Παρότι όλοι ξέρουν πως αυτά τα λόμπυ υπάρχουν, ο ρόλος τους είναι υποτιμημένος, και τα κυρίαρχα ΜΜΕ αποφεύγουν συστηματικά να μιλήσουν για το θέμα, ενώ το πιο φοβερό απ' όλα είναι η τάση τους, αν και όταν παρουσιάζουν τα λόμπυ, να τα παρουσιάζουν μόνο στις ΗΠΑ, λες και η ΕΕ είναι "αγνή"...
Αυτές τις μέρες είχαμε λοιπόν μια αποκάλυψη των Sunday Times, σχετικά με το πως "παίζεται το παιχνίδι" στις Βρυξέλλες - οι λαοί περιμένουν οι κυβερνώντες να τους φέρουν την "ανάκαμψη", την ίδια ώρα που οι κυβερνώντες έχουν το μυαλό (και την τσέπη τους) στο πως θα βοηθήσουν τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, κτλ...
Έρευνα σε βάρος τριών ευρωβουλευτών για χρηματισμό από το... «τραπεζικό λόμπι»
 | Δύο ευρωβουλευτές από την Αυστρία και τη Σλοβενία υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους έπειτα από δημοσίευμα των Sunday Times, που υποστηρίζει ότι χρηματίστηκαν από δημοσιογράφους της εφημερίδας που τους συστήθηκαν ως λομπίστες του τραπεζικού τομέα, προσφέροντας προμήθεια 100.000 ευρώ έναντι ευνοϊκότερων ρυθμίσεων για το χρηματοπιστωτικό τομέα. Για την ίδια υπόθεση κατηγορείται και Ρουμάνος ευρωβουλευτής. Διενεργείται έρευνα στο Στρασβούργο. Η βρετανική εφημερίδα κατηγόρησε τους τρεις ευρωβουλευτές ότι αποδέχθηκαν προσφορά δύο δημοσιογράφων, οι οποίοι τους συστήθηκαν ως λομπίστες του τραπεζικού τομέα και τους προσέφεραν προμήθεια 100.000 ευρώ με αντάλλαγμα να μεσολαβήσουν ώστε να γίνουν πιο «μετριοπαθείς» οι νομοθετικές προτάσεις για τη ρύθμιση του χρηματοοικονομικού τομέα. Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι δημοσιογράφοι είχαν προσεγγίσει περίπου 60 ευρωβουλευτές σε διάστημα οκταμήνου, επιχειρώντας να τους δελεάσουν με μεγάλα χρηματικά έναντι μίας πιο «ελαστικής συμπεριφοράς» κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας για αυστηρότερες διατάξεις στη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, στον απόηχο της οικονομικής κρίσης. |  |
Θυμίζουμε πάντως και παλιότερα άρθρα που είχαμε δει επί του θέματος - εδώ μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
Τα λόμπι δεν κυκλώνουν μόνο την Ουάσιγκτον
| | Ο Τζακ Αμπράμοφ είναι ο υπόδικος λομπίστας που αποκάλυψε βρώμικες συναλλαγές στο αμερικανικό Κογκρέσο, με αντάλλαγμα να μειωθεί η ποινή του. Το ενδιαφέρον με το σκάνδαλο Αμπράμοφ είναι ότι περιγράφει το πώς επηρεάζεται, σε καθημερινό επίπεδο, η παραγωγή πολιτικής στην Ουάσιγκτον. Το ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι και στις Βρυξέλλες, τα λόμπι λειτουργούν, ησύχως, με παρόμοιους στόχους. Ο μηχανισμός στον οποίο μετείχε ο Αμπράμοφ στήθηκε με επιτυχία, παρότι στις ΗΠΑ υπάρχει ισχυρή νομοθεσία που υποχρεώνει τους λομπίστες να αποκαλύπτουν τους χρηματοδότες τους και τις θέσεις τις οποίες υπερασπίζονται. Στην πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τέτοιοι περιορισμοί δεν υφίστανται – και όχι γιατί λείπουν οι λομπίστες. Σύμφωνα με την εκτίμηση του αντιπροέδρου της Κομισιόν, αρμοδίου για θέματα διαφθοράς, Σιμ Καλας, στις Βρυξέλλες εργάζονται 15.000 λομπίστες. Το Ευρωκοινοβούλιο υπολογίζει ότι το 70% αυτών εκπροσωπούν επιχειρηματικά συμφέροντα, το 20% οργανώσεις πολιτών και το 10% χώρες ή περιφέρειες. Πιο λεπτομερή στοιχεία για το ποιος προωθεί τι παραμένουν επιμελώς κρυμμένα. | |
Ευρωβουλευτές: εμείς τους εκλέγουμε, τα λόμπι τους ελέγχουν
| | ...Μάυρο μιντιακό σκοτάδι γύρω από την καθημερηνότητα και το νομοθετικό έργο των οργάνων της ΕΕ. Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι τόσο αποσπασματικές και επιλεκτικές που το μόνο που δίνουν είναι μια εξαιρετικά θολή εικόνα. Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο. Όλα είναι αριστοτεχνικά φιλοτεχνημένα στο σημερινό ευρωπαϊκό αστικό εποικοδόμημα. Οι διαδικασίες είναι επίτηδες τόσο περίπλοκες ώστε δύσκολα τα μίντια μπορούν αν τις παρακολουθήσουν κι ακόμα πιο δύσκολα να μπορεί ο πολίτης να βγάλει κάποιο νόημα σχετικά με το τι ακριβώς παίζεται. Έτσι λοιπόν, το μέτρο που αποφασίζεται σήμερα το μαθαίνει τρία με τέσσερα χρόνια μετά όταν πρέπει να εφαρμοστεί στη χώρα του και τότε ξεσπάει κατά της κυβέρνησης του που με τη σειρά της τα ρίχνει στην ‘Ευρώπη’ και όπου τέλος πάντων αρχίζει μια χωρίς νόημα πολιτική κολοκυθιά. Η ευρωπαϊκή ελίτ έιναι ενωμένη στο σχεδιασμό του μέτρου, αλλά αντιμετωπίζει χωριστά σε κάθε χώρα την όποια αντιπολίτευση σε αυτό. Το κλασσικό divide and conquer των αρχαίων υμών προγόνων αναγμένο σε δομικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος της ΕΕ. ... Με διαδικασίες ανάλογης λογικής έχει καταφέρει η Επιτροπή να έχει και το δικαίωμα έγκρισης της εισόδου στην ευρωπαϊκή αγορά μεταλλαγμένων ποικιλιών ακόμα κι όταν η πλειοψηφία των κρατών διαφωνεί! Ιδού, λοιπόν, η βάση της σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας: μια κλειστή κοινωνική κάστα μεσαιωνικού τύπου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την εξοντωτική της και άκρως ταξική διαδικασία στρατολόγησης, και με γιγαντωμένες τις δυνάμεις της σε σημείο που πολύ λίγα πράγματα για τη ζωή 450 εκ. ανθρώπων να μπορούν να αποφασιστούν χωρίς την έγκριση της. Μια κλειστή κάστα που έχτισε τη δύναμη της σε άμεση συμμαχία με τα ισχυρότερα μονοπώλια – συσπειρωμένα στη Στρογγυλή Τράπεζα των Βιομηχάνων – και κάτω από την καθοδήγηση του Σοσιαλδημοκράτη Ζακ Ντελόρ, ενώ οι ευρωπαϊκοί λαοί ζούσαν τη νιρβάνα του κοινωνικού διαλόγου και της νέας εποχής του ‘θριάμβου της δημοκρατίας’ και των ‘αμοιβαίων συμβιβασμών’. ... ενώ οι αρμοδιότητες της ΕΕ αυξάνονται (μειώνοντας αυτές των κυρίαρχων αστικών δημοκρατιών) αυξάνει ταυτόχρονα και η σημασία των μερεμετίων του Κοινοβουλίου. Οι πολυεθνικές είναι η κύρια δύναμη που πιέζει για τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στο απόμακρο από τους λαούς και συγκεντρωποιημένο κέντρο αποφέσεων των Βρυξελλών. Έτσι λοιπόν και οι εταιρείες αυξάνουν το προσωπικό τους που ασχολείται με ‘κυβερνητικές υποθέσεις’ και τα επαγγελματικά γραφεία λομπιστών μεγαλώνουν κι αυτά για να τις εξυπηρετήσουν. Μ’αυτούς έχουν να κάνουν για τα πέντε χρόνια που εμείς ‘τους χάνουμε’ οι ευρωβουλευτές. Αυτοί θα μπαινοβγαίνουν στα γραφεία τους χτυπώντας απλά την πόρτα, αυτοί θα τους ζητάνε τα ρέστα για το τι ψηφίζουν και τι δε ψηφίζουν, αυτοί ακόμα θα τους γράφουν και τις τροπολογίες που θα καταθέτουν στις προτάσεις της Επιτροπής. Μεταφράζω από μια συνέντευξη που πήρε ο Γάλλος δημοσιογράφος François Ruffin από το αφεντικό μου στο CEO, Olivier Hoedeman για το περιοδικό Fakir: F.R: Μου ‘ρχεται στο μυαλό μια σύγκριση με τη γαλλική επανάσταση: o λαός ήταν παρών, στο ακροατήριο, για να εποπτεύει τους εκπροσώπους του… Ο.Η: Εδώ δεν υπάρχει λαός. Δεν υπάρχει κανένας να πει ‘δεν έχετε το διακαίωμα’. Οι βουλευτές είναι σαν αλεξιπτωτιστές… ξεκάρφωτοι, μακριά από τους εκλογείς τους. Έτσι λοιπόν, οι λομπίστες αντικαθιστούν το λαό! F.R: Ναι αλλά οι δημοσιογράφοι όταν βλέπουν στην είσοδο του Ευρωκοιβουλίου την πλακέτα των λομπιστών…  …όταν τους τη δείχνετε, δεν αντιδρούν? Ο.Η: Όχι. Γι’άυτούς έτσι είναι τα πράγματα. Πρέπει να καταλάβετε την ατμόσφαιρα των Βρυξελλών. Εδώ, οι λομπίστες, οι βοηθοί των βουλευτών, οι δημοσιγράφοι, οι νομικοί είναι όλοι εκπατρισμένοι. Οπότε φτιάχνουν μια ενιαία κοινότητα. Προσκαλούν ο ένας τον άλλο στα σπίτια τους, παίζουν μαζί ποδόσφαιρο, γίνονται φίλοι και ίσως και συγγενείς. Έτσι κάθε δημόσιος διάλογος αναισθητοποιείται. | |
Και μέσα σε όλα αυτά, η Κερατέα έκανε και αυτή την εμφάνιση της στο Ευρωκοινοβούλιο, καθώς η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Ελλάδα που Αντιστέκεται Βρυξελλών πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας ενάντια στα μέτρα Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ ενάντια στον ελληνικό λαό. Διαδηλωτές μπήκαν μέσα την ώρα που γινόταν μια εκδήλωση για την επέτειο της μάχης του Μαραθώνα, παρουσία του υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού Π. Γερουλάνου - εδώ και το βίντεο:
Δημοσίευση σχολίου