής Αυτοβοήθειας ΚΨΥ Χανίων.
Πηγή
Δημοσίευση σχολίου