Προβλέπουν απρόβλεπτες καταστάσεις

 Μια ματιά στα σημερινά πρωτοσέλιδα των φυλλάδων επιβεβαιώνουν πλήρως τις διαπιστώσεις που έκανε χτες ο Γιώργος Δελαστίκ:  «Για τους εργαζόμενους η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι η πιο ανελέητη και μισητή κυβέρνηση του κεφαλαίου που έχει περάσει ποτέ από αυτόν τον τόπο. Για το ξένο και το ελληνικό κεφάλαιο βεβαίως είναι το πιο τυφλό πολιτικό όργανο που είχαν ποτέ. Δικαίως διεκδικεί τον τίτλο της πιο σημαντικής κυβέρνησης για την προώθηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, πρωτίστως του ξένου αλλά φυσικά και του εγχώριου. Η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη κυβέρνηση και για έναν ακόμη λόγο: είναι μια... "κυβέρνηση - καμικάζι"!

Ο Γ. Παπανδρέου θα φύγει από τη χώρα αμέσως μόλις ανατραπεί, προσδοκώντας στη θέση ΓΓ του ΟΗΕ ή του ΓΓ του ΝΑΤΟ ή κάτι ανάλογο. Έχει αποφασίσει ότι δεν έχει πολιτικό μέλλον στην Ελλάδα και ούτε θέλει κάτι τέτοιο. Έχει προσαρμόσει επομένως τη διακυβέρνηση του στο ότι θα κάνει μόνο μία πρωθυπουργική θητεία, άρα στη διάρκεια αυτής της μοναδικής θητείας του πρέπει να πάρει όλα τα μέτρα συντριβής του εργατικού κινήματος και του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα! Να φτωχύνει τόσο πολύ τους έλληνες εργαζόμενους και τη χώρα συνολικά ώστε να τους παραδώσει βορά στο ξένο και το ελληνικό κεφάλαιο με πολύ ευνοϊκότερους όρους για το κεφάλαιο από όσο τους παρέλαβε».

Αυτή είναι η μια πλευρά που ζητήματος. Η άλλη και εξ ίσου σημαντική είναι οι διεργασίες που γίνονται στην ελληνική κοινωνία. Ηδη ορισμένα φερέφωνα του συστήματος, κάποιες καθεστηκυίες γραφίδες που έχουν μια κάποια πολιτική διορατικότητα αρχίζουν να ανθίζονται τι θα συμβεί και καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι ούτε οι ξεπουλημένοι γραφειοκράτες συνδικαλιστές, ούτε πολιτικά κόμματα βουτηγμένα στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό θα μπορέσουν να ανακόψουν την λαϊκή οργή όταν πάρει την μορφή εξέγερσης.

Η βαρβαρότητα της καπιταλιστικής επίθεσης στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα  έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που ακόμα και αστικές φυλλάδες προβλέπουν λαϊκές εξεγέρσεις.
Ο τρόμος και η αγωνία τους έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που ουσιαστικά κάποιοι δημοσιοκάφροι εκλιπαρούν τα αστικά κόμματα να μετριάσουν την επίθεση που έχουν εξαπολύσει στο λαϊκό εισόδημα γιατί προβλέπουν απρόβλεπτες καταστάσεις που θα συγκλονίσουν το ίδιο το πολιτικό αστικό σύστημα.

Χαρακτηριστικό το σημερινό πόνημα του γνωστού και μη εξαιρετέου Πρετεντέρη στα «Νέα»: «Δεν ξέρω αν οι δυο μείζονες παρατάξεις έχουν συνείδηση των κινδύνων και αν διαμορφώνουν κάποιο σχέδιο για να τους αντιμετωπίσουν» μας γράφει. Και συμπληρώνει στο κείμενο του,  αναφερόμενος στις πρόσφατες  δημοσκοπήσεις:

 «Ενα ποσοστό συμπολιτών µας που κινείται κάπου µμεταξύ 20% και30% θέτει όλο και περισσότερο τον εαυτό του εκτός πολιτικών και κοινωνικών πλαισίων.

Δεν είναι αμελητέο. Είτε αισθάνονται απόρριψη και αποκλεισµό, είτε εκφράζουν οργή και αγανάκτηση. Είτε καταφεύγουν στην αποχή και την αντιπολιτική ρητορική, είτε τροφοδοτούν συμπεριφορές ανυπακοής και κοινωνικής βίας.

Εχουν δίκιο; Εχουν άδικο; Το αποτέλεσµα είναι ότι για πρώτη φορά από το 1974 έχει συσσωρευτεί ένα εύφλεκτο υλικό, το οποίο απειλεί να πυροδοτήσει και την κοινωνία και τη ∆ηµοκρατία µας. ∆ιότι ένα 20-30% µπορεί να µην είναι η πλειοψηφία. Αλλά είναι αρκετό για να τινάξει µια χώρα στον αέρα».

Φυσικά ο καλαμαράς αυτός όταν μιλάει για «κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα» δεν εννοεί τίποτε άλλο παρά το ότι η ακολουθούμενη πολιτική μπορεί να επιφέρει την κοινωνική έκρηξη με απρόβλεπτη εξέλιξη για το αστικό πολιτικό σκηνικό. Γι’ αυτό και απευθύνει μομφή σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ που «Δείχνουν να λησμονούν πως το µέλλον τους είναι αλληλένδετο. Καλώς ή κακώς, είναι καταδικασμένοι µαζί να ζήσουν ή µαζί να πεθάνουν αφού αποτελούν τις δύο κυρίαρχες εκδοχές του ίδιου κόσµου».

Το πολιτικό αστικό σύστημα έχει σαπίσει. Το ομολογούν και οι ίδιοι. Στο χέρι μας είναι να το ενταφιάσουμε μια ώρα γρηγορότερα.