Χιλιάδες Αιγύπτιοι εξακολουθούν να παραμένουν στην πλατεία Ταχρίρ ζητώντας επίμονα την παραίτηση του Μουμπάρακ. Οι εξελίξεις σ' αυτή την χώρα είναι καταιγιστικές. Με την ευκαιρία να παραθέσουμε ένα σχετικό δημοσίευμα από την εφημερίδα "Κόντρα".
Καμένο χαρτί ο Μουμπάρακ
Την ίδια μέρα, ο Μουμπάρακ ανακοίνωσε τη διάλυση της κυβέρνησης και το διορισμό ως αντιπροέδρου του στενού συνεργάτη του, Ομάρ Σουλεϊμάν, επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών, και ως πρωθυπουργού του αρχηγού της Αεροπορίας, Αχμάντ Σαφίκ, με εντολή το σχηματισμό κυβέρνησης, η οποία, θα προχωρήσει σε πολιτικές μεταρρυθμίσεις και οικονομικά μέτρα που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες και στα αιτήματα των εξεγερμένων. Ομως, η απόφαση του Μουμπάρακ δεν έπεισε κανέναν, ενώ οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν και κλιμακώθηκαν με γενική απεργία τη Δευτέρα, 31 Ιανουαρίου, και με την αποκαλούμενη «συγκέντρωση του ενός εκατομμυρίου» στην πλατεία Ταχρίρ, στο κέντρο του Καΐρου, την Τρίτη, 1 η Φεβρουαρίου. Επίσης, στις 31 Ιανουαρίου, ο Μουμπάρακ έδωσε εντολή στον Ομάρ Σουλεϊμάν να καλέσει σε διάλογο τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, οι οποίες απέρριψαν την πρόταση αυτή, θέτοντας ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε συζήτηση για το σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης την απομάκρυνση του Μουμπάρακ.
Η συμμετοχή στην κρίσιμη «συγκέντρωση του ενός εκατομμυρίου» ξεπέρασε κάθε προσδοκία, καθώς, σύμφωνα με το «Αλ Τζαζίρα», περισσότερο από ένα εκατομμύριο άνθρωποι κατέκλυσαν την πλατεία Ταχρίρ, παρόλο που ο Μουμπάρακ είχε απαγορεύσει τη κυκλοφορία των τρένων και των λεωφορείων εκείνη την ημέρα για να περιορίσει τη προσέλευση διαδηλωτών. Ο στρατός είχε σχηματίσει μια ανθρώπινη ασπίδα γύρω από την πλατεία, κάνοντας έλεγχο στους προσερχόμενους για όπλα, ενώ ομάδες περιφρούρησης από διαδηλωτές έκαναν έλεγχο σε ταυτότητες και απομάκρυναν όσους θεωρούσαν ύποπτους. Η ατμόσφαιρα ήταν πανηγυρική, με κεντρικό σύνθημα «Φύγε, φύγε Μουμπάρακ. 30 χρόνια είναι αρκετά». Είχε προηγηθεί η ανακοίνωση της ηγεσίας του στρατού, η οποία είχε κρατήσει μέχρι τότε στάση ουδετερότητας και ανοχής απέναντι στους διαδηλωτές, ότι δεν θα χρησιμοποιήσει βία εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών.
Την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκαν τεράστιες διαδηλώσεις σε πολλές μεγάλες πόλεις, όπως στην Αλεξάνδρεια με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών, στη Sinai με τη συμμετοχή 250.000 διαδηλωτών, στο Suez, στη Mansoura, στη Damnhour, στην Arish, στη Τanta, στη Port Said στη Menya και στην Εl Mahalla el Kubra με τη συμμετοχή 250.000 διαδηλωτών, σύμφωνα με το «Αλ Τζαζίρα».
Αγνοώντας το ποτάμι της λαϊκής οργής και βλέποντας ότι οι μέρες του στην εξουσία είναι μετρημένες, ο Μουμπάρακ αποφάσισε να παίξει το τελευταίο του χαρτί. Το ίδιο βράδυ, σε τηλεοπτικό διάγγελμα του ανακοίνωσε ότι δεν θα υποβάλει υποψηφιότητα, αλλά θα παραμείνει στη θέση του μέχρι τη λήξη της θητείας του τον ερχόμενο Σετττέμβριο, για να δρομολογήσει τις συνταγματικές, πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις που θα απαντούν στα αιτήματα των διαδηλωτών και θα οδηγήσουν σε ελεύθερες εκλογές. Οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι», οι υπόλοιπες δυνάμεις της αντιπολίτευσης και ο φερόμενος ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης και συνομιλητής της Δύσης Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι χαρακτήρισαν απατηλές τις υποσχέσεις του Μουμπάρακ και δήλωσαν ότι επιμένουν στην άμεση παραίτηση του.
Το πρωί της 2ας Φεβρουαρίου, το καθεστώς έβαλε μπροστά την επιχείρηση «φιλοκυβερνητικές διαδηλώσεις, ενώ η στρατιωτική ηγεσία σε μήνυμα της προς το λαό δήλωσε ότι «το μήνυμα των διαδηλωτών ελήφθη, τα αιτήματα τους έγιναν κατανοητά και πρέπει να επιστρέψουν στα σπίτια τους για να αποκατασταθεί η ομαλότητα».
Αρχικά, έκαναν την εμφάνιση τους μεγάλες ομάδες «φιλοκυβερνητικών διαδηλωτών» σε διάφορα σημεία του Καΐρου, με πανό του τύπου «30 χρόνια σταθερότητας, 9 μέρες αναρχία9», οι οποίες άρχισαν να κατευθύνονται προς την πλατεία Ταχρίρ, όπου είχαν παραμείνει όλη τη νύχτα αρκετές χιλιάδες αντικυβερνητικών διαδηλωτών. Κατά το μεσημέρι, ορδές χιλιάδων εξαγριωμένων «φιλοκυβερνητικών διαδηλωτών» άρχισαν την επίθεση με σιδερολοστους, ρόπαλα, μαχαίρια και μολότοφ εναντίον των αντικυβερνητικών διαδηλωτών, με στόχο να τους διαλύσουν και να τους διώξουν από την πλατεία. Ακόμη και έφιπποι σε άλογα και καμήλες μπήκαν στην πλατεία, κραδαίνοντας ρόπαλα και καταδιώκοντας αντικυβερνητικούς διαδηλωτές. Ακολούθησαν σφοδρές πολύωρες συγκρούσεις ανάμεσα στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα, με αποτέλεσμα το θάνατο 7 και τον τραυματισμό άνω των 800 διαδηλωτών, σύμφωνα με δήλωση του υπουργού Υγείας, ενώ, σύμφωνα με δηλώσεις γιατρών, οι τραυματίες είναι πολύ περισσότεροι. Οι επιθέσεις συνεχίστηκαν το πρωί της 3ης Φεβρουαρίου και με πυροβολισμούς από την πλευρά των «φιλοκυβερνητικών διαδηλωτών» και οι συγκρούσεις συνεχίζονται μέχρι και τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κλοιός που είχε σχηματίσει ο στρατός γύρω από την πλατεία για την προστασία των αντικυβερνητικών διαδηλωτών μέσα στην πλατεια άνοιξε για να περάσουν οι ορδές των «φιλοκυβερνητικών» και στη συνέχεια οι στρατιώτες, με άνωθεν προφανώς εντολή, παρακολουθούσαν αμέτοχοι και απαθείς το μακελειό. Δημοσιογράφοι που παρακολουθούν τα γεγονότα ανέφεραν ότι βρέθηκαν ταυτότητες αστυνομικών που συμμετείχαν στις επιθέσεις, ενώ εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης κατήγγειλαν ότι στην επιχείρηση συμμετέχουν πληρωμένοι κακοποιοί και αστυνομικοί με πολιτικά. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του αναπληρωτή διευθυντή του προγράμματος της Διεθνούς Αμνηστίας στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, Hassiba Hadj Sahraui: «Υπάρχουν ενδείξεις ότι η βία έχει ενορχηστρωθεί από τις αρχές για να σταματήσουν τις διαδηλώσεις. Οι δυνάμεις ασφάλειας που κανονικά έχουν την ευθύνη της αστυνόμευσης και της προστασίας των διαδηλωτών δεν έχουν επέμβει για να χωρίσουν τις δυο ομάδες. Μάρτυρες από τη Μαχαλά και το Κάιρο ανέφεραν ότι είδαν φορτηγά που μετέφεραν φιλοκυβερνητικούς διαδηλωτές.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι αιγυπτιακές αρχές χρησιμοποιούν αυτή την τακτική για να καταστείλουν διαδηλώσεις. Αν έχουν έτσι τα πράγματα, πρόκειται για ένα πολύ κυνικό και αιματηρό τρόπο για να καταστείλουν τις διαδηλώσεις.
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η αποκατάσταση της ομαλότητας και της σταθερότητας το συντομότερο, για να διαχειριστούν με μεγαλύτερη άνεση τη νέα πραγματικότητα και να έχουν τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Είναι φανερό ότι, όπως και οι Ισραηλινοί, αιφνιδιάστηκαν από τις εξελίξεις, με αποτέλεσμα να μην έχουν ετοιμάσει την πλέον κατάλληλη για τα συμφέροντα τους διάδοχη λύση. Γι' αυτό και δεν έχουν πρόβλημα να στηρίξουν ως εναλλακτική λύση μια μεταβατική κυβέρνηση με επικεφαλής τον αστό δυτικόφιλο διπλωμάτη Ελ Μπαραντέι, ο οποίος θα είναι συνεργάσιμος με το Λευκό Οίκο, παρά τις διαφωνίες και τις αντιθέσεις που είχε με την κυβέρνηση Μπους για τα πυρηνικά του Ιράκ και του Ιράν, γεγονός που του στοίχισε τη θέση του επικεφαλής της Διεθνούς Υπηρεσίας Πυρηνικής Ενέργειας του ΟΗΕ.
Ενδεικτική της στάσης του Λευκού Οίκου απέναντι στην κλίκα του Μουμπάρακ είναι και η ανακοίνωση του αμερικάνου αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών σχετικά με τις επιθέσεις των «φιλοκυβερνητικών διαδηλωτών»: «Μετά από μέρες ειρηνικών διαδηλώσεων στο Κάιρο και άλλες πόλεις στην Αίγυπτο, σήμερα βλέπουμε βίαιες επιθέσεις εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών και δημοσιογράφων. Οι ΗΠΑ καταγγέλλουν αυτές τις επιθέσεις και καλούν όσους παίρνουν μέρος σε διαδηλώσεις που γίνονται τώρα στην Αίγυπτο να το κάνουν ειρηνικά. Οι επιθέσεις αυτές είναι όχι μόνο επικίνδυνες για την Αίγυπτο, αλλά και άμεση απειλή για τις επιθυμίες του αιγυπτιακού λαού. Η χρήση βίας για να τρομοκρατηθεί ο αιγυπτιακός λαός πρέπει να σταματήσει. Καλούμε σθεναρά για αυτοσυγκράτηση».
Οι επόμενες μέρες είναι κρίσιμες. Ολα θα εξαρτηθούν από την αντοχή και τη δυναμική της λαϊκής εξέγερσης. Πιθανόν όταν διαβάζετε τις γραμμές αυτές, ο Μουμπάρακ να αποτελεί ήδη παρελθόν για την Αίγυπτο. Σ' αυτή την περίπτωση, όποια μεταβατική κυβέρνηση κι αν προκόψει θα είναι λιγότερο αμερικανόδουλη. Αυτό καθώς και οι παραπέρα πολιτικές εξελίξεις θα καθοριστούν κυρίως από την πίεση που μπορεί να ασκήσει το λαϊκό κίνημα όσο και από το ρόλο που θα παίξει στο πολιτικό γίγνεσθαι το πιο ισχυρό και οργανωμένο κίνημα της αντιπολίτευσης, οι «Μουσουλμάνοι Αδελφοί». Ολ' αυτά, όμως, θα τα δούμε όταν θα έχουμε μπροστά μας τις επόμενες εξελίξεις. Προς το παρόν κρατάμε το μεγάλο γεγονός της αυθόρμητης εξέγερσης ενός λαού, που ακολούθησε αυτή της Τυνησίας, αποσταθεροποιώντας όλο το σύστημα του ιμπεριαλισμού στην περιοχή.
Δημοσίευση σχολίου